Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

Ön Söz Küçükken ne yapacağımızı bildiğimiz sürece diğer insanların konuşmaları ve onların fikirleri çok da fazla ilgimizi çekmezdi.Veya belki sadece yanlış olan kararı verip hayatımızın büyük ölçüde değişmesine izin verdikten sonra başımızı kaldırıp baktığımızda evden çok uzakta olduğumuzu fark ettiğimiz zaman ilgimizi çekerdi. Bazen insanların birbirlerinden zerre kadar haberleri olmaksızın bir çok dedikodu uydurabildiklerini genç bir kız olana kadar fark edemedim.Dedikodu adı verilen zehirli cümleler arkalarında büyük ölçüde hayalgücü , kin , nefret ve belki bir de cahillik içerir.Aslında çoğu kişinin farkına varamadığı çok kullanışlı bir özelliği de onun istenildiği gibi değiştirilmeye açık olmasıdır.İnsanlar baktıklarında sadece kalıplaşmış , ezberlenip arkadaş ortamlarında anlatılacak bir kaç cümle görürler. Tıpkı küçük saygın mahallemizin bizim hikayemizi gördükleri gibi.

Aşk bu kadar saf olabilir miydi gerçekten? Peki ya yolları kesişen iki genç bu dünyaya karşı el ele mücadele edebilir miydi? Yağmur ruhu çocuk kalmış, 21 yaşındaki sakar bir şirineydi sadece... Kıvanç ise ukalalığının altına sevecenlik gizlenmiş 24 yaşındaki bir çimen gözdü yalnızca... Kader ise bu ikisini bir araya getirmişti sadece bir anda...

"Hani hep olur ya kitaplarda! Oğlan kötü çocuktur! Böyle bir cadde, mekân gibi bir yer falan vardır! Oranın sahibidir! Herkes önünde eğilir falan! Sonra bir kız çıkar! Böyle masum iyi niyetlidir melekler gibi prenses gibi-" Ada tam kendi hayatıyla kitapları özdeşleştiriyordu ki Emre'nin sinir bozucu sesiyle lafı yarıda kesildi, "1)Biz gerçek hayattayız. 2)Ben kötü çocuk değilim. 3)İşim gücüm yok cadde sahibi mi olacağım? 4)Millet niye benim önümde eğilsin? 5)Senden prenses ya da melek olmaz. Olsa olsa cadı olur. Ve söylemeyi unuttuğun şık, 6)Ben âşık olmam." Dolan gözlerini kapattı kız. Bir süre öylece yürüdü. "Öküzsün biliyorsun değil mi?" dedi sinirle. Emre her ne kadar içinden 'Ama bu öküze âşıksın.' Dese de dışından, "Bunu bilmene rağmen peşimden geldiğine göre mazoşist olmalısın." Dedi pişkince sırıtarak. Ardından hızlıca önden yürümesine devam etti. Bu herif nasıl oluyordu da her ortamda bu kadar mükemmel gözükebiliyordu?! ************ "Öküzlükte mastır yapmış bir insansın!" dedi kız güç sessizce. "Bunu zaten biliyoruz." "Evinin kapısına 'Dikkat, öküz çıkabilir!' diye bir tabela asacağım. Böylece insanlar bilgilenip gelmeyecek. İnsan hayatı söz konusu sonuçta." Emre göz devirdi, "İnsanlar senin gibi bir maymun suratlıya katlanabiliyorsa eminim bana da katlanırlar." Bu kez göz deviren Ada idi. "İnsanların senin gibi bir parazite karşı bağışıklığı olduğunu sanmıyorum." "Bana bak, alırım ayağımın altına!" dedi oğlan sinirle.

"I didn't know this type of heartbreak existed." "It was pure torture to know the man I pictured spending the rest of my life with had moved on." Newly-wed couple, Christopher and Charlotte Rivers, were expecting their first baby, and they couldn't be any happier. It was meant to be the best moment in their lives. It was the time when she needed her husband the most. Together, Chris and Charlotte were supposed to welcome their first child into the world. But, no. Chris didn't show up, and Charlotte gave birth to their first child-their daughter-alone. She waited for days. There were no texts, no calls, no emails from him. Not even from his family. When Charlotte came home days after giving birth, she was hoping her husband to welcome her with one hell of an explanation. Instead, she was met with papers-divorce papers. With all the challenges life throws at them, will they be able to overcome it? Will they be able to forgive each other and rekindle their love and trust? Steamy, romantic, and full of drama-this story will show you that it despite all the setbacks in a relationship, there can always be a second chance. Grab your copy now!

... ''Bana bir söz ver '' nefesi yüzüme çarparken zorlukla yutkunup ela gözlerine baktım. Bakışlarında o kadar çok duygu besliyordu ki saatlerce gözlerine bakmak istiyordum. Aşk-Nefret-Özlem-Hüzün-Acı ve daha bir çok duygu dolu bakışları dudaklarıma kaydı. '' Ne olursa olsun , ölüm bizi ayırana kadar beni bırakmayacağına söz ver Lucy. '' Onun çok sevdiği dudaklarımı dişlemeye başladım. Bakışlarım gözlerinden , öpüşmekten dolayı pembeleşen dudaklarına kaydı. Seslice yutkunup heyecanla aldığım nefesimi düzene katarak konuştum. '' Ölüm bile bizi ayıramaz Zayn. Seni asla bırakmayacağım. '' Dudaklarımızı tekrar birleştirdiğinde gözlerimi kapadım ve kendimi ona teslim ettim. Since: 14.08.2013