[ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ] "Για που νομίζεις ότι το έβαλες;" Με ρώτησε, ενώ εγώ εστίασα το βλέμμα μου στα καταγάλανα μάτια του που ξεπρόβαλαν μέσα από την μαύρη μάσκα του. Μου κίνησε τόσο το ενδιαφέρον που επιθυμούσα να την τραβήξω και να αποκαλύψω το πρόσωπο του. "Δεν νομίζω να σου πέρασε από το μυαλό να σε αφήσω να φύγεις έτσι;" Πλησίασε απειλητικά το πρόσωπο του στο δικό μου και είπε με θράσος. Τα μάτια του γυάλιζαν και κατάλαβα πως διασκέδαζε με το τρομοκρατημένο πρόσωπο μου. ▪︎ ▪︎ ▪︎ Ισχύει άραγε αυτό που λένε; Αν αγαπάς κάποιον πρέπει να τον αφήσεις να φύγει; Και αν αυτός σ'αγαπάει πραγματικά, επιστρέφει; ▪︎ ▪︎ ▪︎ Καλή σας ανάγνωση! Wattpad 2018-2020.

"Φοβαμαι..."ψιθύρισε και την αγκάλιασα πιο σφιχτά. "Είμαι εγώ τώρα.Είμαι εδώ μαζί σου..." |How To Forget| *Warning* Η πρωταγωνίστρια ίσως σας εκνευρίσει- υπερβολικά πολύ- και ίσως ερωτευτείτε τον πρωταγωνιστή. Ελπίζω να μην βγήκε και τόσο κλισέ...

❝Την αγάπησα όχι για τον τρόπο που χόρευε με τους αγγέλους μου, αλλά για τον τρόπο με το οποίο το άκουσμα του ονόματος της μπορούσε να ησυχάσει τους δαίμονες μου.❞ - Christopher Poindexter The story is NOT mine, only the translation is. All the credits go to: @weyhey_harry