Narin ve usulca gözlerimden inen yaşları elimin tersiyle geriye atarken dudaklarımın titremesine engel olmak için dudaklarımı birbirine bastırdım. Gittikçe fazlalaşan göz yaşlarımı susturmak adına ağzımdan çıkan sayısız hıçkırıkları bastırdım. Ve dile getiremediğim çaresizliğimle birlikte içime attım. Bu da zamanla sessiz çığlıklara dönüşüyordu. Ya gün gelecek o sessiz çığlıklar ölceklerdi yada ben çığlıklarımla boğulacaktım. Ve garip olan şey... Ailemin sevgisizliğinden yakınıp üzülürken, Erkeklere ördüğüm duvarı kaldırır kaldırmaz başkasının gösterdiği sevgiye takıldım ama uzun sürmeden yere çakıldım. Bu iki duruma ve bahtsızlığıma ağlayıp sitem ederken , üzülmeme dayanamayan ve gülümsemem için elinden geleni yapan Ali için , yaşadığım zorlukların çığlıklarını sessizce içime attım. Benim icin üzülmesin diye sabretmeye ve gülümsemeye çalıştım. Halbuki en zor sessiz çığlıklar değil miydi ? Ali'im benim için üzülmesin diye dışarıya atmayıp içime attığım çığlıklar içimi kemirip ruhumu teslim alıyorlardı. Hayat gerçekten garipti...

Mantık insanı A noktasından B noktasına götürür. Hayal gücü ise her yere... Hayaller insanı öylesine motive eder ki, belli bir süre sonunda siz hayalin peşini bıraksanız da hayaller sizin peşinizi bırakmaz. Zaten bizi hayata bağlayan birazda gerçekleşmemiş hayaller değil midir? "Hayallerini ve ideallerini bıraktıysan bari yaşamayı da bırak" der Marian Anderson. Siz hayalinizin peşinden koşun ve görün ki o hayal sizi hayat yolunda elinizden tutacak, terinizi silecek ve varış yerinde sizi bekliyor olacaktır.

Hello, welcome your home💫

01.11.2009 Bugün güneşin battığı gün. Bugün bir kızın yüzünden gülümsemesinin alındığı gün... "Babacığım, babacığım..." Cennetin güzelliği cehenneme bulaşmış. Ölüm hiç bu kadar güzel olmamış. Babacığım diyor babacığım... Ölüyorum neredesin? Lavinia... Ölüm çiçeğim, ölüyoruz ve hâlâ sırtımızı yasladığımız bir dağımız yok. Lavinia... Ölüm çiçeğim, öldürdüler kız çocuğunu. Biz çoktan büyümüşüz de haberimiz yok. Ah lavinia... Ölüm çiçeğim, hayat diye sızlanırken 5 harf kadar değerimiz olmamış, ağlayanımız yok. Lavinia, lavinia, lavinia... El salla, solan bir yaprağın daha düştü cehennemin köklerine. Ölüm çiçeğim... El salla biz veyl ettik kendimizi. El salla, gidiyoruz. & 🌟Wattpad'de RUHUMUN DOLUNAY'I adlı ilk kitaptır🌟 Tasarım~@theguldesign

Onun o kokusu aniden burnuma doldu. Bu koku ondan mı geliyordu? Yoksa ben bir uçurumdan düşüyor muydum? Tek bildiğim onun sihirli kokusuna çoktan kapılmıştım. Vazgeçilmez bir YavMüj hikayesi... Hikaye kapağı @hantolyavmuj'e aittir.