Klasik üvey kardeş hikayesi ama bu şebselimsi. Şebsel aşkın en güzel halidir, en uyumlu,en saf,en inatçı,en keçigilidir.

''Mavi kelebekleri takip et, seni bana götürecekler... Eğer yağmurlu bir günde mavi bir kelebek o narin avuçlarına usulca konarsa bil ki ben senin hasretinden ağlıyorum ve hüznüm semaya sirayet ediyor... Eğer o kelebek güneşli bir günde gelirse de bil ki senin sayeni, güneşin sıcaklığına bıraktığın rayihanı gözlemiştir. Ve o kelebek yerine avucuna elim değerse birgün nehar başlayacak, Güneş bizim için doğacak demektir.'' Yolunu kaybetmiş, acılarına boyun eğip her şeyinden vazgeçmiş, ilk aşkının toprağını bile bilmeyen bir Bosnalı... Gönülden gönle yol kuran, sevdayı yeni baştan öğrenen şehit kızı bir Türk... Katliamdan yıllar sonra, Istanbul'da başlayan bir hikaye. ''Kaderler kesişmişse kaplerin de kesişmesi an meselesidir.'' Belki son diye bildiğimiz vukuatlar bilinmez bir geleceğin başlangıcıdır. Ve sen pes etmedikçe hiçbir şey sonun olmayacaktır...

Sahi, sevdiğin imtihanın olur muydu? Ve bir gün, o imtihanın ellerinden kayar mıydı? Yüzünde bir gülümsemeyle veda edebilir miydin sevdana? Hiç sevmemiş gibi. Ettiğin duaların O kişi için kabul olunmadığını, dualarının tecellisini başkasında gördüğünde ne yapardın? Teslimiyet. Nasip. Onun için ettiğin o güzel duaların başkası için kabul olduğunu nereden bilebilirdin ki? İşte bu sevda... Ne bir şehvet ne bir arzu. Bu Allah'ın ve Resulullah'ın razı olacağı bir sevda. Öyle olması gereken bir sevda. Tevekkül. ''Hayatının her köşesinde bulunduğun insan seni fark etmezken, hayatının her köşesinde olanı fark edemiyorsun Betül" dedi Ömer. Anlamamıştı... Hem de hiçbir şeyi... Sevda çok garipti ve ağır bir imtihandı...

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

Kalbini bir mektub gibi buruşturulup fırlatılmış, kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyosan, içindeki çocuga sarıl, sana insanı anlatır..

Sadece ailesinden ve hayatından kaçmak isteyen Orkun,en yakın arkadaşı ile birlikte hiç bilmedikleri bir ormandaki eve taşınırlar. Orada Melisa ile tanışan Orkun hakkında hiçbir şey bilmediği bir kıza aşık olur.

ŞEBSEL SEVERLERE ÇOK GÜZEL BIR HIKAYE UMARIM BEĞENIR VE YORUM YAPARSİNİZ...