Beğeneceğinize Eminimm ...

Cemre... O hep ateşe yürüyordu. Ateş'e... Ateş... Ateş ise hep başa sarıyordu. En başa... Cemre korkuyordu, Ateş'te yanıp köze dönmekten... Ateş ise alazlanıyor ve alazlıyordu aşkıyla. Bildiği tek şey buydu. Elinden ne daha azı ne daha fazlası geliyordu. Cemre ise her defasında aynı ateşte harlanmaktan geri durmuyordu, tüm korkularına rağmen. İkisi de başka şeylerin esiri olsa da hem yandılar, hem yaktılar. İlk önce alevlendiler, sonra köze döndüler. Hiç sönmediler. Sonra kader öyle bir rüzgar estirdi ki yeniden alevlendiler. Yazarın Notu: Bölüm günleri Pazartesi'dir. Bundan sonra her Pazartesi burada aksilikler olmazsa buluşacağız. Hikayenin belli bir kısmı çoktan yazıldığını da belirtmek isterim. Keyifli okumalar.