"Μπα μπα μπα, και έλεγα πως το μωρό μου δεν θα έρθει στο πάρτυ μου." "Σταμάτα να με λες μωρό σου και κάνε άκρη να γεμίσω το ποτήρι μου." "Ουυυ μας βγήκες και γερό ποτήρι." "Αμφιβάλλεις?" "Ξεκάθαρα. Πάω στοίχημα πως μετά από αυτό το ποτήρι το οποίο δεν θα προλάβεις καν να πιεις ολόκληρο, θα γίνεις λιώμα. Ή μάλλον...ας βάλουμε ένα στοίχημα. Οποιος αντεξει να πιει τα περισσότερα σφηνάκια κερδίζει." "Σύμφωνοι. Αν κερδίσω, θα έρθεις στο σχολείο με το βρακί και θα με προσκυνήσεις μπροστά σε όλα τα παιδιά." "Ωραία. Αν κερδίσω εγώ θα μετακομίσεις σπίτι μου και θα έχουμε σχέση daddy-babygirl για ένα μήνα."είπε και δώσαμε τα χέρια. Cover by: @-truesoul

"Μπ-μπορείς να με αφήσεις;" τραυλιζω "Μα μωρό μου, και οι δύο ξέρουμε πως δεν θες να σε αφήσω"λέει και ενώνει τα χείλη μας. Απόσπασμα από Part 40 __ Η Νεφέλη είναι μια 16χρονη μαθήτρια της δευτέρας λυκείου η οποία καταλήγει να ψάχνει σπίτι με συγκάτοικο. Όταν μετακομίζει στο σπίτι, το άτομο που αντικρίζει δεν είναι η κοπέλα που είχαν μιλήσει αλλά ένα αγόρι ονόματι Πάνος. Ο Πάνος είναι το κακό αγόρι. Καπνίζει, πίνει, ξενυχτάει και πηδάει ότι θηλυκό κινείται. Εχει ένα σκοτεινό παρελθόν το οποίο γνωρίζει μόνο ο ίδιος και η παρέα του και δεν εκφράζει τα συναισθήματα του για κανένα λόγο. Όλοι τον θεωρούν καφρο, δεν ξέρουν τι έχει περάσει και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν. Δεν ξέρουν πόσο δύσκολα πέρασε, πόσο πόνο έζησε. Απλά τον έκριναν. Τι θα γίνει όταν η Νεφέλη θελήσει να μάθει περισσότερα για αυτόν και το παρελθόν του που προσπαθει τόσο πολύ να θάψει; __ Οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλο βιβλίο (πχ χαρακτήρες, ονόματα, καταστάσεις) είναι εντελώς συμπτωματική και όχι αντιγραφή. Το βιβλίο περιέχει υβριστικό και μερικές φορές ακατάλληλο περιεχόμενο (θα επισημαίνετε πιο πριν) Μην αντιγράψετε!

«Με ποιο δικαίωμα το έκανες αυτό, δεν σου είμαι τίποτα», φώναξα δυνατά για να μπει στον ανύπαρκτο εγκέφαλο του. «Κάνεις λάθος, είσαι δικιά μου. Μου ανήκεις, και ότι είναι δικό μου δεν το αγγίζει κανείς άλλος, πέρα από εμένα», είπε σαρκαστικά κάνοντας κάποια βήματα προς εμένα, μειώνοντας την απόσταση μας. «Είσαι τρελός», μουρμούρισα, αν και δεν ξέρω αν με άκουσε, ή απλά επέλεξε να με αγνοήσει. «Τώρα μπες στο αμάξι, μη με αναγκάσεις να σε πάω σηκωτη, ξέρεις πως θα το κάνω», με απειλεί και το σκέφτομαι λίγο. Όντως θα το κάνει, τον ξέρω. Προχωράει και μου κάνει νόημα να μπω στο αυτοκίνητο του, ρολαρω τα μάτια μου και τον ακολουθώ βαριεστημένα, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. «Καλό κορίτσι». Χαϊδεύει το μπούτι μου. Πιάνω το χέρι του. Μου χαρίζει ένα στραβό γελάκι όμως του κόβεται μόλις πετάω το χέρι του μακριά. «Και δύσκολη; Μ'αρέσει». Και το χαμόγελο τζόκερ ξανά κάνει την εμφάνισή του στο πρόσωπο του Στέφανου, ο οποίος είναι και επισήμως για δέσιμο. Τι θα κάνω με αυτόν;

Η Άντζελα μετακομίζει στο σπίτι του συντρόφου της μητέρας της, όπου εκεί μια απρόσμενη έκπληξη την περιμένει! Ο μεγαλύτερος της εχθρός τυχαίνει να είναι και γιος του πατριού της. Πώς θα είναι η συμβίωση ανάμεσα στα δύο εχθρικά στρατόπεδα; Η μάλλον είναι όντως εχθροί;