Nefretle bakıyordum gözlerine,saf nefret.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Ölüm hiç kitaplarda anlatıldığı gibi değildi. Anıların film şeridi gibi gözlerinin önünden geçmesi beyaz bir ışığa doğru ilerleme... Ölüm karanlık ve soğuktu. Çırpınmak istesen de çırpınamadığın, çırpınsan da kendini yukarı çekemeyeceğin dipsiz bir kör kuyuydu. Ve Eftelya o kör kuyuda tüm ağırlığıyla dibe batıyordu. 1514 İstanbul Eftelya gözlerini zorlukla açtığında üstünde kara bir adam gördü. Adam o kadar karaydı ki gecenin karanlığında zor seçiliyordu. Simsiyah uzun saçları, siyah kaftanı ve karanlıkta parıldayan siyah gözleri vardı. Yüzünün ayrıntılarını seçemiyordu ama yüzünün alt yarısını kapsayan korkunç yarayı fark edebilmişti. Çenesi ve dudaklarının üstü yanık veya kesikti onu da seçememişti çünkü sadece bir an görebilmişti. Kara adam Eftelyanın gözlerini açtığını görünce hemen siyah maskesini ağzına geçirmişti. ~~~~~~~ Bir tıp fakültesi öğrencisi olan Eftelya öldüğünü sanarken açıklanamaz bir şekilde başka bir kişilikte bir veziriazamın kızı olarak 1514 yılında Osmanlı İmparatorluğunda uyanmıştır. Eski yaşamı bir rüya mıydı, yoksa şu an bir rüyayı mı yaşıyordu bilmiyordu. Tek bildiği burası hiç de tekin olmayan bir yerdi. Kara şehzadesi de bu dünyanın en tekin olmayan parçasıydı. *Kişiler hayal ürünüdür, hiç tarihte aramaya kalkışmayın :)))))* *Moon loverstan esinlenilmiştir. Same concept different story.* Tüm hakları saklıdır da yazayım mı?

Korece bilmek isteyenler için! Bu kitabı yazmamın nedeni, BTS i seviyoruz ama onların konuşduğu dili ve yaşadıkları yeri bilmek istemiyoruz!! Korece her şey bu kitabda yazılı olacaktır.

İstemiyordum Alaz'la evlenmeyi... Ama buna mecbur bıraktı babam beni... Zorla evlilik yetmezmiş gibi birde hamile kalmıştım... O bebek benim bebeğimdi onu aldırmayacaktım Alaz ne derse desin... ?????????????

Bir hata tüm doğrularımı götürmüştü. Yeni hayatımda doğrular ve masumiyet olmayacaktı. O içimdeki tüm iyilikleri yutacak kadar kötü ve karanlıktı. O artık benim karanlığımdı ve bende onu aydınlatacak ışık yoktu. Ayça Mutlu kendini babasına adamış sıradan bir genç kızdı. Babasını yakalandığı hastalıktan kurtarmak için hayatında asla yapmayacağı bir şey yaptı. Benliğini zengin bir adamın şımarık oğluna sattı. Ekin Toprak hayatını mahfeden bu kızdan intikamını alacaktı. *** Yazar Notu: Bu hikayede kızın zengin babası iflasın eşiğine gelmemiştir. Kızın aşık olduğu adamla evlenmek gibi pembe hayalleri de yoktur. Damat adayımızsa kızı gördüğü gibi melake bir adama dönüşmeyecektir.