"KÜÇÜK DOKTOR!NERDESİN?!Hadi ama bir deliden mi kaçıyorsun?" Büyük hastane koridorunda koşarken bağırmasıyla arkama baktım. 24 kişiliği olan korkunç bir adamdan kaçıyordum! Şuan hangi kişiliğine büründüğünü bilmiyordum ancak en korkunç olanının bu olduğunu rahatlıkla söyliyebilirdim. Koşmaya devam ettiğimde arkamdan kahkaha atmaya başladı. Lanet herif! Beni korkutmaktan zevk alıyor! Benimle dalga geçiyor! "Küçük Doktor! Korkularınla yüzleşmelisin. Hadi ama kaçma!" Koşarak girdiğim lavaboda bir kabine girip hızlıca kapıyı kilitledim. Allahım,lütfen beni bulamasın! "Küçük Doktor ebelemeden sıkıldı şimdi de saklanmaç oynuyor. Sence onu bulabilir miyiz Salih?" Kişilikleriyle tartışan bu manyaktan nasıl kurtulacağımı bilmiyordum. Sadece bir kez olsun şans benden yana olsun,sadece bir kez! . . . . Yeni mezun olmuş genç bir psikiyatrist. Duru SAĞLAM Çoklu kişilik bozukluğu olan bir adam. Rüzgar YILMAZ Genç doktor, bu adamın asıl kişiliğini ortaya çıkarabilecek mi? 24 kişiliği olan bu adamla başa çıkabilek mi? ~DİKKAT~ Buradaki hastalık gerçekte var olan bir hastalıktır. . . . . Kapak tasarımı 'kayipgalaksin6'. Düzenli olarak bölüm gelecektir. Diğer hikayelerime de bakarsanız sevinirim. . . . . .

"Kokusunu içime çekerek ciğerlerimi istila ettim. Sanki o bir esrardı da ben gitgide ona daha çok bağlanıyordum. Ondan uzak durmam gerektiğini biliyordum ama aynı zamanda durmak istemiyordum. Beni kendine sardığında tüm benliğimle onunla bütünleşiyordum. Eksik kalan parçalarım böylece tamamlanmış gibi hissediyordum. Tehlikelerle dolu bir girdabın içine sürüklenmekten inanılmaz derecede rahatsızlık duysam da ona kapılmaktan kendimi alıkoyamıyordum. Karanlık bir denizin içinde boğuluyordum, o deniz beni yavaş yavaş dibe çekiyordu. Ve ben, o dibe doğru çekilmekten tuhaf bir şekilde memnuniyet duyuyordum. Çünkü denizin karanlığı aldatıcıydı. Çünkü onun ardındaki berraklığı bir tek ben görebiliyordum."

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Bağlanmayacaksın Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne. 'O olmazsa yaşayamam.' demeyeceksin. Demeyeceksin işte. Yaşarsın çünkü. Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki. Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın. Ve zaten genellikle o daha az sever seni, Senin onu sevdiğinden. Çok sevmezsen, çok acımazsın. Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem. Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin. Senin değillermiş gibi davranacaksın. Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın. Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın. Çok eşyan olmayacak mesela evinde. Paldır küldür yürüyebileceksin. İlle de bir şeyleri sahipleneceksen, Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin. Gökyüzünü sahipleneceksin, Güneşi, ayı, yıldızları... Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak. 'O benim.' diyeceksin. Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin... Mesela gökkuşağı senin olacak. İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın. Mesela turuncuya, yada pembeye. Ya da cennete ait olacaksın. Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın. Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat. İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak... (Can Yücel) Azra'nın suçu sadece sevmekti. Sadece sevmek. O sevdiği için herşeyi yapanlardandı. Hatta bu şiirde ki gibi çok bağlanmıştı, hem de çok. Bunun için de, sırf Mert istedi diye herşeyi yapmıştı. Neredeyse okuluna aykırı bütün suçları. Ama Mert, onu hiç bir zaman sevmemişti. Azra'ya, okuldan geçebilmek için ve parası için katlanmıştı sadece. Ama Azra ona olan sevgisi yüzünden Mert'in içindeki kötülüğü bir türlü görememişti. Ta ki okulun mezuniyet partisinin olacağı gün. İşte o gün Azra onun gerçek yüzünü görür. Ve ondan intikam almaya karar verir.

"Yaralarını saracağım Beria." Kanayan göğsümdeki izi parmak uçlarıyla sildi, her dokunuşunda içime bir elektrik akımı yayılıyordu. "Yedi günah." Bedenimi vücuduna yasladığında saçlarım yüzüme düşen bir perdenin ardında kalan ateşi hissettirdi. Dudakları dudaklarıma yaklaşırken kalbim göğüs kafesime sığmıyordu; her atımı onunla yaşayacağım tutkunun habercisiydi. Arzuyla dudaklarını dudaklarıma bastırdı, soluklarımız birbirine karıştı. Ateş bizi derinden yaktı. 'Bir milim öte, gerisi yok... Hayal ya da gerçek, ilerisi hazin...' "İşleyelim mi?" • KİTAP BASILMIŞTIR. [Hikayede cinsellik, argo, şiddet ve psikolojik olaylar vardır. Gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur.]

Genç Kız Edebiyatında #1 06.10.2018 Nisa yirmi bir yaşında kendi hâlinde bir genç kızdır. Ailesinin baskısıyla yirmi sekiz yaşındaki Ufuk Ersoy'la evlendirildikten sonra ikisinin de hayatı tamamen değişecektir. Ufuk bir türlü Nisa'yı kabul etmek istemezken Nisa'nın gidebilecek hiçbir yeri yoktur. Günler geçtikçe birbirlerini tanımaya başlayan bu ikili arasındaki çekim hem çok güçlü hem de çok yıkıcı bir hâl alacaktır. Ufuk'un geçmişinin tozlu sayfalarından gelen hatırları Nisa'nın kalbini tuzla buz edecektir. Nisa güçlü olmaya çalıştıkça Ufuk onun kalbini kırmakta hiç tereddüt etmez. Peki Ufuk'ta Nisa'ya alışmaya başlarsa ne olacak? Geçmiş onların peşini bırakacak mı?

Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar aydınlıktan korkan bir adam tanır ve işte o zaman onun gecelerinin peşine düşer. Onların hikayesi bu siyahın mavisinde başlıyor. # Ne zifiri karanlık, siyah; ne apaydınlık, günü doğmuş bir beyaz. Gece şimdi sen gibi. Gece mavi. #1 FANTASTIK

-"Onu ilk gördüğümde anlamıştım bana ait olduğunu... Gözleri,o küçük burunu,dudakları her bir zerresi ayrı bir güzel.Onu ilk gördüğümde dedim "benim"... ¤ ¤ ¤ ¤ ¤ Yediğim çikolata yüzümde her yere bulaşmış,bir vaziyette ayrı bir hoş duruyodu,demek isterdim.Ama isterdim.Çünkü hiçte öyle durmuyodu.Elimdeki çikolatadan bir ısırık daha alıp uzattım sevdiceğime. -"Yemek istermisin?Tadı çok güzel" dedim onun o muhteşem gözlerine bakarak.Kafasını sallayınca çikolatayı ağzına vermek adına uzandım biraz ona. Tam çikolatayı ağzına veriyodumki elimi tuttu ve dudaklarını dudaklarıma bastırdı. 1 dk öpüşmeden sonra ayrılıp -"Bunun tadı daha güzel" dedi ve sırıttı. Bende o sırada bukalemundan farksızdım...

Seni defalarca kırsa da dönüp dolaşıp ona varıyorsun çünkü başına yıkılsa da o senin evin.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."