"Birbirimize en yakın olduğumuz an, Gün doğumu." Baran ARSLANOĞLU: Bir şehre sahiplik yapan gözü kara,delikanlı bir adam. Mardin'in en büyük aşiretinin başı, Baran Ağa'sı. Roza KARACAN: İstanbul'da doğup büyümüş azimli,çalışkan bir kadın. İstanbul'un en büyük hastahanesinin güzide kalp cerrahı,doktor Roza'sı. 🍁 Planladıkları bir hayat onları bir araya getiremezdi. Getirse bile onlar istemezdi. Baran evleniyordu. Sevdiği kadın ile mutlu bir yuva kurmaya hazırlanıyordu. Roza doktorluk hayatında yeni bir o kadarda iddialıydı ve büyük kariyer hedefleri vardı. Bir de kendisini canından çok seven sevgilisi. Fakat hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlerden ibaretti. Kendi irademiz ile kurduğumuz hiçbir plan kaderimizin önüne geçemezdi. Ve Kader; Onları bir araya getirmeye kararlıydı. Hem de çok kötü şartlar altında. Roza,Baran ile tanışacaktı, ona sevdiği kadının ölüm haberini vermek için. Baran,Roza'nın peşini bırakmayacaktı. Sevdiği kadının ölümüne sebep olduğu için. Fakat yine habersizlerdi. Onlar ölümün pençesinde dolaşırken, kader son kozunu oynayacaktı. Ve yapılan hiçbir plana dahil olmayan,ortaya ateş gibi düşen bir evliliğe kurban gideceklerdi. •Yayımlanma tarihi : 31/08/2018

Eğer bir hata, en sevdiğiniz kişiyi sizden alırsa, ömür boyu o hatadan kaçarsınız; geldiği, doğduğu andan... Melisa da öyle yaptı. Kaçtı, kaçtı... O hata her gece boğazına sarılsa da, kaçmayı başardığında nefes aldığını hissetti. Ama öyle değildi. Nefes almak ve yaşamak arasında farklar vardı; uçurum gibi farklar. O uçurumdan kendini atmak istedi, olmadı. Üzerine gitti. Kaçmak bir çözüm değildi. Ve o rengi, orada yaşadı. 08. 06. 2015. - 19. 01. 2017, yeniden.

'' Neden geldin? '' Ses tonlarının bir ruhu var mıydı? Eğer varsa şuan benim ses tonumun ruhu alınmıştı. Donuk bakışlarında birkaç parıltı kol gezdi. Geçen o parıltıların her birini yakalayıp söndürmek, yok etmek istedim. '' Yoksa Türk filmlerindeki gibi pişman olup bana kendini af mı ettireceksin? '' Mavilerinde ki parıltılar büyüdü ve her biri uçuşup dudaklarının kenarında toplaştı. Dudaklarında eğreti duran gülümsemeye ek olarak kafasını olumsuz anlamda salladı. '' Unuttuğun bir şey var. O Türk filmlerinde ki adamlar kadınları seviyordu. '' Ve bu kelimesinden sonra indirdiğim zırhın önüne bir zırh daha indi. İşte o zaman doğru yolda olduğumu anladım. '' Haklısın, sen beni hiç sevmedin. '' *** İntikam için çıktığı yolda yaralı olarak dönecekti. Kendisine '' Aşık olmak yok '' diye tekrarladığı müddetçe daha fazla çekilmiş olacaktı o girdaba. Belkide olacakları önceden tahmin edebiliyordu, kim bilebilir? Onun aşkı, mutluluğu değil ÇÖKÜŞ'ü yaşatacaktı. Çöken, binalar değil aşkla yanıp tutuşan iki bedenin kor gibi yüreğiydi. Onlar bu göçüğün altından kalkabilecek mi yoksa can çekişe çekişe ezilecekler mi? Bunu hep beraber bekleyip görelim.

Benliğini acılara köle yapmış genç bir adam ve hayatı boyunca mutluluğu tatmış genç bir kız... En büyük korkuları hız iken tutkuları olabilecek mi? Üç genç... Üç taze hayat... İki farklı aile... En büyük korkuları, en derin tutkularıydı hız." *Güven Bana'daki karakterlerin çocuklarının hikayesidir. Onlar da zaman zaman eşlik edecektir ancak konu bütünlüğü YOKTUR.* *Kurgu ya da içeriğinden herhangi bir alıntı yapılması ya da çalınması gibi bir durumda gereği yapılacaktır.*

Böyle dünyanın düzenine çomak sokmak vardı ya... Siktir et anasını satayım!

Her zamanki haliydi baktığımda. Gözleri yerde,dalgın bir şekilde. Hiçbir şeyi aldırmıyormuşçasına... Dudaklarımdan çıkan sözler onun sigarasını daha da alevlendirdi. "Ağlattılar".dedim sesimin en titrek haliyle. "Boğ." dedi. Sözlerime devam ettim. "Canımı yaktılar." "Aleve ver." dedi sigarasından bir nefes daha çekerken. "Üzdüler." dedim gözyaşlarım elmacıklarıma akarken. "Gül." dedi ifadesizce. Hıçkırıklarım benimle boğuşurken,dudaklarımdan çıkan son söz olmuştu. "Geçmiyor." "İyileşiyormuş gibi yap." Sert Koruyucu Kız adlı hikayenin birinci serisidir.

Kendini yazı yazmaya adayan ve yazdıklarını herkesten saklayan genç bir kız. Yazmak onun için bu dünyada bir kaçış yolu. Tek sorunu mutlu sonlardan nefret ediyor olması. Gerçek dünyada mutlu sonlara inanmadığı için yazdığı hikayeleride mutsuz son ile yazıyor. Bir gün uyandığında bu karakterleri, evinde görürse ne olur? Bu hikayenin sonu nasıl bitecek peki?

Kapüşonunun altına gizlemek istediği gözleri değil korkularıydı. İçine kapanık, sürekli siyah giyinen bir kız... Kendini ona adamış bir adam.... Bir anda hayatının en harika ve en berbat haberini alan Sıla ile yolları kesişen Can'ın hikayesi.... Şimdiye kadar hep kadınlar yarası olan adamları iyileştirdi. Neden bir erkek bir kadını iyileştiremesin? "İnsanlarla konuşmayı sevmediğin için içinden konuşuyor olmasın." dedi meraklı bir ifadeyle. Böyle söyleme nedeni benim susup sadece önüme dalmış bakıyor olmamdı. "İyi tespit. Seni neden eve aldım ki?" dedim hayıflanarak. "Çünkü sen yaralı bir kuşsun. Ben veteriner hekimim. " dediğinde dik dik yüzüne baktım. O benim aksime gülümsüyordu. Zaten onu ne zaman görsem benim aksime gülüyordu. Fated to love you'dan esinlenilmiştir.

Arızanın ta kendisi olan adam DOĞU ÜZEYİROĞLU! Ne çok iyi ne çok kötü. Onu acımasızlaştıransa kardeşinin bir başka kıza ondan habersiz nakil edilen kalbi. Batu'nun kalbini geri almaya ant içtiği günlerin azabını ise yaşam çiçeği yeni oksijen almış İnanç Gürmen çekecekti. Sessizliğin içinden doğmuş Ekinezya. Bütün sessizliğini Doğu Üzeyiroğluna karşı bozmuş hazırcevap bir dişi. Kızılperestin acılarına göğüs geren, Her darbesinde dimdik ayakta duran, İblisin cazibesine kapılan Gürmen kızı. Nakil edilen kalbi ARIZALI geri alabilecek mi? Peki ya bu savaşta ölüm olsa? Kalbi aldıktan sonra pişmanlıklar sarsa? Geri dönüşümü olmayan yollara direksiyon çevrilecek mi? COPYRİGHT © TÜM HAKLARI SAKLIDIR