"Bir gün bu lanet olası yerden çıkacağım göreceksin..! " "Elbette çıkacaksın, cesedini burada tutacak değilim.." Vampirler tarafından kaçırılan 99 melez ve bir insan... Hedef 100 melezdi. Kimse onun insan olduğunu bilmiyordu. Artık hayatta kalmak için tek bir şansı vardı. İnsan olduğunu saklamak. Oysa Tutsak edildiği binada bunu gizlemek neredeyse imkansızdı. Ya kaçmak..? İmkansız... Peki ya daha da imkansız olan ne vardı? Aşk..? -Umut ettiğin kadar özgür, korkak olduğun kadar TUTSAK olursun-

Veda Caddesi'nin devamıdır.

İsmimi fısıldadığını hissediyordum. Dolgun ve kurumuş dudaklarından sadece benim ismim dökülüyordu" mira....." 🌙 Hayatı acı ile dolu olan temiz bir kalbin, yarası karanlığın en dibinde olan bir bedene sarılmasının hikayesi..... Peki sizce her kalp yara ile mahkûm bir bedene sarılınca, o yara kapanır mı? Hayatta sadece kendisinin bu kadar acı çektiğini sandı ama kendisi başkasının acısına sardığını farkında değildi. Koyu gözleri kahvelerine takılınca, işte o anda bu hikayenin başladığının farkına vardı. Her hikayede olduğu gibi bu hikayeninde siyahı vardı. Onunla birlikte ikisinde gri oldu. "Bir kere attın kendini cehennemime artık çırpınsanda ben seni kurtaramam. Koyu ruhuma karıştın ve artık sende benimle siyaha bürüneceksin. Sende benimle yanacak ve sende kül olucaksın....." "DİBİNE KADAR ACI OLAN TEBESSÜM. İŞTE BENİM MERLİNİM."