Ucu açılmış kurşun kalemi kağıdın üzerinde dans edercesine gezdirdi, kız ince uzun parmaklarını. Renkler kaleminin ucundan akıp bir şelale oluşturuyordu. Yarattığı şaheserin farkında olmadan gözlerini kağıdın üzerine dikmiş, hiçbir şey düşünmüyordu. Zihni tamamıyla arınmış, temizlenmişti. Kusurların kusursuzluğunu oluşturmaktaydı görünüşü; farkında değildi sadece. *** Adamın dağınık saçları, ellerinde can bulan müziğin sesi ile ahenkle sallandı. Gözleri kapalıydı, bir eli viyolonselin yaylarındayken diğer eli arşe de idi. Dünya umurunda değildi, sadece müziği ve kendisi vardı o an için. Bu yüzden kapalı kapının ardından müziği ile büyülenen kızı görmedi, duymadı. Elleri kıvrak hareketlerle viyolonselin üzerinde dolaşırken dünyanın hakimi oydu zira bu müzik her şeye bedeldi. Yazardan not: Bu kitap asla tek bir kişinin hikayesi değildir! Asıl kız - Asıl erkek karakterler yoktur zira her karakter, kendi hayatlarının baş rollerini oynamaktadır.

Dünya, rüya içinde rüyadır. Ay gökyüzün de yükseliyordu. Gecenin ilerleyen saatlerin de gökyüzü berrak bir hal almıştı. Ağaçlarla kaplı korunun içerisinde ansızın iki çift ayak sesi duyuldu. Ağaçların gölgeleri ay ışığında ormanın koruyucuları gibi dim dik duruyordu. "Gerçekten her şeyin bu şekilde biteceğine inandın mı?" Ardından kısa bir kahkaha sesi duyuldu. "Bu kadar kolay mı?" Sesindeki alay ve küçümseme gülüşüne yansımıştı. "Bitmeyeceğini biliyordum." Buz dağlarını ortadan ikiye ayıracak kadar keskindi sesi. Bakışlarında, sesinde korkudan eser yoktu. "Onu bana vereceksin!" Öfkeyle kükredi genç adam. Bağırarak her şeyi elde edeceğini düşünmek onun en büyük yanılgısıydı. Buz kesen gözler hedefine baktı. İlk defa alay dolu bir gülümseme sundu göğe. "Asla." Hırçın ve öfkeli adam dayanamayarak diğerinin üzerine atladı. Bir kavga ki, çimlerin üzerine tane tane kan taneleri düşüyordu. Hırçın adam, hileyi severdi. Belinden ay ışığın da simsiyah parlayan bir alet çıkardı. Buz kesen gözler simsiyah metalin sesini duyduğunda bir an affalladı. Zamanı gelmiş miydi? Bu afallamadan hırçın adam faydalandı. Hızla diğerinin üzerine çıktı. Silahı tam göğsüne bastırdı. Bir saniye bile düşünmeden tetiği çekti.

Bir gün her sır açığa çıkar. Ilık ılık esen bir rüzgar... Ağaçların yaprakları sessiz bir şarkı mırıldanıyor. Kuşlar kimsenin anlamadığı bir dil de feryat ediyor. Göl kenarındaki sazlıklar rüzgarın ritmiyle gidip geliyor. Bir ileri bir geri giden boyunları rüzgara karşı koyamadan sallanıp duruyor. Tıpkı kader gibi, hayat bizi kendine göre koordine ediyor. Nasıl yaşamamız, ne yapmamız gerektiğine o karar veriyor.Rüzgar gibi. Göl, sonu görünmeyen bir göl. Boşluğun içinde epeyce ilerlemiş bir kayık görünüyor. Kuşların feryadı, ağaç yapraklarının şarkısı devam ediyor. Rüzgar, kayığa yön verip oradan oraya savrulmasına izin veriyor. Bir başka balıkçı kayığı, rüzgarla hareket eden kayığa yaklaşıyor. Yaşlı bir balıkçı, kayığın da henüz can vermemiş üç balık taşıyor. Göl de süzülen kayıkta ise bir beden son nefesini vermiş. Bir beden, bir can sonsuz, sessiz bir uykuya dalmış.