DRUGA CZĘŚĆ "SNOWFLAKE" Poczułam ciasno ściśniętą linę od ramion do dłoni i od kostek do kolan. Z zaniepokojeniem spojrzałam w dół,zdając sobie sprawę,że właśnie zostałam porwana. Świetnie,tylko tego ci brakowało! Rozejrzałam się po pomieszczeniu. Było całe ciemne,bez okien ,obrazów,czegokolwiek. Bycie przywiązanym szczelnie do krzesła nie jest zbyt przyjemne,więc zaczęłam się wiercić. - Witaj,Melvyn. Długo czekałem na to PRAWDZIWE spotkanie - usłyszałam,dobrze znajomy głos. Uniosłam nerwowo głowę w górę,od razu rozpoznając osobę,która przede mną stała. Voldemort. _____________________________________________________________________________ - Znałaś kiedyś bardzo dobrze chłopaka o platynowych włosach - powiedział pewnym głosem. Gdy to powiedział,aż wyplułam kawę z zaskoczenia. Skąd on to wiedział? Skąd wiedział o Draco? - Skąd to wiesz? -zapytałam nieco zdenerwowana. - Codziennie przychodzi o tej samej porze,gdy pijesz kawę i patrzy na ciebie przez okno jak spoglądasz na horyzont.

Rodzicie zawsze powtarzali , aby pierwsze wrażenie było dobre. Drugie już takie nie musi być. Czego doświadczył ON we własnej osobie... Może był szanowany w Slytherin jak jakiś książę , ale ze mną nie ma tak łatwo... Jestem Selena , a to moja historia.

Trafiła do Hogwartu gdy miała 10 lat. Opanowała zaklęcia z przerażającą szybkością. Jedyny taki przypadek. Jedyne takie dziecko. Córka największego czarnoksiężnika wszechczasów, Lorda Voldemorta i jego najwierniejszego, najbardziej utalentowanego i najbrutalniejszego śmierciożercy, Bellatrix Lestrenge. Młoda, silna, utalentowana, zdeterminowana i ambitna. Gotowa zająć miejsce swojego ojca. Czy napewno? Co stanie się gdy zaprzyjaźni się z synem największego wroga swojego ojca? Jak to możliwe że ma tylko 10 lat? Czy zawsze będzie stać po dobrej stronie? Powrócą stare przepowiednie. Powrócą stare wspomnienia. Czy będzie na tyle silna by sprostać swojemu dziedzictwu? Czy traumy smutnego dzieciństwa i wiecznych sekretów zmienią ją nieodwracalnie? Czy będzie szczęśliwe zakończenie? Miłość będzie ostatnim wrogiem który zostanie zniszczony Strzeżcie się wrogowie dziedzica.... Najwyższe osiągnięcia: #1- hp #1- Córkaczarnegopana #5- mrok #7-Harry potter #17- harrypotter

Lily Potter, siostra Chłopca-Który-Przeżył, dostała imię po matce. Po pobycie w Durmstrangu wraca na 4 rok nauki do Hogwartu. Brat wspiera ją i chroni, jak tylko może. Dziewczyna przeżywa wiele uczuć, które zdążyły zniknąć w poprzedniej szkole. Nienawiść, złość, smutek, rozczarowanie..., ale także przyjaźń, szczęście, a nawet... Miłość. -Nie musisz tego robić! - krzyknęłam, próbując opanować drżenie głosu. -Ty nic nie rozumiesz! Jeśli tego nie zrobię, ON zabije mnie, moją rodzinę i ciebie... - spuścił głowę, po czym spojrzał na mnie - Wie, że mi na tobie zależy, Potter. - czyli znów przechodzimy na nazwiska? -Chwyć mnie za rękę, Malfoy... Zaznaczam, że dalszy ciąg, czyli część druga jest dużo lepsza.

!!!!Większość postaci pochodzi z kanonu "Harry'ego Pottera" i nie jest mojego autorstwa!!!! Mia Brown od zawsze nie przepadała za czworką Huncwotów. Dogryzali sobie, kiedy tylko była taka możliwość. Szczególnie nie trawiła Jamesa. Zresztą z wzajemnością. Czy pewna wiadomość odmieni ich życie? Jak będą się zachowywać jako bliskie sobie osoby? A może tak wcale się nie stanie i nadal będą skłóceni?

Alice to złotowłosa czarownica o oczach niczym węgle, która dąży do zrealizowania swoich marzeń. Wyznaczone przez Siebie cele musi osiągnąć za wszelką cenę. Czy w Hogwarcie jej się to uda? Czy tym razem też tak będzie? A może zaczną się nieprzewidziane przez Nią samą problemy? *** Malutki spoiler ,, Księżniczko przeznaczenia nie oszukasz chociaż nie wiem jakbyś tego chciała - spojrzał na mnie po czym odszedł zostawiając mnie samą w ciemnym korytarzu."

Anielica strącona z nieba za złe uczynki. Teraz mieszka między ludźmi chociaż już wcześniej się z nimi zadawała. Idzie do Hogwartu po raz pierwszy na szósty rok nauki. W pociągu poznaję czwórkę chłopaków choć tylko jeden przyciąga jej uwagę, a mianowicie miodowooki ciemnowłosy blondyn z bliznami na twarzy. Wie od razu jaki skrywa sekret dlatego po przysięgła że będzie go chronić chociaż już nie jest aniołem stróżem. Co będzie gdy Huncwoci poznają prawdę o niej i jej przeszłości? Tego dowiecie się czytając Upadła //Remus Lupin. Hejo to moja pierwsza książka nie licząc mojej nieudanej próbie napisana czegoś. Więc nie martwcie się jak będzie tu masa błędów. Miłego Czytania🖤

- Ucieknę z tobą gdziekolwiek zechcesz, gdzieś gdzie będziemy z dala od wojny, gdzieś gdzie będziemy bezpieczni. -To za duże poświęcenie -Proszę, nie zostawiaj mnie tutaj. Okładkę wykonałam sama Poprawione: 6/53 ___________________________________ Wiele rzeczy może nie zgadzać się z kanonem Najwyższe odnotowania: 01/04/17 - #179 w kategorii FANFICTION 18/04/17- #150 w kategorii FANFICTION 02/05/17- #119 w kategorii FANFICTION 06/05/17- #93 w kategorii FANFICTION 14/05/17- #67 w kategorii FANFICTION 16/05/17 - #65 w kategorii FANFICTION 18/05/17 - #51 w kategorii FANFICTION 01/06/17 - #47 w kategorii FANFICTION

- Wiesz co myślę? Wiesz co to tobie myślę? Myślę,że jesteś jednym,wielkim,napuszonym arystokratą ze zbyt wielkimi ambicjami,który myśli,że jak ma pieniądze to może mieć wszystko,myślę,że jesteś jedynie osobą bez uczuć i żerującą na cudzym szczęściu i wszystko co robisz i mówisz jest jednym wielkim oszustem,a po za tym jesteś półgłówkiem, który nie widzi nic innego po za czubkiem swojego nosa. - Powtórz to. - Jesteś dla mnie pieprzonym zerem i nigdy więcej nie chcę ciebie widzieć na oczy! Nie chcę ciebie znać!- krzyknęłam ze łzami w oczach,patrząc na jego kamienną twarz,która wyglądała jakby zaraz miała eksplodować.

Draco Malfoy? Pamiętam go. Ślizgon, ale tylko w teorii. Nie pasował do nich, był za słaby. Nazywali go też Śmierciożercą, ale tylko idioci, którzy go nie znali, czyli tak naprawdę cały świat. Znałam go trochę z innej strony. To oni wykorzystywali go i jego słabości. Był jedynie pionkiem w ich grze, marionetką podległą swym panom. Służył im, nawet myśląc, że występuje przeciw nim. Nie miał szans w tej nierównej walce. Pamiętam też jego rany po żyletce. Pamiętam nawet te chwile, w których zamykał drzwi, siadał na podłodze i płakał, pozwalając by łzy bezradności spływały po jego bladych policzkach. Pamiętam też jego ostatni uśmiech, gdy na mój widok lekko uniósł lewy kącik ust... Powtarzano mi, że najsłabsze ogniwa wygasają najszybciej. On był tego dowodem.