Her insanın hayalleri,umutları vardır.Ve bu hayalleri gerçekleştirecek bir şehir... Peki ya bu hayallerin yanına psikopat bir aşk da eklenirse ne yapardınız?

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Günün birinde bilim adamı bir vampir Irkının olduğunu fark eder. Endişe ve korkuyla araştırma yapmak için gittiği çalışma yerinde, sabaha kadar çalışmaktaydı. Deneyin başında uyuya kalınca yaptığı deney sabaha kadar tepkimeye ve evrim geçirerek kurt Irkını ortaya çıkarır. Sabah bunu fark eden adam kana karışır karışmaz kurt adam olunduğunu fark eder. Bu sevinçle okuldaki oğlunu arayarak yanına gelmesini ister. Oğlu saatler içinde babasının yanına gelir. Adam deney malzemelerini kutuya doldurarak eve götürmesini ister. Eğer elindekiler kaybolursa evde yedekte dursun diye. Oğlu deney kutusunu eve götürürken ayağı takılıp yere düşer. Kutudaki bütün deney malzemeleri oğlunun üzerine dökülür ve cam kolunu keser. Kana aşırı miktarda karışan deney malzemesi babasını korkutur. Hemen yanına gelerek iyi olup olmadığını sorar. Oğlu halsiz ve cansız bir şekilde iyi olduğunu söyler ve eve gider. Halsiz bir şekilde eve gelen çocuk direk yorgun olduğu için yatağına yatar. Duran ve çalışmayan bir vicutta deney malzemesi hızla kana karışır. Sabah olup uyandığında kendini garip hisseder ve ayağa kalkar.

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

Sessizliğe haps olmuştu kadının ruhu ve o, kadının sessizliğine bile ölen, ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Fakat aşka giden yol dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalmıştı, yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Aşk, kadının adıyla, adamın dudaklarının arasından kalpten bir sesle dile geldi. "Arya 'm," dedi adam. Sanki kadının adını söylerken bile tüm aşkını haykırır gibiydi. "Sessizliğine öldüğüm kadın," diye devam etti. ...................... Başlangıç tarihi: 07. 07.2017

Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yüzünden atılınca, kendini "Başka yere kabul edilmeyenlerin gittiği okulda" buldu. Karanlık geçmişleri olan insanların toplandığı bu okulda; -Güneş nasıl ayakta kalacaktı? -Böyle bir okulda dost edinebilir miydi? -En önemlisi, bu karanlık okulun en karanlık öğrencisi olan Demir'in karşısında kalbini koruyabilecek miydi? -Ya saf, hayatı kayıplarla ve gözyaşlarıyla dolu olan Güneş,Demir'in gölgesine razı olursa? Burası Karanlık Lise... Burası Güneş için sadece bir başlangıç... KARANLIK LİSE EPSİLON YAYINEVİ İLE 02.02.2015'TEN İTİBAREN RAFLARDA :) Artık kitabı satın alabilirsiniz :) Karanlık Lise serisinin fragmanı: https://www.youtube.com/watch?v=UsDitPn01IM

+Oha!?Yavaş kardeşim omzum çürüdü -Çok pardon göremedim +pardon da görülmeyecek kadar kısa değilim

İyi okumalar 😃

O bana yaklaştıkça geriliyordum. Onunla göz teması kuramazdım bunu yapamazdım. Elindeki şişeyi bana uzatıp " Al iç ? " dediğinde başımı salayıp " Dur yapma..... Köpekler gelecek kaçmam lazım ? " dediğimde son adımı duvara doğru atmıştım. Duvara yapışmışdım artık..... O elindeki şişeyi kenara atıp bana doğru geldi. Yanıma geldiğinde o pis elini yüzüme vurup okşuyarak " Bir pamuk kadar yumuşak..... Bir gül kadar güzel bir koku , Ama bir o kadar masum.....Masumluğun benim olmalı ? " diyerek öpmeye çalışdı. Ona engel olsamda bana dokunuyordu. Başımdaki kara eşarbı çıkarttı. Saçlarımı görmesi ayrı bir günahken o bana yedi büyük günahlardan birini yapıyordu. Ona engel olmaya çalışıyorum ama çok güçlüydü. Onu yıkamazdım. Üzerimdeki elbiseyi çıkartmaya çalışıyordu. Ona engel olmaya çalıştım. Ama yüzüme çok sert bir tokat attı. Gözlerimin kapanmaması için zor tutuyordum. Üzerimdeki tuniği yırtmıştı. Mahrem yerlerim görünüyordu. Üzerimi kapatmaya çalıştım ellerimle. Ama onun gözü bana değmişdi bir kere.... Ona artık engel olmazdım..... Kolarımı tutup yere yapıştırdı beni.... Bana çok yakındı.... Tenime değen o sıcaklığı hissediyordum...... Akan göz yaşlarım korkudan ne yapacağını bilmiyerek daha çok akıyordu. O pislik demeye bile layık olmayan gereksiz beni gözleriyle taciz ediyordu.... Neden durduğuna anlam veremedim. Acaba vazmı geçecek dediğim an üzerimde olan kıyafeti tamamen çıkartıp bir taşla kaşımın üzerine vurdu.Tek korktuğum şey böyle bir günahkarın bana dokunmasıydı.....