Alexander Taylor to nieśmiały i niewinny chłopak, a jednocześnie inteligentny, nowy student prestiżowej uczelni. Co zrobi, gdy na swej drodze spotka jego? Profesor Christopher Brown to cieszący się sławą i ogromnym autorytetem doktor nauk ścisłych. Za dnia szanowany uczony, zaś w nocy poszukujący rozkoszy mężczyzna, oddający się lubieżnym przyjemnościom. Okładka jest mojego autorstwa.♥

"Mam wrażenie, że coś tu nam siada na łby. Jakbyśmy byli ciągle naćpani adrenaliną, niewyspani i przetrenowani... i dlatego wszystko robi się jakieś ostrzejsze, bardziej intensywne. Może to przez to? Może jesteśmy tylko napaleni, spizgani zmęczeniem, przegrzani po treningach, nie wiem. Ale jak na ciebie patrzę, ziomo... to nie mam pojęcia, czy to tylko ja tak mam." tylko Bromance może być wieczny. To historia o tych, co byli „jak bracia", dopóki nie oberwali krążkiem prosto w pysk i nikt już tego nie poskładał. O hokeju, gdzie zęby są opcjonalne, krew na lodzie nie robi wrażenia, a ból wpisuje się w tygodniowy grafik. O młodych ludziach, którym świat wydał się zbyt ciasny i zbyt nudny, więc zaczęli go rozmontowywać własnymi rękami, kawałek po kawałku, żeby sprawdzić, czy pod spodem jest cokolwiek wartego czucia. Jest tu lojalność tak ślepa, że aż głupia, obsesje udające osobowość i granice tak rozjechane, że nikt nie pamięta, po co w ogóle były. Są noce, które pachną fajkami i idiotycznymi decyzjami, akcje robione na samej adrenalinie i to chore, niepokojące poczucie, że wszystko zaczyna działać dopiero wtedy, gdy coś się sypie. A między nimi narosło coś, co nie potrzebuje nazw, coś, co się przyplątało i nie chce spierdalać.

Sebastian to 17-letni chłopak, który żyje w ciągłym strachu przed ojcem, jedyną osobą w rodzinie, którą ma. Mieszka na osiedlu, które należy do najbiedniejszych w mieście. Żeby nie myśleć o wszystkim co złe, spędza czas na grze w koszykówkę. Jednak po rewanżowym meczu z drużyną z bogatego osiedla w jego życiu pojawia się szansa na zmianę wszystkiego o 180 stopni. Nie jest to jednak łatwe i niesie za sobą wiele wyrzeczeń i trudności, a także wymaga poznania samego siebie. *** "Gdybym kiedyś usłyszał, że moje życie zmieni się diametralnie, że nie będę cały czas chodził z etykietą „chłopaka z patologii", że wyjdę na ludzi i będę robił to, co lubię, nie będąc pod wpływem innych, ciesząc się życiem, spędzając czas z najlepszymi przyjaciółmi, studiując, pracując i po prostu będąc szczęśliwy, wyśmiałbym osobę, która mi to mówi. Ale tak się stało, że to właśnie ja jestem tą osobą. Osobą, która mówi, że jestem szczęśliwy. Osobą, która ma rację."