Yumruklarımı göğsüne indirmeye devam ederken hıçkırarak ayaklarının dibine çöktüm. "Senin için neyim ki zaten?" dedim avuçlarımla gözlerimi kapatıp. Yanıma çöktüğünü hissettim. Eliyle yüzüme dokunurken aldığım cesaretle ayaklandım."Senin için neyim Harry?" diye bağırdım. "Lanet olsun Gebb, sana nasıl değer verdiğimi görmüyor musun?" Bu sefer o beni hırsla itip duvara yapışmama sebep oldu. Ayağıyla fiskosu devirirken yeniden son ses bağırdı. "Seni istiyorum anladın mı? Hep." Yanıma yaklaşıp ağlamaktan yapış yapış olmuş yüzümü avuçları arasına aldı."Benim için tek gecelik heves değilsin, aldığım her nefessin Gebbie," dedi dudaklarımın üstünde. Ağlıyordu. Harry Styles ağlıyordu.

Hikaye kaldığı yerden kesintisiz olarak devam ediyor! Armoni Elementleri'nin ilk iki kitabı şimdi Ephesus Yayınları'yla baskıda.

Yanlış zamanda yanlış yerde olmak insanın hayatını oldukça değiştirebilir. Mesela bu hikayedeki gibi her şey yanlış zamanda yanlış yerde olmakla başlayan bu hikayede.

"bir daha bu sokaktan geçmeyeceksin demedim mi lan"...... genç adam deliye dönmüştü. uyarmasına rağmen bu sokatan geçmişti. sözünü ikilettenlere sabrı yoktu.... genç kız korkudan deli gibi titriyordu nasıl oldu da onu ciddiye almadı. "bu adam bir yumruğla beni yerin yedi kat altına gönderir". ..... diye içinden geçirdi.... Ama pes etmeyecekti...... anne ve babasını kaybettiğinden beri hiç bir şekilde kimseye boyun eymemişti bu yüzden dir ki etrafında iki uc kisiden fazla kimse dolaşmaz ve ayağa kalktı titremesini önlemek için tırnaklarını avucunun içine batırdı bu ona kendisi için bir uyarıydı..... arkası dönük adama yaklaştı ve sesini en yüksek seviyede tutarak " sen bana nerden geçeceğime karışamassın anladın mı ". .... diye bağïrdï sesi boş sokakta yakınladı...., adam çok yavaş hareketlerle arkasına döndü.... kara gözleri resmen kıza sen bittin der gibi bakıyordu... kız farkında olmadan iki adım gerilemişti. adam da kızın üzerine yavaş yavaş adımlarını atıyordu... her adımda kız resmen kalbi yerinde çıkacakmış gibi hisediyordu ve o an gözlerinin önünde siyah bir perde oluştu dengesini kaybedip kaldırıma yığıldı.......,,

Bir kitap gibidir hayat. Her sayfasında, her cümlesinde bir gizilik vardır. Bizim geleceğimizi değiştirecek kadar güçlüdür bu cümleler. Tabi herkesin hayatı farklıdır. Bazıları bu yalancı hayatta mutlu mesut yaşarken, bazıları kaderlerine razı olup mutsuzlukları ile hapis olur bir ömür boyu... Bu adaletsizlik falan değil aslında. Sadece bizim sınavımız. Sanki bir kağıt ve bir kalem üzerinde olan sınav... Eğer bu sınavda güzel sonuçlar alırsak, belki şans bize de gülecek, bizim de kapımızı çalacak fakat kötü bir sonuç gelirse hapis olduğumuz küre ve aynı hayat bizi bekliyor olacak. İşte herkesin bir sınavı var bu hayatta. Şevval'in, Azad'ın, Armina'nın sınavı da bu işte. Birisinin çocuğu olmazken, diğeri ise sevdiği adamın kardeşine kuma olarak gidiyor. Azad ise dengede tutmaya çalıştığı bir terazide eşitliği sağlamak için tüm gayretini gösteriyor. İster başarılı olsun, ister başarısız... Peki bu hikayenin mutlu bir anı, mutlu bir güne başlangıcı, mutluluklarla gülümsemeleri olacak mı? Bu hikaye de mutlu bir son olacak mı? Eğer mutlu bir sonun olup olmayacağını merak ediyorsan, hadi durma Kuma kitabı senin onu okuman için sabırsızlıkla seni bekliyor... KEYİFLİ OKUMALAR....

"İstersem seni bu konağın altına gömerim! Sesini bile çıkartmaya hakkın olmaz!" "Karşında Serkan Kırmanşah var! Haddini aşarsan, hayatını zehir ederim." Ablasının hatasını ödemek zorunda bırakılan genç bir kızın hikayesidir... © Tüm hakları yazara aittir. 15 Nisan 2016'de yayınlanmaya başlanmıştır. Okuyucularıma sonsuz teşekkürler... Not: Bu kitap yazılır iken, Wattpadte 'Kırmanşah' adında hikaye/kitap/soyisim bulunmamaktaydı. Bu ismi kullanan ilk kitabtır. (!)

Abisinin hayatının kurtulması için sevmediği daha da önemlisi tanımadığı bir adamla Berdel yapılmasına karar verilen Mira'nın hayatını okumaya var mısınız?

Herkes sevilmek, herkes âşık olmak ister. Peki, aşkı bulacağına inanır mı herkes? Kahramanlarından çok aşk hikâyelerini sevmez miyiz hep? Hayatta bazı şeyler çok değerlidir. Karşınızdaki insanın sizin içinizi görebilmesi... Kalbinizi dinleyebilmesi gibi... Ama ben hayatta en çok mucizemize değer verdim. Mucize... Gerçekten buna inanır mısınız? Mesela bir kış günü gökyüzünden bir topak kar yağarken aslında içinde bir mucize taşıdığına? Ya da tamamen zıt olan iki insanın mucizevi bir şekilde bir araya gelmelerine? Ben inanıyorum. Ben gerçekten mucize diye bir şey olduğuna inanıyorum. Çünkü benim hayatım akıl almaz bir mucizeyle başladı. Umutlarımı, hayallerimi, geleceğimi bir kenara itip o mucizenin peşinden gittim. Bu akıl almaz bir şey! Hatta çılgınlık! Çünkü ben Mehir Özdemir, hayatta öncelikleri olan bir kızdım ve asla bir mucizenin peşinden gitmezdim. Sanırım kendim hakkında birkaç şey söylemeliyim. Herkes gibi sevilmek istemedim, âşık olmakta. Aşkı bulacağıma kesinlikle inanmadım. Aşk hikâyelerinin kahramanlarını da hiçbir zaman sevmedim. Şimdi de bir şey itiraf edeyim, hem çok sevdim hem de çok sevildim. Hatta hayatımda öyle bir şey oldu ki biz konuşmadan kalbimizin sesine âşık olduk. Evet, birbirinden zıt o iki insanı bir araya getiren mucizemiz Berdeldi. "Berdel bizim mucizemiz Mehir. Ve sen bu mucizeyle gelen bir hediyesin." Not: Kitap olacağı için tamamen düzenlemededir.

' Kan kusturucam demiştim neydi şimdi bu kalbimdeki can çekişen kelebekler bunun adı ne.? Bununla düşünceler dalan tanur bilmiyordu ki bunun adı besbelli AŞKTI sarmıştı bütün hücrelerini bedenini ya peki okyanus onu da sarmışmıydı bu deli aşk peki ya sonları ne olucaktı neydi bu bedel ödemişti ikisi de kardeşlerinin hatalarının bedelini ödüyordu bu iki insan simdi onların hikayesini MARDİN YAZICAKTI KADERLERİ YAZCAKTI KİM BİLİR BELKİDE KOCA BİR DESTAN OLUCAKLARDI KOCA MARDİNDE.. '