"çilleri kaybolacak diye ödü kopardı, her akşamüstü ona öptürmeden yanından ayrılmazdı. sonbahar dinlenirdi yüzünde. ona baktığında aklına yağmur gelirdi. kardeşini yitirdiği günde bastıran ruhsuz yağmurlardan değil, ilkbaharın avuçları o ferah ıslaklaklığıyla kutsadığı yağmurlardan. teninin kokusu dört bir yanını sarar, nefes almasını izin dahi vermezdi. gerçi o da istemezdi. sarı saçlarına dokunmayı öylesine korkardı ki, şu kaba elleri onları incitir sanırdı. kirpiklerini sayardı, soldakilerin daha fazla olduğunu bilirdi. küçük kısa parmaklarını hep parmak uçlarından öperdi, büyümesinler isterdi. hep böyle avuç içlerinde kaybolmalarını dilerdi. gülüşünü sadece o duyabilsin, şu kısılan gözlerine sadece o öpücük kondurabilsin, bir tek onun kollarında kalbi hızlıca atsın, bir tek o öpsün şu dikenli dudaklarını. en önemlisi sadece beni sev jimin, beni sev diye düşünürdü."

Min Yoongi, Atlanta'nın batığından çok değerli bir şeyi çalmıştı.