|tamamlandı| Boş: Seni çöpe atacağım poşete yazık, bir sigara yakacağım ateşe yazık (05.14) Boş: Püüü Bera sen hiçbir şeyi haketmiyorsun amk Boş: Niye seviyorum ki ben seni Boş: AŞK GİDENE ACIMAK MI? BU YÜKÜ TAŞIMAK MI? YARAYI KAŞIMAK MI???(05.17) Boş: SOR İYİSİ ÇIKACAK Mı? İÇİME AKACAK MI? VE GÜNEŞ AÇACAK MI???? Bera|çevrimiçi Görüldü (05.18) Bera:|çevrimdışı Boş: Ne oldu ya foton gitti? (iletilmedi) °°° °boş bir text°

Civciv: Selam bebek. Ben civciv. kısa hikaye+texting tamamlandı. not: rezillik içerir!!!!!!!

Okula geç kalmamak için hızlı hızlı giderken çok beğenerek aldığım ayakkabıcıklarımın bağcıklarınin gazabına uğradım ve yere kapaklanıcakken kolumdan tutulmasıyla yerle öpüşmekten kurtuldum. Kafamı kaldırdığımda teşekkür edicektim ama ultra yakışıklı yunan tanrısı tipli kasları ben burdayım diye bağıran çocuk "Tanışmak istiyorsan düşme numarası yapmana gerek yoktu tamam biliyorum cazibeme karşı koyamıyosun ama daha yaratıcı fikirler bulmalısın bence. "dedi. 04.06.2017 tarihinde Gençkurgu #1.

Çınar:Sevilesi görünüyordun. Çınar:Ben de sevdim.

"Bu saatte burada ne arıyorsun?" "Asıl sen ne arıyorsun?Yaklaşık iki saattir denizi izleyip iç çekiyorsun. Nedir seni bu kadar üzen?" Kaşlarımı çattım. "Seninle daha yirmi dört saattir bile tanışmıyoruz. Burada geçmişimi dökecek değilim." O da kaşlarını çattı. "Dünyanın en kötü şeyleri başına gelmiş gibi konuşma.Eminim senden daha kötüleri de var. Kendini bu kadar önemseme." Şaşkınlıkla baktım. "Ben kendimi önemsemeyeceğim de kim önemseyecek lan? Serseri." -Küfür ve Argo içerir- Başlama tarihi= 20 Haziran 2017 Final= 11 Eylül 2017 Düzenleniş tarihi= 31 Ocak 2020 Yaz kampı #1 Mizah #18 Mizah #10 Tüm hakları Gecenin aystilerinde -ice tea- saklıdır!

Erkek lisesindeki Kızlar'ın ikisidir. Hayattaki tek şeyim oydu. Ama onu kaybedeli tam altı ay olmuştu. Borası için gitmişti. Kendi canını hiçe saymıştı. Ama artık borada yoktu. Kaçıralı galiba beş ay oldu. Sadece bir ay sonra kim tarafından kaçırılmıştım. Yüzümün düşmesi ile gözlerimden yağmurlar akmaya başladı. O sırada içeri biri girdi. İlk defa bel ay sonra odaya biri girdi. Kafamı hafifçe kaldırdım... (1. Kitabı okumadan 2. Kitabı okumayın. Anlamazsınız yoksa.) ~Nedir sizce yalnızlık? Kimsesiz olmak mıdır? Yoksa kocaman kalabalığın içinde tek olmak mıdır? İkiside değildi yalnızlık hayatta hep kazanıp ilk kaybedişteki o andır yalnızlık.~ "Güncel bir kitap." A.R.M.Y.

Tam kapıdan çıkacaktım ki birine çarpmıştım. Yerden gelen kırılma sesiyle bakışlarım yere yöneldi. Çocukluk oyuncağım olan atlı karınca kutumun yerde binbir parçaya ayrıldığını gördüğümde bütün vücudumda hem hüzün hemde elektrik dalgası geçti. Yere eğilip parçaları toplamaya başladım az önceki çarptığım çocuk yanıma çömelip parçaları toplamaya başladığında eline aldığı bir parçayı elinden çektim. Kafasını kaldırıp bana baktığında ben ayağa kalkmıştım bile. " Bırak." Ağır ağır ayağa kalkıp boyunun boyumu geçmesini göz önünde bulundurmadan karşımda dikildi. " Sadece yardım etmek istemiştim." Sadece yardım mı? Bunun sadece olan bir tarafı var mıydı? Oyuncağım kırılıyordu ve onun yaptığı sadece yardımdı. Sadece. " Allah razı olsun çok yardımcı oldun." Dediğimde sırıtır gibi oldu. Kafasını sağa sola sallayarak parmağıyla beni gösterdi. " Bana çarpan sendin." Gözlerim bu cevapla kısılırken inatla bir cevap bulmaya yeltendim. Ama bulamamıştım. Burada haklı olabilir miydi? O kadar hızlı gelmeseydim ona çarpmazdım ve böylelikle kutu da kırılmazdı. " Oyuncak kutumun sende ne işi var?" Bir yerden onu suçlu yapmak istiyordum. Çünkü yüzünde sakladığı sırıtma benim haksızlığım ile ortaya çıkarsa delirebilirdim. " Çocuk yardım etmek istedi bende kutuyu verdim. Nereden bilecektik kırılacağını." Annem karşımdaki çocuktan daha önce savunmaya geçtiğinde daha çok bozulmuştum. " Peki." Sadece bu çıkmıştı ağzımdan. Annem koltuğu taşıyan adamlara talimat verirken az önceki çocuk ise sırıtmaya başlamıştı. Ona sinirle bakıp yanından yürüdüm hızlıca.

Direttiğiniz güzellik anlayışının kurbanlarından sadece birisiydim.

" Atatürk'ün Hatayı istediği kadar istiyorum seni" " Ve Atatürk'ün Hatayı aldığı gibi alacağım"

17. yaş gününde Melisa, ailesi hakkında öğrendiği gerçekle ne yapacağını bilemez ve bir süreliğine İstanbul'dan İzmir'e giderek ablasıyla yaşamaya karar verir. Her şeyin daha iyi olacağını sanan genç kız, okulda karşılaştığı zorluklar karşısında ne yapacaktır? Genç Kız Edebiyatı #1 Genç Kız Edebiyatı #2 Genç Kız Edebiyatı #3 Her gün bir mücadeledir. ~31.08.2017 🥀 Bu kitap, 12.yaşıma ithaf edilmiştir. Kapak Tasarımı: @csnaber