☞ Çıkış öncesi stüdyoda geç saatlere kadar egzersiz yapan Jimin ve kendini küçük hyungu için endişelenmekten alıkoyamayan Jungkook... ☜ Tüm hakları Bangtan_Homegirl'e aittir. Hikayenin orijinalini ao3 adlı siteden bulabilirsiniz. [Çeviri ve düzenleme bana aittir. Lütfen (ç)almayınız.] ☘

Park Jimin, on yıl önceki o olayı unutamıyordu. Jeon Jungkook ise, eh, o sadece bazı şeyleri hatırlamakta o kadar da iyi değildi. jjk x pjm ☘

#JiKookFicFest2017 birincisi. one shot. hiçbir zaman, gözlerinin altında ki morluklar geçmezdi, küçüğüm. ve ben, seni gözlerinin altında ki morluklar için bile defalarca kez sevebilirdim. ••• "Söyle bana, dudaklar nereni öpsün?" "Dudaklarımı öpsün. Yüzümün her bir karışını ezberlemek ister gibi öpsün o dudaklar." cover by: @hypshe Bol bol yazım hatası vardır; en kısa zamanda düzeltilmeye çalışılacaktır.

bilinmeyen: hey sadece söylemek istedim ki çok güzelsin ve bu canımı acıtıyor çok keşke seni adımı unutana kadar öpebilseydim veya kolların arasında kaybolarak sana sımsıkı sarılabilseydim tercihen dudakların dudaklarımdayken bilmiyorum, güzel olurdu iyi geceler

"Biliyor musun, insan üzgün olunca günbatımının tadına daha iyi varıyor." Antoine de Saint-Exupéry, Küçük Prens

O zeytin gözler, ailemdi benim. Beni onların muhteşem dünyasıyla tanıştıran biricik dostum Gözde'ye -@jikookbtsx- ithaftır. 💜 07.01.2017 - 09.03.2017

[Tamamlandı] Bana ilk gülümsediğinde 4 yaşındaydı. Benim gerçeklerle tanıştığım yaştaydı. Annemin ölüsünü gördüğüm yaştaydı. Kaşlarımı çatıp yüzümü ona yaklaştırdığımda bile yüzündeki gülümseme silinmemişti. Başımı eğip ciddi görünmeye çalışarak sordum. -nasıl bana gülümsersin? Ellerini arkada bileştirip yerinde sevimli bir şekilde sallanmaya başladığında gözleriyle kapıdan birinin gelip gelmediğini sürekli kontrol edip duruyordu. Küçük çelimsiz bedeni her an kaçmaya hazır bekliyordu. Bir adım bana yaklaşıp fısıldadığında onun kadar cesur birini gördüğüm için şaşkındım ama sürekli kapıyı kontrol eden gözleri yüzünden cesareti yalnızca bana gibiydi. -Ben senin de kölenim ama sen baban gibi değilsin. Sen iyisin, değil mi? Henüz küçük olduğu için kelimeler ağzından sevimli bir şekilde çıkıyordu ve onunla ilk konuşmamız buydu. Parmağımı dudaklarıma götürerek ona sessiz olmasını işaret ettim ve ince kolundan tutup masanın altına çekiştirdim. Masanın altına gizlendiğimizde aşağıdan hala kapıyı kontrol ediyordu. Kolunu bırakmak istemiyordum ama morluklarından dolayı canını acıtacağımı düşünerek elimi çektiğimde iri gözleri benimkileri bulmuştu. Öncekinden daha sessiz bir şekilde ona cevap verdim. -Sakın kimseye bu dediğinden bahsetme. Başını salladığında elimi korkakça saçlarına götürüp karıştırdım. Karşısındayken ben ondan daha korkaktım. O ise gözlerini kapatmış gülümsemeye devam ediyordu. Benim ailem tarafından sürekli işkence görürken nasıl bana karşı bu kadar rahat olabildiğini çözememiştim ama babamın onun kulübeden çıkmasına izin vermesinden beri uzaktan beni sürekli takip ettiğini farkediyordum. Serçe parmağımı ona uzattığımda merakla bakınca onun da minik serçe parmağını tutup benimkiyle birleştirdim. -Bu günden sonra arkadaşız.

TAMAMLANDI| "Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri, öpüşürken yok olan ateşle barut gibi." -William Shakespeare/Romeo and Juliet

Tamamlandı. Sevilmeyen ve dışlanan Jimin, eşinden ve sürüsünden uzağa kaçar. Jungkook ise peşinden gider ve Jimin'i hayal edebileceğinden daha farklı şekillerde kurtarır. (Küfür ve hakaret içeren yorumlar yapacaksanız lütfen bu fici OKUMA ZAHMETİNE DAHİ GİRMEYİN.) The owner of this story is Rose_gold715 on Ao3.