❥ jikook/kookmin Hiç kayan bir yıldıza bakarak göz yaşlarına boğuldunuz mu? Durup dururken, terasınızda oturup çizgi roman okuduğunuz bir anda, kayan bir yıldıza bakıp hüngür hüngür ağladığınız ve "Lütfen beni sevsin." diye yalvardığınız oldu mu? Benim oldu. Hem de her yıldız kaydığında. Sabah aklınızda bir adamla uyandığınız, geceleri bir adama dua ederek uyuyakaldığınız oldu mu? Benim oldu. Hem de onu gördüğüm ilk andan şimdi aldığım nefesin son saniyesine kadar. Her gün. Hiç gülüşüne güldüğünüz bir adam oldu mu? Hiç bir adamın ağlayışına ağladınız mı? Hiç bir adam için ölmek istediniz mi? Hiç aşık oldunuz mu? Direkt soruyla giriş yaptığım için üzgünüm ama anlatacağım şeylerden önce kendinizi sorgulamanızı istedim. Aşkı bilip bilmediğinizi sormanız gerekiyordu kendinize, yoksa anlatacaklarımın hiçbirini hissedemez ve anlayamazdınız. Aşk. Basit bir kelime. Üç harf. Ama otuz üç yıllık hayatım boyunca yaşadığımı hissettiren tek şey, bu üç kelimede saklıydı. Aşk beni büyütmüştü. Aşk beni yaşatmıştı. Aşk beni çok ağlatmıştı. Bunların hepsi onun yüzündendi. Park Jimin, bana aşkı öğretmişti. Beni güldürmüştü. Beni yaşatmıştı. Ve Park Jimin kimseyi ağlatmak istemezdi. Ama beni çok ağlatmıştı. hiraeth: Gal dilinde, geçmişte yaşanılan, artık dönmenin mümkün olmadığı bir yere veyahut ana duyulan özlem.

"Kendimden kaçtığım zamanlarda rap yapardım.Şu an da geçerli benim için.Rap hayatımın bir parçası olmuş durumda.İnsanlardan,kendimden ve ailemden ki ona aile denirse,kaçtığım vakitlerde rap yaparım.Odama ve ya annem ile abim beni banyoya kapattıklarında kriz geçirmemek adına bir fırsat olurdu benim için."

#𐌼ιƨαитяσρнʏ Babasının ölümünden sonra tüm insanlardan nefret eden bir lise öğrencisinin sevmeyi öğrenmesiyle değişen hayatı... Başlangıç -16.07.2019- Bitiş -16.10.2019- (Düzenlenecek) -Yazdığım ilk kitap.

❥ jikook Jungkook derin bakışlara, artık ıslanamayacak kadar yorgun gözlerle bakarken ''Ben senden vazgeçtiğimi hiç söylemedim ki.'' dedi burukça. ''Ben senden vazgeçemem ki.'' ''Benim yüzümden canın yakılsa da mı vazgeçmezsin?'' Jimin masumca sormuştu. Öyle masumdu ki sesi, Jungkook'un göğsü titredi. Öpmeye doyamadığı bal dudaklar ne acı sözler fısıldıyordu ona, ne yakıcıydı o güzel gözlerdeki acı bakışlar... ''Senin tarafından canım yakıldıktan sonra bile vazgeçmedim.'' Jungkook Jimin'e bakarken anlasın istedi, içindeki yangının onu da yaktığını, dudaklarının sızladığını anlasın istedi. Kollarının uyuştuğunu, ona uzak kalmanın onu da nasıl yorduğunu görsün istedi. ''Sahiden benimle ölümü mü seçiyorsun?'' ''Hala anlamadın mı?'' Jungkook bir tek bunu sordu. Cidden, hala anlamamış mıydı? *duende (İspanyolca): Bir sanat çalışmasının bir insanı derinden etkileyen gizemli gücü

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Geçmişindeki acıların külünden doğmuş zeki bir dolandırıcı; siyah kelebek. Yaşamadığı için ölmeyi bile beceremeyen hayata küskün bir kız; sudan korkan balık. Tanrının birbirlerinde çare bulmaları için bir araya getirdiği iki kişi. Peki ya bir gün ömrü olan bir kelebek yarına aşık olursa ne olacak? "Yürüyemiyorsan uçarsın dedi "Ölüme Fısıldayan Adam", ben de O'na uçtum..."