Aşk hem uzak hem yakın olabilir miydi?

Ben bir gelinciktim o da yapraklarımı koparmak isteyen bir rüzgar Ne ben ona boyun eğdim ne de o beni esip,yaralamaktan vazgeçti. Biryerler de bizim için yazılmış bir kader vardı. Ama asıl önemli olan benim buna cesaretim var mıydı ? Peki onun sevmeye mecali kalmış mıydı ? ⭐ Annem adımı Çiçek koymuştu. Tahmin edebilmiş miydi bukadar kırılgan ve naif olacağımı ? Ya da bu kadar toprağımdan sökülüp koparılacağı mı ? Peki, Serdar daha kaç kez avucuna alacaktı her darbe de biraz daha dağılan kalbimi ? Tanıtıma göz atmalısınız ❤ +18 içerikler,küfür ve argo içermektedir. Kurgu tamamen hayal ürünü olup gerçek yaşamla alakası yoktur.Kurgu tamamen bana aittir.Her hangi çalıntı ve kopyalama durumunda haklarında eser hızrsızlığından işlem başlatılcaktır.

Bütün bölümleriyle tekrar yayında

"Sana her yaklaştığımda," dediğinde başını eğip dudaklarını usul usul kulağımın kenarına getirdi. Nefesi resmen nefesimdeydi. Bu çok fazlaydı.. O gecekinden daha farklıydı bu. Yirmi iki yıllık ömrümde tanıdığım Kerim abi değildi bu karşımdaki adam. "Benden sanki bir vebalıymışım gibi bir canavarmışım gibi kaçışın," sıcak nefesi önce kulağıma sonra boynuma çarptı. Gözlerim artık kendiliğinden kapandı. İşkenceden beterdi bu durum. Biz şu an ne yapıyorduk? Cümlesini tamamlamadan son kez derin bir nefes çekti ciğerlerine. Bunu yaparken burnu benim kulağımın tam üstünde, saçlarımın tam başlangıcındaydı. "Şu koskoca bedenimi bitirdi, tüketti Işıl." baştaki cümlenin amacından sapan bu cümle de ne demek oluyordu? Neler söylüyordu bu adam, neler hissettiriyordu bana!? Dudaklarının arasından usul usul bıraktığı kısık nefesler saçlarımın arasına vurduğunu ve onları yavaşça havalandırdığını hissettim. Tüm tüylerim havaya kalktığında yeni doğmuş bir bebeğin açmaya çalıştığı gözleri gibi bende araladım gözlerimi ve dudaklarımın kıyısına vuran bir hevesle mırıldandım. "Kerim a-" "Şşş," titreyerek söylemeye çalıştığım sözler bıçak gibi kesildi, irkildim. Tüm bedenime etkisi altına alan bir ürperti yayıldı. Tüm hislerim öyle bir karmaşıklığa gömülmüştü ki ne hareket edebiliyor, ne de buna itiraz edebiliyordum. O ise göz kapakları birbirine geçili, sanki boşlukta sallanıyor gibiydi. Sanki bir hayalin içindeydi ve o hayalde yalnızca ikimiz vardık. Sonra bir an kapalı göz kapakları titredi. Nabzım her geçen saniye hızlanıyor, bana yaşam alanı bırakmıyordu. Ama meğer ben daha hiçbir şey duymamışım ki. Zira saniyeler sonra duyduğum Kerim abinin işkenceden farksız pürüzlü sesi canı çekilen parmaklarımın tutunmak amacıyla bir yerlere savrulmasına sebep oldu. "Abi yok, artık abi yok güzelim."

Babaanne, numaradan yaralı bir hayvan gibi acıyla haykırdı.Tek gözünü açarak, duyulup duyulmadığını kontrol etmek istedi ama hesaplamasından daha yakın bulduğu torunu, endişeli bir yüz ifadesiyle adeta üzerine kapanmıştı. "Ahhğ!" diye acıyla bağırarak, elini bir tarafa bacağını öbür yana salladı. "Babaanne?" diye soludu genç adam. Ama yaşlı kurdun umurunda olmadı. "Ölüyorum! " diye yakındı. Gerçekçi olmasını umduğu bir şekilde sırtını yataktan kaldırıyor, sonra pelte misali geri bırakıyordu. Tekrar bir gözünü aralayarak iş ortağı olan ebe Saniye'ye baktı. Saniye, kahkahasını belli etmemek için ağzına yazmasının kenarını bastırmış, sessiz kahkalarının artçısı olarak sarsılan omuzlarını, ağlıyor diye yormalarına umuyordu. Babaanne fersiz bakan gözlerini torununa dikti. "Vasiyetimdir evladım, vasiyetim! " Son nefesini zorla veriyormuş gibi yaptı. "O kız... O kız bu eve gelin gelecek. Başka yolu yok. "

İnsan korkularını saklayıp kimsenin görmesine izin vermeyince mi daha cesur olurdu yoksa onları saklamadan,onlarla yaşamayı öğrendiğine mi? Bunun cevabını bilmiyordum ama korkularımla yüzleşemediğimin de farkındaydım. Ben korkularından her zaman kaçan,onlardan olabileceğim en uzak noktaya saklanmak için uğraşan o kızdım. Ve benim en büyük korkum Mizra Devrim Sertkaya'ydı.

Sevdiğinde gözü önünü göremeyenlerdendim. Bundandır ki aldatıldığımı isteme merasimimde öğrenmiştim. Daha doğrusu kabul edebilmiştim. Sevdiğim adam beni en yakın arkadaşımla aldatmıştı. Yıkıntılarımı onardığım bir buçuk yılın ardından tekrar karşı karşıya geldiğimizde umulmaz bir işe kalkıştım. Bir yalan söyledim. Yalanıma ise en olmayacak kişiyi ortak ettim. Devrim Karasu'yu. ... "Beni ne sanıyorsun sen?" Sesinde hafif alaylı bir tını vardı.Kaşları çatık değildi, yüzünde herhangi bir şaşkınlık yoktu. Öfkeli olup olmadığını kestiremiyordum. Ağzımı açmama izin vermeden konuşmasına devam etti. "Oradan bakınca nasıl görünüyorum? Dur ben söyleyeyim." Merakla ağzından dökülecek sözleri bekliyordum. "Eski sevgilini kıskandırmak için kullanabileceği bir oyuncak." söyledikleriyle afalladım. Geri çekildim bir parça. Sözlerini aklımda irdelemeye başladım. Onu kullandığımı düşünüyordu, hem de Yavuz için. Ama benim o yalanı söylerken öyle bir amacım yoktu. Ağzımı açtığım an konuşmaya başladı. "Bıkmadın mı o itin peşinden koşmaktan?"

☁️TAMAMLANDI☁️

Merve Aktaş tüm hayatını geride bırakıp İngiltere'ye geldiğinde sadece kariyerine odaklanmayı planlamıştı. Planları arasında asla tehlikeli ve gizemli bir yabancıyla birlikte olmak yoktu.. ta ki Tommy Moretti ile tanışana dek.

|TAMAMLANDI| Yarası kendinden güzel adam ve onun güzel Ay'ı. 02.09.2019