Μία ιστορία γεμάτη πάθη, έρωτα, εκδίκηση και αίμα. Το κρύο του Βορρά δεν συγχωρεί κανέναν, ειδικά εκείνον που θα το προδώσει.

«Δεν εχει πλακα; Νιωθω σαν τη Μουλαν!» «Ναι, μονο που η Μουλαν δεν ντυθηκε σαν αγορι για να ξεφυγει απ'τη γαμημενη αστυνομια, ουτε την κυνηγουσε η Μαφια επειδη ο απαγωγεας της ληστεψε ολοκληρο τον τραπεζικο λογαριασμο τους και τωρα τρεχει μακρια μαζι με την ομηρο του την οποια υποτιθεται οτι θα ειχε βγαλει απ'τη μεση απ'την αρχη αλλα κατεληξε να της κανει baby sitting για να μην την αναγκασουν να γυρισει πισω στους γονεις της. Κατατ'αλλα ιδια ειναι η ιστορια.» Highest ; #1 in drama, #1 in mystery

"Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα κρύο".

Έκλεισα τα μάτια μου ενώ άφησα το ματωμένο όπλο μου στο κρύο πάτωμα. Ήξερα ότι έφτανε το τέλος. Μπορούσα να το νιώσω να με καταστρέφει αργά και βασανιστικά, όπως έκανε πάντα. Να παίρνει μακριά κάθε κομμάτι μου, κάθε ίχνος ψυχής που είχε απομείνει σε ένα άδειο σώμα. Όπως τα τσιγάρα που καπνίζαμε παρέα κοιτώντας τα αστέρια, κάνοντας όνειρα που και οι δύο ξέραμε ότι δεν θα πραγματοποιηθούν. Ποτέ όμως δεν φαντάστηκα έτσι το δικό μου τέλος. Δεν ήταν ένα τέλος γραμμένο από εμένα αλλά από τον χειρότερο μου εχθρό, δύο πρόσωπα που καθώς πλησίαζα στον θάνατο συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα. Ένιωσα κάποιον να κάθεται δίπλα μου, όμως δεν είχα την δύναμη να ανοίξω τα μάτια μου. «Γιατί το αφήνεις να σε σκοτώνει;» Αμέσως κατάλαβα ότι αυτή η φωνή ανήκει στην γλυκιά καταστροφή μου. Στον άνθρωπο που μου έβαλε φωτιά αλλά κράτησε τις στάχτες μου κοντά του. «Δεν μπορεί να με σκοτώσει» Άνοιξα με δυσκολία τα μάτια μου και αμέσως χάθηκα στο μοναδικό χρώμα των δικών του. «Είμαι ήδη νεκρή» συνέχισα χαμογελώντας πικρά. Ίσως και για τελευταία φορά. Περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο♡ © 2019 -DON'T COPY THIS STORY! [first story] - YourDis