"შენ გამიღიმე, უბრალოდ გამიღიმე. მე შეგიყვარებ, უბრალოდ შეგიყვარებ"

პოხუისტი ზასტავის ცხოვრება, რომელთაც თითქმის ყველაფერი ფეხებზე კიდიათ...

ეს მოთხრობა ზეინ მალიკზე და ჰანა პეინზეა. ჰანა პეინის როლში ჯიჯი ჰადიდია უბრალოდ სხვა სტატუსით. იმედია დაინტერესდებით 🌆💙🧡🌼🙈🌻❄️🌈🌌🐾🦋🕊️🦄

ყველას უნდა რომ ოდრი ჰარტსი იყოს, მაგრამ ყველა ვერ გაუძლებს მისი სახელით ცხოვრებას. მასზე მხოლოდ ზურგსუკან არ ჭორაობენ. ყველამ უღალატა ვისაც ენდო, ვინც უყვარდა. საბოლოოდ, ოდრი ერთი გაბოროტებული გოგონაა, რომელსაც ტაშს ვერ დაუკრავთ მისი საქციელისთვის.. 18+ თავები. თუ არასრულწლოვანი ხართ ან უბრალოდ არ გსიამოვნებთ არ წაიკითხოთ. თუ გადაწყვეტთ, რომ თქვენთვის ამგვარი განვითარება ზედმეტია, მაშინ არ დაინტერესდეთ, რადგან ასეთ მრავალ თავს შეხვდებით. #2 by tags შენიშვნა : თქვენთვის საყვარელ ბიჭები არ არიან დადებითი პერსონაჟები, ამიტომ მოძალადე ზეინის და მიტოვებული ჰარის ატანა თუ არ შეგიძლიათ არ წაიკითხოთ.

#Prologue# სიყვარული-ჰოო ეს ის გრძნობაა რომელსაც შეუძლია ერთ წამში მოგკლას და გაგათაოს მაგრამ,მოდი ვაღიაროთ ეს ისაა რაც ყველას სურს. მეც მსურდა.ძალიან,ძალიან მაგრამ,როცა შემიყვარდა თავს ვიწყევლიდი.ამას როგორ ვნატრობდი,თავში ტვინი საერთოდ არმქონდათქოო. დრო გავიდა,ბევრი ტანჯვა გავიარე და ბოლოს იმას მივაღწიე რისგამოც ვიბრძოდი,დაა მივხვდი,სიყვარული ისეთი მწარე რომარ ყოფილიყო ბოლოს ასეთი ბედნიერი არვიქნებოდი. მე ვთვლი რომ ღმერთი მხოლოდ ერთეულებს აძლევს საშუალებას განიცადოს ისეთი გრძნობა,როგორიცაა სიყვარული. და მე ამაყად შემიძლია ვთქვა რომ რჩეული ვარ.მეხომ შემიყვარდა. სიყვარული მხოლოდ მუცელში პეპლების აფრენა არარის.ეს უფრო მეტია.როცა შეგიძლია მისგამო მოკვე,როცა მისგარეშე არშეგიძლია.როცა წარმოდგენაცკი არგინდა სხვასთან ცხოვრების. როცა უბრალოდ სი

მიტოვებული ადამიანი ყოველთვის დაკარგული და დაბნეულია, მაგრამ ცხოვრება არასდროს გვწირავს. ყოველთვის გვიგზავნის ადამიანს, რომელიც ჩვენთან ერთად გაიზიარებს ჩვენ სიხარულსა და სევდას. ის აუცილებლად გვიჩენს ადამიანს, რომლის მხარზეც ყოველთვის შეგეძლება თავი დადო და დაუფიქრებლად, იქამდე იქვითინო, სანამ დაღლილობისგან არ ჩაგეძინება. გაგვიმართლა, რადგან ერთმანეთი სწორედ მაშინ ვიპოვეთ, როდესაც ეს ორივეს გვჭირდებოდა. დასაწყისი_ 24.11.19 დასასრული_16.02.21

მინდოდა მეყვირა,ძალიან ხმამაღლა მეყვირა მანქანიდან გადავსულიყავი და ჯეიკისთვის კარგად მეთავაზებინა სახეში მაგრამ ამის მაგივრად ვზივარ მანქანაში და უბრალოდ ვუყურებდი გოგოს რომელმაც ყველაფერი თავდაყირა დააყენა ჩემს ცხოვრებაში, ჩემი დახმარებით.

ფისტოლეტის ხმა გაისმა. ბეტონის სრულიად მკვდარ და უსიცოცხლო ფერს, წითელიც შეერია. კივილმა მოიცვა იქაურობა. წყნარი იყო ლონდონი და ნაცრისფერი ცა. -მელანიაა! მელანია-მეთქი! ისევ ის, ისევ ის კოშმარი?

ემი მარტოსული და ანტისოციალური მოზარდი იყო.გოგონას მშობლები გადაწყვიტავენ რომ ის ახალ სახლში გადაყვანონ მის დასთან ერთად.ერთხელაც ახალ სახლში კარადას შენიშნავს რომელიც ძველმა მეპატონებმა დატოვეს.ეს კარადა საიდმუმლოებით არის სავსე და ემი აღმოჩენს რომ მასში გარდაცვლილი პატარა გოგონას სული ცხოვრობს...... P.S.ეს ამბავი დაფუძნებულია სიზმარზე რომელიც კარგა ხნის წინ მქონდა და იმის შემდეგ ამაზე ფიქრს ვერ ვწყვეტ ამიტომ გადავწყვიტე რომ თქვენთვისაც გამეზიარებინა