Sequel i Just Love Me. Sezoni 2 Dy jete te ndryshme, dy personalitete te ndryshme perplasen se bashku ne nje martese fallco. Jeta na perplas me njerez qe nuk e imagjinonim dot dhe na meson qe ti duam ata. Asgje nuk eshte ashtu sikur duket, gjithcka ndryshon. Edhe zemra me e forte zbutet perballe dashurise. Edhe zemra me e lire mbyllet per shkak per ftohtesise.

tani si ju e dini libri i xhonit "Një Fund Me Ty" i autores @AIGIMIV që emrin e Ka DUKAGJIN Kokakolse dua edhe kapucinë pale, është i preferuari im ktu në watpad shqiptarë. ca të ju them për librin në fjalë përveçse është super. i shkruar mirë , e me një histori ORIGJINALE. Është një nga librat më të lexuar gjatë publikimit. ka kapur 56k shikime e 6.7k vota . e sapo ka sosur në përfundim. kapitulli i fundit ka kapur 1.7k shikime. e 100 e Ca' vota se Nuk e mbaj mend mirë. un në veçanti kur dua të di paka shumë sa vetë e Kan lexuar librin tim shikoj gjithmonë votat e kapitullit të fundit. sepse votat e kapitullit të fundit tregojnë sa veta e Kan gjetur interesant librin edhe e Kan dnjekur deri në fund. un në vecati më duket se kam kap nja 30 veta kshu si me të shtynte.😒 por Dukagjin me librin e Xhonit Ka mbajtë peng më shum se 100 veta SIGURO që e Kan PRIT me padurim kapitull pas kapitulli. mos llogarisim zileqarët që lexojnë e nuk votojnë se e Kan zili😏 ...po shikimin ja jepni doni apo s'dini ju kshuqë. 😘❤️ ju puthtë vllai zilinë që keni. TANI TANI TANI. MEQË JU LUTA GRETËS TI BOJ XHONIT NJË DASËM KU DERDH LEKUN E DROGËS VUUUUU... E GRETA O KËRNACE SI ME QEN PREJ KORCE E SDO ME I DERDH LEKËT ME NJË DASËM "O KATUN HAJDE HA KE UN" VENDOSA TA BOJ VETË DASMËN E XHONIT. JENI TË FTUAR NË DASËM NË KAPITULLIN E RADHËS .

Sezoni 3. Pas ndarjes se Hejzellit dhe Tajsonit natyrisht se jeta do i perballte perseri, pasi kishin miqesi te perbashket. A kane ndryshuar ata pergjate dy viteve? Po ndjenjat e tyre? A do munden ti mposhtin ata te gjitha pengesat dhe te jene te lumtur?

Teksa linte pas pemen ne fund te rruges, xhamin gjysem te hapur te dritares se katit te dyte, shpinen kishte kthyer. Nuk do te kthente kurrsesi koken per te pare mungesen e nje shikimi qe nga pas nuk po e ndiqte ne kete nate te erret. Le te ishte nje arrogant ne ikje. Me shpinen e kthyer do e braktiste gjithcka. Le te konsiderohej nje fatlum mosmirenjohes qe nuk denjoi te hidhte syte e te pershendetej per te fundit here me gjithcka kishte nderkohe qe ne realitet ai thjesht ishte nje fatkeq qe e kishte te pamundur ti thoshte 'lamtumire' asaj gjithckaje nese do te kthente koken edhe njehere. Teksa braktiste naten, pemen, rrugen e mbase gjithcka tjeter qe njihte, nuk mundej te mos mendonte se nderkohe qe njerezit luteshin per nje fund te bukur, ai kishte dashur fare pak. Ah, sikur Argenti te kishte patur fatin te kishte vec nje fillim.

- Pra, beson ne fund te lumtur? -Jo.-nuk ndaloi te mendonte qofte edhe nje sekonde. -Jo?!-nuk u mundua aspak te fshihte zhgenjimin qe mori nga pergjigja e tij. -Nuk mund te jete edhe fund, edhe i lumtur. A nuk vdesim te gjithe ne fund?-mblodhi supet e vajza vec tundi koken.-Besoj ne mes te lumtur.-shtoi me tej duke mbire keshtu nje buzeqeshje te madhe ne fytyren e saj me menyren sesi ai i shikonte gjerat.

Xhoni Gega kishte ndjere gjithcka ishte per tu ndjere. Ishte i bindur qe pasketej , asgje te re nuk do te ndiente. Vec versione me te pakta te ndjesive qe tashme kishte perjetuar. Perdite e me pak, derisa te mirepriste fundin. Po ta pyesnin a mund te ishte nje femer fundi i tij, ai nuk do te hezitonte aspak qe te pergjigjej 'kurre'. Po ta pyesnin a ishte aq i bindur per kete sa te vendoste doren ne zjarr, do ti pergjigjej 'jo'. Jo vec doren. Do ishte hedhur i teri ne zjarr. Do kishte hedhur shpirtin ne zjarr i bindur qe nje femer nuk do te mjaftonte kurre per te qene nje ndryshim per te, lere pastaj te ishte nje fund. Mirepo, teksa priste me entuziasem nje fund per episodet e ndjesive te njejta, nuk e kishte idene se ndryshimin do e gjente pikerisht tek fundi. Oh, fundi do ti dhimbte ndryshe. E ajo do ti dhimbte si nje fund.

Sara eshte ose me mire te themi ishte nje 19 vjecare si gjithe te tjerat deri ne diten e ditelindjes se saj, ku gjithcka ne jeten e saj ndryshoi. Per mire apo per keq? "Ai ishte i ftohte si akulli, por brenda tij kishte nje zjarr shume te madh, zjarrin me te madh ne bote, ate zjarr qe djeg gjithe boten brenda tij. Brenda vetes ai mbante zjarrin e shenjte te dashurise... Dhe ai ishte mafjozi qe i rrembeu zemren" Started : 16 qershor 2018 ❤ Finished : 3 Tetor 2018

E la veten që ta dashuronte, kur gjëja e vetme që duhej të kishte bërë ishte të vraponte prej tij. *** Vështroi detin me dallgë, pastaj diellin që ishte fshehur gjysmë pas reve. Qielli i bronxtë po çahej prej shiut, po lotonte. Ishin lot vetmie, lot të poshtër malli. Mori frymë thellë, mbushi mushkëritë me ajrin që e vriste ngadalë, se çdo frymëmarrje i kujtonte atë që kishte humbur. - Dashuria është si kjo që sheh. E bukur, ka diellin e saj më të shndritshëm, ka edhe shiun më të fortë, dallgët më të ashpra. Dashuria është katastrofë kur s'e jeton siç duhet, një sëmundje e fortë, që edhe pse largohet të lë të lodhur. Dashuria ishte kur njoha atë. Kuptova se kur njeriu dashuronte, nxirrte nga brenda vetes një tjetër njeri, rilindte, krijonte një univers tjetër që t'i përshtatej dëshirave të të dyve. Dashuria ishte të harroje veten e të rindërtoje tjetrin me copat që shkëpusje prej trupit tënd. Ishte të prisje, të lodheshe, e sërish të qëndroje... *** Filluar më 31 gusht 2019 Përfunduar më 20 shkurt 2020

no one will read this because this blurb is too long and peoples attention spans don't last longer than a tweet but i thought writing this felt important nonetheless. It's not for everyone. That's okay. We're taught that if your work doesn't reach a lot of people it isn't important. But when someone, even just one person, sees your work and has a connection to it, it means something too, and because it only appeals to one person, the work has more importance. Like a pair of jeans that only fit you. Intimacy can be important in the consumption of art not just conversation. There's artistic intimacy. When a work of art deters so many people away that only a few are left standing. Maybe even just one.