''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Bir piyano melodisi doluyor kulaklarıma, ayağıyla ritim tutan bir kız ilişiyor gözüme. Daha yakından bakınca nasır tutmuş duygular, hissizleşen ruh, agresif çehre, bir mürekkep misali her tarafa lekesini bırakıyor. Sevgiyi kapağı kapalı bir şişeye hapsedip, okyanusun diğer ucuna gönderiyorlar. "Eğer birgün okyanusun suları çekilirse sevgiyi bulurum." diyorum ve o çıkıyor karşıma. Çelişiyor düşüncelerim. Sevginin varlığından gurur duyuyorum sonrasında. Aynadaki yansımam bir süreliğine kırılıyor. Karanlığa hapsoluyorum. Umutlarım ile bir mum yakıyorum. Birdaha sönmemesi umuduyla. Yaralarım kabuk bağlıyor yavaş yavaş. Mutluluk duygusunu hat safhada yaşıyorum o vakit. Sevgi bir kartopu misali büyüyor. Bununla beraber güven de yeşeriyor. Fakat en küçük bir darbede hepsi yok oluyor. Beynimin en ücra noktasında olan hayallerim bile zarar görüyor. Tükeniyorum. Fakat tecrübe ediniyorum. Tecrübeler yağmur damlaları gibi umutlarımla yaktığım mumu iki saniye içerisinde söndürüyor. Ve buna KRONİK deniyor. Uzun süredir çözümü getirilmemiş aşka, bir müddet daha çözüm getirilmiyor. ♧♧♧ Sonra bir adam düştü ruhunun tüm çıplaklığıyla gökten, gecenin orta yerinde duran bir genç kızın göğüs kafesine. Nasıl da güzel bir intihardır bu. 14.02.17/Genç Kurgu'da 927. 15.02.17/Genç Kurgu'da 868.

//Avcunu Yalarsın adlı kitabın ve serinin ikinci kitabıdır. 1. Kitabı okumadıysanız anlayamazsınız. 1. Kitabı okuyupta unutan ponçiklerdenseniz bu kitabı okumak için sadece 1. Kitaptaki 'Karakter Analizii' adlı bölümü okumamız yeterli ama yok ben 1. Kitabı baştan okuyacağım diyorsanız o da sizin bileceğiniz iş jdjdkd// "Bendeniz Cemre Karasoy. Beni tankyorsunuz zaten muhteşem bir insanım falan. Neyse daha pek bir şey yaşanmadığı için tanıtım kısmında böyle sap gibi kaldım. Ama yine de muhteşemim." "Yaşananlar yaşanacakların aynasıdır Cemre." "Allah korusun Ayaz. Ya sen niye hep benim tanıtımlarımı bölüyosun ki?" "Sap gibi kalma diye bebeğim." "Allah allah sanane kalırsam kalırım ben kalıyorum. Ne şkr syldn sn öyle ya. Öhöm neyse dikkatimi dağıtıyorsun. Seninle burda kavga edemeyeceğim. Okuyun işte sizde."

Mizah #13 - 29/10/2016 Mizah #14 - 30/10/2016 Gece Eloğlu, öğretmenliğinin ilk senesine devlet okulu olmasına rağmen özel okul kadar gelişmiş bir okulda başlar, İngilizce öğretmeni olarak. İngilizce öğretmeni olması öğrencilerle ilişkisini biraz bozarken, mavi saçları olması öğrencilerle arasını bir hayli iyi yapıyor. Öğrencilerin favori öğretmeni, genç ruhuyla Gece iken, bir gün bu unvanı elinden alınıyor. Gece unvanını kaybetmesinin acısını, unvanın yeni sahibinden çıkarırken, ikisinin komik savaşları öğrencileri eğlendiriyor. Öğrencilerin ex-favorisi ve öğrencilerin "ex" olmayan favorisiyle tanışın. Okurken kim ex-favori, kim favori öğretmen karıştıracaksınız.