Düğün gününde terk edilen bir kadındı o. Yasemin DEMİRCİ.. Hayalleri, duyguları, hissettikleri, hissedecekleri, kaderi ve belki de her şeyi değişecekti o gün. Değişti de... Yaşadığı en büyük acısını tek başına atlatmasına sebep olan sevdiği kadının onu bırakıp evlendiğini gören adamdı o. Ve birgün benzer acılar çektiği bir kadınla kesişti yolları. Daha ilk görüşte seveceğini bilmeden hemde. Sevmişti de... Tek sorun kadının artık güveninin olmaması ve aşka inanmıyor oluşuydu. "Bir kadın aşka inanmıyorum diyorsa bu beni aşka inandır demektir." Peki adam inandırabilecek midir? Tüm hakları saklıdır©️ Tamamlandı.. -FadimElifSemih-

'Her şey vaktini bekler. Ne gül vaktinden erken çıkar. Ne güneş vaktinden erken doğar. Bekle senin olan sana gelecektir..' 🥀 Muğla'nın izbe bir köyünden çok uzakta.. Büyülü şehir İstanbul'da, Tüfekçi yalısının kapısına bir not bırakıldı... Biz buna Mucize dedik.

"Anlamıyorsun, sorun siz değilsiniz. Benim hissettiklerim." Zaman onlara ihanet etmişti. Onları ayırmış ve acı çektirmişti. Şimdi ise pişman olmuştu ve düzeltmek istiyordu ama pek kolay olmayacaktı. 12 yıl önce 5 yaşındayken kaybolan Nehir bulunur. Yaralı bir aile olan Adılkan ailesi, zengin ve köklü bir ailedir. Derin bağlara sahip olan aile yıllardır kızlarının ölü olduğunu biliyordu. Acı ve keder içindeki yıllar sonra iki tarafında gerçeklerle yüzleşmesi gerekecek. Zamanın ihanetini duyurma vakti geldi...

Hayatta başlarken kaybetmiş bir kız gerçek ailesiyle anlaşamaması geride bıraktığını düşündüğü zorlukların tekrar önüne çıkması hayatını baştan sonra değiştiriyor

Başlama tarihi 28.04.2021

Araları bozuk olan Öztürk ailesi. Süpriz yumurtadan çıkar gibi Öztürk ailesinin içine düşen bir kız. Bebekleri karışan 2 aile. Çektiği eziyetlerin boşa olduğunu öğrenen bir kız, Öztürk ailesini geri toparlayabilecek mi? Yada yeni ailesine alışabilecek mi? Not:Böyle çok hikaye var ama ben diğer hikayelerden farklı yazmayı planlıyorum. Eğer istemezseniz okumayabilirsiniz. Okumak isterseniz okuma butonumuz size her zaman açık. Not: 'Süpriz Yumurtadan Çıkar Gibi' adında ki ilk kitapdır. Başlama Tarhi: 30 Nisan 2021

(Tamamlandı) Melek'in çok sevdiği üvey ailesi ölür ve aslında gerçek hikayesi burada başlar... Hiç arkadaşı ve akrabası olmayan bir kızı çok kalabalık bir aile bekler, SOYLU ailesi. Melek'in hayatın ortak olmak ister misiniz? O zaman sizi içeriye alalım. Sizde Melek'in hikayesine hoş geldiniz. ......................................................................... •İlk kitabım. Bunu dikkate alarak okumaya başlayın lütfen. ●Aşk, aile ve abi kitabıdır. Başlangıç tarihi: {05.07.2021} Bitiş tarihi {05.12.2021}

Kadifekale ve Limontepe mahallesine hoşgeldiniz! 💐 Unutmayın burada her şey 'Mahalle Arasında.' 💙

"ADEN" İSMİYLE YAYINLANMIŞ İLK KİTAPTIR. Yıllar sonra ortaya çıkan gerçek iki aileyi de derinden sarsarken hayatları tepetaklak olan iki genç kız yeni hayatlarında büyük mücadeleler verecektir. "Bu aile benim. Senin biyolojik olarak kızları olman hiçbir şeyi değiştirmez anladın mı?" dediğinde boğazıma oturan yumruyu zar zor yutkundum. "Bir şeyleri değiştirmeye niyetim yok Güneş. Buraya kendi isteğimle gelmedim." dediğimde yüzüne yerleşen alaylı ifadesi ile yüzünün tam ortasına bir yumruk geçirmek istedim. Yakışırdı... "İyi en kısa sürede gideceğine emin ol. Ne annem ne babam ne de abilerim seni istiyor. Bir an önce def olup gideceksin. " dedi ve odadan çıkıp gitti. Bense her zaman olduğu gibi yapayalnız kaldım küçücük odada. Boğazımın tam ortasına oturan yumru gözlerimi yaşartırken şansıma bir kez daha ana avrat küfür ettim. Bu hayatın benimle ne alıp veremediği var bir anlasaydım keşke... *** Aden Saygın'ın hayat hikayesine hoş geldiniz. Bir nebze klişe, bir nebze dram biraz eğlenceli ve asabi abilerle dolu bir hikaye sizleri bekliyor. Buyurunuz hikayemize efendim...

•ARA VERİLDİ• En üst kata varmak üzereyken bana yetişmiş ve arkamdan kollarını bedenime sararak yüzüme bir bez kapatmıştı. Hızla dirseğimi karın boşluğuna geçirip elinden kurtuldum. Tekrar koşacakken diğerinin beni kolumdan çekmesiyle ikimiz de dengemizi kaybetmiş bir yere tutunamadan merdivenlerden yuvarlanmıştık. Eski yaralarım da açılmış üstüne yenileri eklenmişti. Yere yığıldığımızda kafamdan , kollarımdan akan kanların vücudumu kırmızıya boyadığını görebiliyordum. Kendimi karanlığa teslim ederken bir yandan da canımın açısıyla göz yaşlarım usul usul akıyordu gözlerimden. Tepki veremiyordum ama canım... Canım çok yanıyordu... Bir hiç uğruna , yalnız , kimsesiz , zavallı olarak ölmek canımı yakıyordu. Geçmeyen yaralarım ve yenileri canımı yakıyordu. Bir hiç olarak Dünya'ya gelip bir hiç olarak gitmek canımı yakıyordu. Arkamdan üzülecek , beni hatırlayacak kimsenin olmaması , hiç var olmamış gibi yok olmak canımı yakıyordu... ♡