Unut beni kalanım...

▪ Rapciysen bilmelisin birden sonra hiç gelir "No.1 den aklıma gelen ilk şey samimiyettir.. Kendini bir şekle sokmaya çalışmayan, kanıtlama derdi olmayan.. Adam gibi adamdır.. Onun mutlu olmasını yürekten diliyorum." "No.1 ile ilgili herşey ve en çok rap" ~Tamamlandı~

𝖗𝖊𝖆𝖑 𝖈𝖆𝖚𝖘𝖊 𝐤𝐚𝐫𝐦𝐚 𝖎𝖘 𝖗𝖊𝖆𝖑, 𝖇𝖎𝖙𝖈𝖍

O an yalnızca kaçmak istedim. Sanki kaçsam her şey düzelecekte çocukluğumu geri alabilecektim. Artık bu olanlara dayanamıyordum; acıya dayanamıyordum... Önümdeki upuzun yolda koşmaya devam ettim. Terden sırılsıklam olmuş saçlarım enseme kök salmıştı neredeyse. Nefes nefese kalırken artık durmam gerektiğini anlamıştım ya da derhal saklanmam gerekiyordu. Bunun için hiç düşünmeden önümdeki açık duran ilk kapıyla göz göze gelince arkama dahi bakmadan içeri girdim. Bu yer, bu insanlar bana acı veriyordu yalnızca. Bu ev ise bana bir hayat ışığı sunmuştu yeniden ama nereden bilebilirdim ki bu ışığında sönüp yeniden yalnız kalmamı sağlayacağını. Yeniden yalnızlığa mahkum olacağımı.. ☆☆☆ Hikayeme Hoşgeldiniz. Sabırla okumanızı tavsiye ederim. İlk birkaç bölümden sonra bırakamayacağınıza garanti verebilirim.

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Hangisi daha kötü? En yakın arkadaşlarının ölümünü görmek mi? İçinizden birinin katil olduğunu bilmek mi? SEÇİM SİZİN...

Bu topraklarda yasanmis garip ve aciklanamayan olaylar

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Veda Caddesi'nin devamıdır.