1 #ikinci 1 #saygı Bilindik KUMA hikayesi değildir! Ön yargılarınızı bırakın ve okumaya başlayın. Siz de aynı kuma hikayelerini okumaktan sıkılmışsınızdır. Burada adam ikinci karısını aşağılamayacak,ve ya ilk kadın kötü biri olmayacak! Bu bambaşka bir KUMA hikayesi... --- Verilen bir şans...Çıkmaza düşmüş üç insan ve değişen düşünceler. Bu savaşı kim kazanacaktı? Sevdiği adamın mutluluğu için kendisinden vazgeçen Hewal mi? İki kadın da dahil olmak üzere kendisini de çıkmaza atan Agir mi? Yoksa her düşüncesiyle iyi niyetli olan Nalin mi?

"bir daha bu sokaktan geçmeyeceksin demedim mi lan"...... genç adam deliye dönmüştü. uyarmasına rağmen bu sokatan geçmişti. sözünü ikilettenlere sabrı yoktu.... genç kız korkudan deli gibi titriyordu nasıl oldu da onu ciddiye almadı. "bu adam bir yumruğla beni yerin yedi kat altına gönderir". ..... diye içinden geçirdi.... Ama pes etmeyecekti...... anne ve babasını kaybettiğinden beri hiç bir şekilde kimseye boyun eymemişti bu yüzden dir ki etrafında iki uc kisiden fazla kimse dolaşmaz ve ayağa kalktı titremesini önlemek için tırnaklarını avucunun içine batırdı bu ona kendisi için bir uyarıydı..... arkası dönük adama yaklaştı ve sesini en yüksek seviyede tutarak " sen bana nerden geçeceğime karışamassın anladın mı ". .... diye bağïrdï sesi boş sokakta yakınladı...., adam çok yavaş hareketlerle arkasına döndü.... kara gözleri resmen kıza sen bittin der gibi bakıyordu... kız farkında olmadan iki adım gerilemişti. adam da kızın üzerine yavaş yavaş adımlarını atıyordu... her adımda kız resmen kalbi yerinde çıkacakmış gibi hisediyordu ve o an gözlerinin önünde siyah bir perde oluştu dengesini kaybedip kaldırıma yığıldı.......,,

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."