Yoongia... Beni çok üzdün, çok kırdın... Fakat bil ki her şeye rağmen seni canımın son damlasına kadar sevdim.

"Hiçbir zaman onu sevdiğime pişman olmamıştım. Elbette canımın yandığı, geceleri yastığa sarılıp delicesine ağladığım vakitler olmuştu ama onu sevmek benim için acısıyla bile güzeldi." .... "Peki , neden şimdi hyung?" "Artık kendim için de kazanmak istiyorum."

Birbirinden habersiz iki yürek. Ne akşam yemeği için alışveriş yapacak olan Kim Namjoon farkındaydı olacakların ne de birkaç malzeme için arkadaşıyla gitmeyi reddeden Kim Seokjin. İkisi de belki de hiç karşılaşmamak için vedalaşmışlardı, oysa kader çoktan örmüştü ağını yanlız yollarına. Ne esmer genç hazırdı kurtaramadığı hayatların ağırlığını taşımaya ne de beyaz tenli genç hazırdı esmeri sonsuz karanlığa uğurlamaya. *** "Size bir şey söylemek istiyorum. Daha doğrusu sormak ama yanlış anlamanızdan korkuyorum." "Söylemediğiniz sürece bunu bilemeyeceğiz galiba?" "Ben-" Lafımı tamamlayamadan bir anda alışveriş marketinin ışıkları sönüp yanmaya başladı. Bakışlarım hızla hafiften sallanan büyük lambaları buldu. Seokjin başını kaldırarak sönüp yana lambalara baktı. "Ne oluyor?" Bir anda sarsılan bina ile etraf birbirine girdi ve birkaç raf devrildi. S*ktir! Deprem oluyordu! ***

Bir tarafta sevgilisini geçirdikleri bir kaza sonucu kaybetmiş olan ruhu yaralı Kim Seokjin, bir tarafta ailesi tarafından hep baskı gören ve sevgi denen kavramı tam olarak asla anlamamış olan Kim Namjoon. Kim Seokjin bir gün karşılaştığı fırsat sayesinde, bir anda kendini ünlü yüzücü Kim Namjoon'un turnuvasında bulur. İlk başlarda iyi giden her şey insanlara maç sonrası yorumlarını soran Kim Sekjine, Kim Taehyung'un çarpması ile son bulur. Kim Seokjin bir anda kendini havuzun klorlu sularında çırpınırken bulur, ta ki Kim Namjoon onu kurtaran kadar. İşte iki ruhun ilk buluşması; birinin yaşamı olan, birinin ise en büyük korkusu olan su ile başlar... *** "Bana teşekkür etmelisin." "Asıl sen fotoğraf makinemin parasını ödemelisin." "Seni suya iten ben değilim." Kim Seokjin karşısında kendine sinirle bakan adama aldırmadan ıslanan tişörtünü sıkıp homurdandı. "Arkadaşın bu işle senin ilgileneceğini söyledi." Namjin Yoomin Vkook

Her şeyin umutsuzca boşluğa sürüklendiği bir anda çıkar karşına bilmeden beklediğin insan. Oysa ne sen onun geleceğini umuyorsundur ne de o senin geleceğini... Öylesine beklemediğin bir anda tutuverir titreyen ellerini... Kim Seokjin... Yüzünde her şeye rağmen buruk gülümsemesi, elinde asla bırakmadığı beyaz değneği... Kim Namjoon... Yüreğinde geçmişin ağır busesi, yüzünde asla çıkarmadığı maskesi... Seokjin görmek istiyordu... Gökyüzünü, denizi, hayvanları, renkleri, kardeşini, annesini... Ama en çok da ejderha şekilli gözleri... Namjoon cesurca yaşamak istiyordu... Gündüzleri dışarı çıkmayı, yüzünü sakladığı maskeyi atmayı, yazdığı şarkıları özgürce söyleyebileceği... Ama en çok da görmeyen bir çocuğu delicesine sevmeyi... ... Peki hayat... Ömrü boyunca hiç görmemiş biriyle, Obsesif Kompulsif bozukluğu olan birini aynı kadere yolcu ederse ne olur?

Park Jimin hayallerinin peşinden koşan ve ruhunu dansa adayan kendi halinde bir insandır. Her şey bir akşam vakti sokakta bulduğu siyah kediyi sahiplenmesi ile başlar. O her şeyin farkında olmadan yeni bir dost edinmenin mutluluğunu yaşarken aslında bambaşka bir dünyanın kapılarını araladığının farkında değildir. Evinde barındırdığı kara kedi aslında büyü diyarında yaşayan kötü bir yöneticiye bulaşan lanetlenmiş Min Yoongi'den başkası değildir. Her şey yolunda giderken Jimin'in kendini bir anda büyüler dünyasında bulması ile karmakarışık bir hal alır. Bu da yetmezmişçesine iki farklı ırkın birbirine olan aşkları bir çok olayın ipini ateşler ve ortalık karışır. *** Küçük kulaklarıyla oynarken ona isim düşünmeye devam ediyordum. Belki de Hobi'ye sormalıydım. "Tırmık falan koysam-" Patisi ile çeneme vurunca şaşkınca ona baktım. "Ne yaptım ya?" Huysuz huysuz bana bakmaya başlayınca ben de ona baktım. Anlıyormuş gibi ters ters yüzüme bakması beni biraz ürkütse de bu duruma aldırmadım. "Onu beğenmediysen... Sugar? Yok, o kız ismi gibi oldu. Buldum! Suga'ya ne dersin?" Gözlerimi sarıgözlerine dikerek merakla bekledim. "Beğendin mi? Beğendiysen patinle göğsüme vur." Yaptığım şeyin saçmalığını göz devirirken göğsüme inen küçük darbe ile az daha bağıracaktım. S*ktir! Korkuyla bana bakan kediye bakarken yavaşça konuştum. "Beni anlıyorsan göğsüme vur." Kedi dediğime aldırmadan üstümden kalktı ve evde dolanmaya başladı. Aptal ben. Hayal gücümü çok kullanıyordum.

Kim Namjoon önünde büyük hedefleri olan ve en iyi üniversiteye gitmek için çabalayan aile sevgisinden mahrum kalmış küçük bir adam. Kim Seokjin ise babasını küçükken kaybetmiş, annesi ile yaşayan ve yemek yapmayı delicesine seven başka bir küçük adamdır. Yağmurlu bir günde bir çocuğun ona şemsiyesini vermesi ikisinin de hayatının değişmesine neden olur. Kim Namjoon artık herkes için görünmezken, Kim Seokjin için en parlak yıldızdır... *** Komple texting olmayabilir, düz yazı olarak ekleyeceğim bölümlerde olacak. Umarım beğenirsiniz... *** Bir süre askıda!

Kim Seokjin... Yıllarca kendini saklayan ve özgürlük için içten içe yanıp tutuşan, insanlardan kaçmak için bir umut gökyüzüne sığınan. Kim Namjoon... Her zaman hislerine güvenen, fakat artık hayata dair umudu olmayan... Kardeşini test uçuşu sırasında uçağın düşmesi ile kaybeden Kim Namjoon aynı uçaktan canlı çıktığı için kendini suçluyordu, Kim Seokjin ise asıl benliğinden utanıyordu. Kim bu iki askerin birbirine hayat olacağını düşünebilirdi ki?