well not a long story cuz I'm not a writer but I did my best

"Σε κανει χαρουμενο να ξερεις οτι θα ειμαι παντα λυπημενη παντα στεναχωρημενη εξαιτιας σου;" Φωναξα με οση δυναμη μου ειχε απομεινει.Ειχα και αλλα να πω πολλα αλλα απλως πιστευω οτι δεν εχει νοημα ετσι και αλλιως δεν ειναι αμοιβαια ποτε δεν ηταν. Ποσες φορες να πληγωθεις απο ενα ατομο για να καταλαβεις οτι δεν ειναι φτιαγμενο για εσενα ακομα και οταν μιλαμε για το ατομο που σε ξερει καλυτερα και απο τον ιδιο σου τον ευατο η τουλαχιστον ετσι νομιζει.Γιατι αν οντως με ηξερε δεν μπορει να μην το ειχε καταλαβει ποτε,οτι καθε φορα που τον κοιταω στα ματια βλεπω ολα τα καλοκαιρια την ζωης μου,ειναι το πρωτο ατομο που ερωτευτηκα και θα ειμαι παντα ερωτευμενη μαζι του.Απο παιδι τον ειχα ενα περιεργο συναισθημα για εκεινον τοτε δεν ηξερα τι ακριβως ηταν μεχρη να παω 14 τοτε ηταν που καταλαβα τι ηταν αυτο το συναισθημα.Δεν ειχα ελπιδες και το ηξερα αλλα δεν μπορουσα να τον βγαλω απο το μυαλο μου.