BAZI ŞEYLER GÖRÜNDÜĞÜNDEN ÇOK FARKLIDIR Eğer vampirlerin bir film efsanesi olduğuna inanıyorsanız bu kitabı okumadan kapatın. Şayet içinizde gerçek olduklarına dair azıcık bir kırpıntı varsa bile bu kitabı okuyun. Büyükler, dünyada bir tek insanların yaşadığını zannediyor. Bu yüzden, vampir gördüğünüzü söylerseniz size inanmazlar, hatta en sevdiğiniz şey üzerine yemin etseniz de durum değişmez. Hele bir de beyaz kanatlı vampir gördüğünüz konusunda ısrarcı olursanız işte o zaman hapı yuttunuz demektir. Soluğu bir psikoloğun karanlık odasında, karşınızda sürekli esneyen bir adamın veya sürekli saçıyla oynayan bir kadının bezgin bakışları eşliğinde, göz kapaklarınızın kapanmasına mani olmaya çalışarak geçireceksiniz demektir. Aslına bakacak olursak büyüklerin bu gerçeği gizlemeleri kadar doğal bir şey olmaz, çünkü vampirlerin bir kısmı korkunç olmasa bile büyük bir bölümü korkunçtur. İsmim Luk Bartın, 13 yaşındayım. Geçen aya kadar Norveç'in en doğusunda, çoğunlukla fakir insanların yaşadığı büyük bir şehirde yaşıyordum, ta ki bir gün başıma korkunç bir olay gelene kadar. Sıradan bir gündü. Okul çıkış saati çoktan geçmişti. Çocuklarını almaya gelen büyüklerin telaşları bitmiş, yerini derin bir sessizliğe bırakmıştı. Saatlerce okulun kapısında dikilip annemin gelmesini bekledim ama gelmedi. İlk başlarda çikolata fabrikasında işlerin yoğun olduğunu ve mesaiye kaldığını düşünmüştüm ama öyle olmadığı ortaya çıktı. Başına kötü bir şeyler geldiği kesindi. Okul Müdürü Bay Hansın durumu fark etmiş olmalı ki, ağır adımlarla yanıma gelip tepemde dikildikten sonra tok bir sesle: "Benimle gel evlat!" demişti. Kapıdaki tabelada "ENLEY KARAKOLU" yazan bir yerden içeri girmiş, kocaman göbeğini kaldırmakta zorlanan siyah deri montlu, mavi renkli gömleği olan ve gömleğinin cebinden

Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim

"Siz hiç rüyanızda gördüğünüz birine aşık oldunuz mu?" Arya oldu.. Dünyaya dair hiçbir şeyini bilmediği bir rüya karakteri onu kendi kalbine hapsetti.. "Siz hiç uyumaktan korktunuz mu?" Arya korktu. Arya ve Poyraz, gerçek olamayacak kadar güzel bir rüyada aşkı tattı. Birbirlerini gördüğü rüyalar dışındaki tüm rüyalar siyah beyaz kalmıştı.. Oku tuşuna bastığınızda sizde bu rüyanın içine gireceksiniz! Hazırsanız başlayalım! *** Tesadüflere inanmam ben. Bugün bu kitapta karşılaştıysak, bunun bir sebebi vardır...

☢️YOĞUN ERGENLİK DÖNEMİNDE YAZILMIŞTIR.☢️ 0531...: Pardon? Bir şey soracaktım da. Kübra: Buyur. 0531...: Kalbinize giden yolu tarif edebilir misiniz? Kübra: Yanlış yazdın herhalde kardeş. 0531...: Kardeş deme, lazım olur :q Kübra: Ne? Kübra: Haaa o zaman şöyle diyeyim Kübra: Düz git, karşına çıkan ilk sağa dön yine düz git sonra yol ikiye ayrılıyor zaten. Oradan da sola dön düz git işte orada Kübra: Karşına bir uçurum çıkacak Kübra: İşte oradan at kendini beni uğraştırma 0531...: Aa çok ayıp 0531...: Hem de müstakbel sevgiline Kübra: Siktir, şerefsiz! --------------- Gözlerimin önünde bir haltlar yedikten sonra, gelip beni sevdiğini söyleyen okulun bir nevi popüler çocuğu Barış, zaten başıma yeterince bela olurken, bir de anonim çıktı başıma. ******************* NOT: Kitap 133 bölümden oluşmaktadır. 10 bölümü özel bölüm iken, kalan 123 bölümde, birkaç yıl önvesine flashback yapılan 12 özel bölüm bulunmaktadır. Bunun dışında, kitap sadece 111 bölümdür. Geri kalanı ise duyurular ve benzeridir. Şunu da demeden geçmeyelim ki, bazı istisnalar dışında bölümlerimiz fazlasıyla kısadır. Zaten uzun bölümler bilmem kaç bölüm sonra olduğu için o zamana kadar kitabın sizi sarma ihtimali yüksektir. 2. Kitabımız da mevcuttur, profilimden ulaşabilirsiniz.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

İlk kitapta; sözde şiddet önleyici olarak sunulan anti-row şurubunun gençler üzerindeki olumsuz etkilerini açığa çıkararak dünya devi Kapiland’a meydan okuyan cesur kahramanlarımız Marjinal ve Mehtap’ın başları yine belada. Hileli bir sınavla Kapiland’a davet edilen ikilimiz, Kapiland’ın yeni bir oyunu ile karşı karşıya… Üstelik Kapiland’ın başkanı bu kez gözünü karartmış durumda. Kapiland gerçekten bir fırsatlar ülkesi mi? Yoksa iki kafadarımız tuzaklarla dolu bu gezinin sonunda her şeyden memnuniyet duyan ve hiçbir şeyi sorgulamayan aptal birer zombi olarak mı dönecekler ülkelerine?..