"Saçma sapan konuşma canım kardeşim. Bak kardeşim diyorum. Biliyorsun ben Berna ile birlikteyim. İsterse dünya güzeli olsun. Benim onunla karşılaştığımda tek gördüğüm Oz Büyücüsü'ndeki yeşil renki cadı. Hadi yemeğine devam et. Benim de canımı sıkma. İması bile kötü." *** -Vuslat oğlunu tekrar emzirecekken diğerleri odadan çıkarak yalnız bırakmışlardı taze anne babayı. Aras pür dikkat oğlunu izlerken, yüzü son zamanlarda olmadığı kadar keyifliydi. "Oğlumun ismini seçmeme izin vermedin." demişti Vuslat gücenmiş bir şekilde. Yorgunluktan ve kendini doğumda kasmaktan sesi kısık çıkıyordu. "Gerek duymadım."- *** "Deniz ben 36 yaşındayım anlıyor musun 36! Liseliler bile daha cesur. Zaten sürekli ayrı kalıyoruz. Bir de her görüşmemizde abim, babam deyip kaçıyorsun. Ben de kalman zaten hayal. Evlenelim diyorum onu da kabul etmiyorsun. Söylesene neyim ben senin için! İkimizi de bu ilişkiye sen ikna etmedin mi? Nerede o cesur kız?" *** "İçinden ne kadar da hayat dolu, mutlu bir kız diyorsun değil mi? Ama içten içe en çok acı çekenlerin en çok başvurduğu yöntemdir bu. Sana tek bir uyarım var, saramayacağın yaraları kanatma. Eğer yarı yolda pes edeceksen uzak dur. Bu yol öylece yürüyebileceğin güllük gülistanlık bir yol değil. Gülleri olduğu kadar sert dikenleri olan bir yol." dediğinde Hazar derin düşüncelere dalmıştı. Allah biliyor ya o da bazen Zeynep'le konuştuğunda amansız bir kederin varlığı tarafından çepeçevre kuşatıldıklarını hissediyordu. *** Merhaba Saplatım isimli kurgumu hiç okumayı düşünmüyorsanız direkt bu kurgu ile başlayabilirsiniz. Ama ikisini de okumak isteyenler için Saplantım dan spolier içerir.

Çakıl: Bitsin. (00.00) Deniz: Bitsin. (00.00)

Ozan Deniz: Ne kadar aptalım değil mi? (Mesajınız gönderilemedi.) Ozan Deniz: Hâlâ sana tutunmak için bahaneler arıyorum. (Mesajınız gönderilemedi.) YOSUN |Texting adlı hikayenin devamıdır. Konuyu tam olarak anlamanız için ilk önce onu okumanızı tavsiye ederim.

Teresa Ballantyne, adım buydu. Ben küçükken annemle babam ölmüştü. Onların ölümünden sonra amcam tarafından New York'a götürülmüştüm. O zamanlar 8 yaşındaydım, zamanla ev işi yapmayı öğrendim. 13 yaşımdan sonra amcam gizemli bir şekilde ortadan kayboldu. Yan komşumuz her gün benimle ilgilenmeye başladı. 13 yaşımda en iyi arkadaşım olan Kate ile tanıştım. Ve şuan 17 yaşımdayım, ne basit bir hayat öyle değil mi? Hayatım özetlemesine böyleydi. Ta ki okula bir kaç yeni öğrenci gelip, bana kendilerininde kurda dönüşebilme yeteneklerinin olduğunu söyleyene kadar. Bana onlarla birlikte yaşamamı söylediler. İşte o gün en sonunda düzgün bir ailem, birçok arkadaşım ve yeni bir evim olacak diye sevinmiştim ama belanın en kötüsü onlarla tanıştıktan sonra başıma geleceğini elbette bilmiyordum. Not= Hikayenin ilk bölümleri kötü bir anlatımla yazılmıştır. Hikayeyi düzenlemeye almak istemediğimden bunu göze alarak okuyunuz.