Sekiz yaşında toz pembe hayalleri olan çocuktum ben. Sekiz yaşında hayallerim gibi dünyamda karardı. Yalnızdım. Küçücük bedenimle hayatla tek başıma mücadele ettim! Düştüğümde kaldıranım olmadı. O yüzden düşen kendi kalksın... Ve yemin ettim! Canımı yakanın canını almaya. Ben NEFES SEFEN. Bana yapamazsın dedikleri ne varsa yaptım! Midenizin kaldıramadığı şeylerden ben zevk alacağım. Ben acımam! Yakarım, yıkarım ama arkama bakmam. Ben bu yolda göz yaşlarımı bulutlara,hüznümü maziye,kalbimi mahsene emanet ettim... "Özlem duyduğun biri veya birşey var mı?" Diye sorduğunda burukça tebessüm ettim "Baba demeyi çok özledim. Ağzıma o kadar yabancı olmuş ki bu kelime tuhaf geliyor kulağa..." 📓 Kitap Tasarım: gergedansever

Adam güçlü esen bir Poyrazdı.Kız ise kendi sularında boğulan mavi bir Denizdi.Adam çok acımasız ve kendini düşünürdü.Kız ise hiç bir şeyden habersiz saf bir duru su misaliydi. Genç adam mavi gözlü kıza yaklaşırken ona bakar bakmaz nefesinin kesildiğini hissetti.Genç kızın Bütün vücudu olgun kıpkırmızı bir çilek gibi kokuyordu.Adam bu kokuya resmen 'mest' olmuştu.Hiç bir zaman onu bir kardeş gibi görmemişti. Adam birden kendinden bağımsız bir şekilde ellerini kızın yanaklarına koydu.O anda bütün vücuduna elektirik akımı sarmıştı.Adam her defasında bu karşısındaki kıza sözde baş belası diyordu.Ama normalde o onun tatlı baş belası oluyordu, Derin bir nefes alarak gözlerini kapadı ve kelimeler dökülüverdi dudaklarından.. "Tüm siyahlılığımla gökkuşağın olmaya geldim'' ********* 10/2/217 genç kız edebiyatında birinci sırada!

Sessizliğe haps olmuştu kadının ruhu ve o, kadının sessizliğine bile ölen, ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Fakat aşka giden yol dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalmıştı, yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Aşk, kadının adıyla, adamın dudaklarının arasından kalpten bir sesle dile geldi. "Arya 'm," dedi adam. Sanki kadının adını söylerken bile tüm aşkını haykırır gibiydi. "Sessizliğine öldüğüm kadın," diye devam etti. ...................... Başlangıç tarihi: 07. 07.2017

Tam yoluma devam etmek için bir adım atacakken tekrar önüme çıktı. Bu sefer ben öküzlük yapıp ''Ne var?'' dedim. O da gülümseyip ''Görüşürüz'' dedi. Evet afallamıştım. Hayatıma gördüğüm en güzel gülüşe sahip diyebilirdim. Şaşkınlığımı gizleyemeden bende ona hafifçe gülümseyerek ''Görüşürüz'' dedim. Yanımdan geçerken kısık ama benim duyabildiğim seviyede ''Görüşeceğiz'' dedi. Buna sevinmeli miydim yoksa üzülmeli miydim bilemiyorum ama tekrar karşılaşmayı çok istiyorum.

Boynumda gezinen dudakları beni huylandırıyordu +Yapma,lütfen! O devam ediyordu ve birden dudaklarını dudaklarıma bastırdı.Öpmüyordu sömürüyordu. Onu ittiremiyordum,o çok güçlüydü....

ilk once kendimden bahsedim adim azra kesici bide abim emre kesici var.ailemi 1 ay önce kaybettik.onlari cok özlesem de abim onlarin yoklugunu hic bir zaman aratmadı bana.o yuzden benim bu hayatta deger verdigim canımı vericegim bir abim var lise 2 sinifa gidiyorum abim ise lise3 ayni okuldayiz. o yuzden ne erkeke bakabiliyorum ne de cikabiliyorum zaten oyle bi seye kalkisinca da gittikleri yer toprak altı oluyor iste benim hikayem de boyle basliyo...

Başlıkta da belirttiğim gibi hikaye tam 18+ diyebilir miyim bilmiyorum ama uygunsuz bölümler var.İstemeyen okumasın.Şimdiden teşekkür ederim

Her sonun yeni bir başlangıcı vardı. Biz o sona ulaşmış, yeni bir başlangıç yapmıştık. Her şeyin yolunda gittiğini düşündüğümüz anda, tüm liselerin ortak bir sorunu çıkmıştı. Bu sorunu birliktemi çözeceklerdi yoksa sırt sırta mücadeleye aralarındaki rekabet duygusu engel mi olacaktı? Dostları ile birlikte savaşmak için iki kız arkadaş Kaya Erkek Lisesi'ne geri dönüyordu. Bir biri ardına sıra gelen oyunlar, oyunların içinde acıyla boy ölçüşen büyük sırlar... Zaman daralmış ve oyun çoktan başlamıştı. Kimseye zarar gelmemesi için denilen yapılmak zorundaydı. Bunu başarabilecekler miydi? Kaya erkek lisesi en büyük sınavını Arda ve Bulut ile vermeye hazırlanıyordu. Acı hissedilmeyi,Sırlar saklanmayı,Oyunlar oynanmayı isteyecekti. İstenilen olacakmıydı? "Sizin yüzünüzden." Dedi Bulut, Arda ve Mert'in çıktığı kapıya bakmaya devam ederken. "Sizin yüzünüzden... Yanlış seçimler yaptım."

'Ben Ateş'im, o da Alev. Hangimiz daha çok yakıyoruz belli değil ama yandığımız kesin.' Diğer tüm hikayelerden farklı bir hikaye bu. Kız masum değil. Adam umursamaz değil. Aralarında çekim var ama bunun adı aşk mı ki? Asi, haksızlığa boyun eğmeyen, özgürlüğüne düşkün, güzel, çekici ve dövüşçü bir kız. Alev! Önüne çıkan herkesi dövebilecek güçte olan, hırslı, duygularını saklayamayan ama zeki, yakışıklı ve dövüşçü bir adam. Ateş! Aşka inanmayan iki dövüşçünün bir boks salonunda karşılaşması sonucunda hayatın onlara sunduğu tesadüfler. Sürükleyici bir anlatım. Her anı aksiyonlu ve her anı beklenmedik şeylerle dolu. Alev ve Ateş aralarındaki çekimin ne olduğunu bulabilecekler mi? Aşk mı yoksa sevgi mi? Geçici mi yoksa kalıcı mı? Bunun yanı sıra sıradışı, garip, biraz da şapşal arkadaşlar ve onların hayatları; Gökhan ve Aysu Hayatı karanlıktan ibaret iki insan. İkisi de siyahtan başka rengi üzerinde taşımayı kabul etmiyor. İkisinin de acıları çok fazla. İkisi de duygusuz. Bu iki insan birbirlerinin geçmişine karışırlarsa en fazla ne kadar acı çekerler? Orkun ve Simay İki deli insan. Çılgın, saf eğlenceli bir aşk. Fazlasıyla komedi ve fazlasıyla salaklık. İkisi de sevgi adına alışkanlıklarını bırakabilirler mi? Barış ve Berra İki masum insanın arasındaki masum bir aşk. İkisi de çocuksu, ikisi de fazlasıyla saf. İkisi de masum ve temiz duygularla birbirini çok seviyor. Peki ya engeller karşısında bu masum aşklarını korumayı başarabilecekler mi? Bu dört çiftimizin aksiyonuna kapılmaya hazır mısınız? O ZAMAN OKUMAYA DEVAM ET! DÖVÜŞÇÜ #1 DÖVÜŞ #1 BOKSÖR #1 GENÇ KURGU #5 -DÜZENLENECEKTİR.

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"