"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

☢️YOĞUN ERGENLİK DÖNEMİNDE YAZILMIŞTIR.☢️ 0531...: Pardon? Bir şey soracaktım da. Kübra: Buyur. 0531...: Kalbinize giden yolu tarif edebilir misiniz? Kübra: Yanlış yazdın herhalde kardeş. 0531...: Kardeş deme, lazım olur :q Kübra: Ne? Kübra: Haaa o zaman şöyle diyeyim Kübra: Düz git, karşına çıkan ilk sağa dön yine düz git sonra yol ikiye ayrılıyor zaten. Oradan da sola dön düz git işte orada Kübra: Karşına bir uçurum çıkacak Kübra: İşte oradan at kendini beni uğraştırma 0531...: Aa çok ayıp 0531...: Hem de müstakbel sevgiline Kübra: Siktir, şerefsiz! --------------- Gözlerimin önünde bir haltlar yedikten sonra, gelip beni sevdiğini söyleyen okulun bir nevi popüler çocuğu Barış, zaten başıma yeterince bela olurken, bir de anonim çıktı başıma. ******************* NOT: Kitap 133 bölümden oluşmaktadır. 10 bölümü özel bölüm iken, kalan 123 bölümde, birkaç yıl önvesine flashback yapılan 12 özel bölüm bulunmaktadır. Bunun dışında, kitap sadece 111 bölümdür. Geri kalanı ise duyurular ve benzeridir. Şunu da demeden geçmeyelim ki, bazı istisnalar dışında bölümlerimiz fazlasıyla kısadır. Zaten uzun bölümler bilmem kaç bölüm sonra olduğu için o zamana kadar kitabın sizi sarma ihtimali yüksektir. 2. Kitabımız da mevcuttur, profilimden ulaşabilirsiniz.

Babasının Kızı adlı hikayenin devamı niteliğindedir.

''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.

Kanser olduğunu zanneden bir kızın hikayesi. *GÜNDELİK KONUŞMA DİLİ İLE YAZILMIŞTIR. İÇERİSİNDE BİRAZ KÜFÜR BULUNMAKTADIR. EĞER AŞIRI OLMAYAN VE HERKESİN KULLANDIĞI KÜFÜRLERDEN RAHATSIZ OLAN VARSA LÜTFEN OKUMA ZAHMETİNE DAHİ GİRMEYİN! GİRECEK OLURSANIZ DA UYARDIĞIM HALDE KÜFÜRLER HAKKINDA YORUM YAPMAYINIZ!!! İYİ OKUMALAR!*

Epilepsi hastası olduğu için defalarca kendini öldürmek istemişti. Artık krizin belirtileri olan gül kokusunu, gözünün önünden geçen renkleri, şiddetli sarsıntıları istemiyordu. Evrenin en önemli kadınıydı, Gece'ydi. Ve onu tamamlayan bir Gölge ve gerçekleşmesi gereken bir kehanet vardı. Bunun yanı sıra aşık olması yasaktı, eğer aşık olursa ölecekti. Keşke Ilgaz, en başta, lanetlenmeden önce, kendini öldürseydi. Ama ölmek için çok gençti, aynı zamanda da çok geç.

Anonim: Neden sürekli senin tuvalete ağlayarak koştuğunu görüyorum? Anonim: Neden arka bahçedeki en köşedeki ağacın altına oturup, sessiz sessiz ağladığını görüyorum? Anonim: Bir derdin var gibi. Anonim: Bana anlatabilirsin. Anonim: Benden sır çıkmaz. Güven bana. Seni dinlerim. Ada: Kimsin? Anonim: Derdini merak eden biri. Anonim: Hem de çok merak eden biri.

Aşkın en imkansız hali 12 saatte aşk Sen, her on iki saatte bir beni unutuyordun sevgilim. Ve ben, on iki saatte bir ölmeyi öğrendim.

Tüm renklerinle benim siyahıma karışır mısın? Aras Karahanlı, bir kalp taşıdığını Eylül'ün hayatına girmesiyle hatırlamıştı. Ona bu soruyu sorarken ne intikam ne düşmanları ne de içinde bulunduğu hayat umurundaydı. Bildiği tek şey, tüm ömrünü Eylül'le beraber geçirmek istediği ve onu diğer her şeyden koruyacağıydı. Yüreği henüz yeni tomurcuklanmış bir gül kadar küçük ve naif olan Eylül'se, çoktan kaptırmıştı kendini Aras'ın karanlık dünyasına. Tek istediği, her koşulda, şartlar ne olursa olsun Aras'la beraber olmaktı. Fakat hayat, kusursuz değildi. Ödenmesi gereken bedeller, alınması gereken bir intikam ve baş edilmesi gereken azılı düşmanlar vardı. Sevgi tüm zorlukların üstesinden gelebilir miydi? Peki, renkler siyahı değiştirebilir miydi? Yoksa siyah, tüm renkleri kendine mi hapsederdi?

Tamam... Kapatın şimdi gerçek dünyaya açılan pencerelerinizi... Kapatın... Evet... Evet, onu da... Tamam mı, kapattınız mı? Çabuk olun... Çünkü şuan peri masallarını aratmayacak bir hikayeye başlıyorsunuz... Elvin ve Eliz... Birbirini tanımayan ama birbirine tıpa tıp benzeyen iki insan... Birisi kendi halinde üniversite öğrencisi, diğeri neredeyse bir dünya yıldızı. Ruhen birbirine tamamen zıt bu iki insan; birgün karşılaşırsa neler olur dersiniz? Asıl, bu iki genç kız yer değiştirmeye kalkarsa neler olur? Dikkat edin çünkü sürprizlerle dolu bir hikayeyi okumaya başlıyorsunuz!