Gözlerini gözlerimin içine dikmişti. Beni duvara hızla ittirip kendini üzerime bastırdığında inlemiştim. Elini duvara koyduğunda , kollarıyla duvarın arasında kalmıştım.Dudakları yukarı doğru hafif kıvrıldığında gözlerindeki arzuyu hissedebiliyordum. Nefesi nefesime karışırken içim ürperiyordu. Kalbim yerinden çıkacakmışcasına atarken , bu hissettiklerimde neydi böyle.. Dudakları dudaklarıma o kadar yakındı ki kendimi yavaşça kaybediyordum. Kendimi taşıyamaz duruma geldiğimde bunu hissetmiş olacak ki belimden yavaşça kavrayıp bana kendini daha da bastırdı. Başımdan kaynar sular dökülüyordu sanki. Daha önce bu duyguları bu kadar derin bir şekilde hissetmemiştim. Bunlar olurken aklımdan onun benim kaderim olabileceği ihtimali geçiyordu. Gerçekten o benim kaderim olabilir miydi ? Kısık ve ürkek bir sesle ; 'Tesadüflere inanır mısın ? ' Dedim ve karşılık verdi. 'Sana inanıyorum yetmez mi ?' Bunu duyduğumda hafifçe dudaklarım aralanmıştı , sadece gözlerinin içine bakıyordum onun da bana öyle baktığı gibi. Suratı hala ifadesiz ve soğuktu. Ama gözleri çok şey anlatıyordu. 'Bana öyle bakma.. ' Ağzımdan bu kelimeler dökülmüştü. 'Neden ? ' 'Gözlerinin derinliklerinde kayboluyorum çünkü..' 'Seni bulmamı ister misin.. ?' ®Tüm hakları saklıdır.

"Ben nasıl bir kadınım?" Sigarasını dudaklarının arasına götürüp, içine çekti. "Sen..." Düşünüyormuş gibi bir hali vardı. Heyecanla cevabını beklemeye başladım. "Sen eli öpülecek kadınsın...Efsa." Beni tam kalbimin ortasından vurduğunu bilmeden bu cümleleri söylemişti. Oysa ki bilmezdi ki ben onun her cümlesine aşıktım.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

♌ İNTİKAMDAN DOĞAN TUTKULU BİR AŞK ♌ Küçük yaşta anne ve babasının ölümüne şahit olan acımasız genç bir adam... Edim Demiray. Daha on sekizinde uyuşturucuya mahkûm olan bir kız... Lavin Kutup. İkisi bir araya gelince, öfkeleri cehennem olacak. Tenleri alev alacak... Porselen güzelliğindeki tenine doğru fısıldadı. "Sana sahip olmak istiyorum, Lavin. Önce olabileceğim en kibar şekilde, sonra olabileceğim en sert şekilde. Canını yakmak ve yakmamak istiyorum. Sesli olmanı ve sessiz olmanı istiyorum. Zevk almanı ve almamanı istiyorum. Seni nefessiz kalana kadar öpmek istiyorum. Sonra küçük bir nefese muhtaç olup, o nefesi benim ağzımdan almanı istiyorum." EDİM DEMİRAY & LAVİN KUTUP ❄?❄ İlk yaynlanma tarihi | 9.Mayıs.2016 Yazan | ELİSYA ROYAL

"Burası senin.." dedi işaret parmağını şahdamarına doğru götürerek. "Sen olmazsan, burası da olmaz. Sen olmazsan, ben de olmam."

Milat, tarih hesaplamalarında İsa'nın doğduğu gün olarak kabul edilir. Onun miladı ise bir doğumu değil, ölümü simgeliyordu. Babasının intiharının ardından derin bir yas içinde olan Kayra ve ağabeyi, yeni bir mahalleye taşınarak hayata sıfırdan başlar. Ancak unuttukları bir şey vardır, geçmişin kirli elleri yakalarını asla bırakmayacaktır. Yeni bir mahallede ayları deviren Kayra, cenazesine bile gidemediği babasının mezarını ziyaret eder. Ziyareti sonrasında tesadüfen karşılaştığı adamın hayatını değiştireceğinden bihaberdir. #dram 7. | 1.5.21 #genel kurgu 14. | 24.03.20