Issız bir adada, bana yabancı olan ıssız benliğimi ve ıssız aşkımı bulmuştum... ~~~~~ - Aşk nedir bilir misin? Düşündü bir süre. Ardından alayla sırıtmıştı. - Neymiş o? Olmayan birini sevmek mi? Şaşkın bakışlarımı normalleştirip, tebessüm ettim. - Hayır, tek taraflı sevip, acı çekmek.

Sen 'aşktan korkuyorum' diyorsun ya. Bende seni sevmekten korkuyordum. Ama bak şimdi yanındayım. Senden vazgeçemeyenim... ~~~~~~~~~~~~~ - Var mısın iddiasına? - Varım ulan. Nesine? Sırıttım. - Eğer ben kazanırsam, sen benim sevgilim olursun. Alayla baktı. - Peki ben kazanırsam? Güldüm. - O zaman ben senin sevgilin olurum güzelim.

- Yeon, sana ihtiyacım var. Yeon başını iki yana sallayıp, burukça gülümsedi. - Sevmediğin birine ihtiyacın olmaz, Jungkook. Jungkook hatırladığı yazışmayla kaskatı kesilmişti. - Şunu hatırlatıp, durma! - Gerçekler acıdır Jeon. Sevmediğin birinin, seni sevdiğini öğrenmen kadar acıdır...

O senin neyin oluyor, dediler. Uzaktan dedim. Uzaktan yandığım olur kendisi... ~~~~~~~~~~ - Seni seviyorum.

Hayalim belliydi. Ya benimle beraber bir ömür paylaşacaktı. Ya da bir daha yanıma bile yaklaşamayacaktı... [Zorluk sıralaması içinde 1] [JJK sıralaması içinde 8]

Bütün umudumu kaybetmiştim. Çünkü benim umudum, sendin... **************** - Her hikaye mutlu sonla mı biter? - Hayır. Ama bizim hikayemiz mutlu sonla bitecek. - Emin misin? Gözlerini, gözlerimle birleştirdi. - Seni sevdiğim kadar eminim.

Aşkın tutsak olduğu bu çöllerde, kaktüs bile çiçek açamadı... Onlar iki farklı Dünya'nın insanıydılar. Hani bir duygu vardır. Aşk. Evet, evet. O kelime bu iki farklı insanı bir araya getirdi. -Ben mavi gözlerinde ki denizde kaybolmak isteyen bir adam. -Bense yeşil gözlerinde ki ormanda kaybolmak isteyen kadın. Hayatın tüm darbelerini aştı onlar. Onlar Aras ve Berra. Hayatın tokatlarına karşı gelen insanlar.

Senin karanlığına ışık tutma görevine geldim. Görevimi tamamlamama izin verir misin? ~~~~~~~~~~ Gerçekte koruyamadığımızı, hikayede korusak adil olur mu?

Hayatta olmaz diye bir şey yoktur. Çalışırsın, hedef koyarsın olur. Ama benim hayatımda, o çalışma isteği hala gelmemişti. Çünkü ben hep nazlatılmış, daha çok sevilmiş ve daha çok özgür bırakıldığım için kendi bildiğimi okumuştum hep... Neden ben daha çok sevilmişim derseniz; Küçük yaşta 3 kez ameliyat olup bir senemi alçının içinde geçirdiğim için ablamlarla aynı eşitlikteki sevgiyi almamış olmamdı. Herşeye geç başladım. Yürümeye, okumaya, koşmaya, oynamaya, okula, arkadaşlığa... Belkide çok bilmişliğimin yanı sıra "merhametim" bence bu durum yüzünden geliyor.