Aksak ''Affan...'' Adımı duyduğum ağızdan tiksindiğimi belli ederek döndürdüm yüzümü... ''Gel bırak bu sokakları,önüne sereyim tüm yeraltı dünyasını...'' Dudaklarımın kıvrılmasına izin verdim. Aksayan bacağım yine ağrımaya başlamıştı. Yağmurlar yakındı... '' Asıl marifet buluttaydı ama herkes yağmura şiir yazdı...'' Karşımda dediklerimden bir şey anlamayan herife baktım... Aksak adımlarıma karışan bakışlarımla önünde durdum... ''Cahit Zarifoğlu...demiş...usta...ne de güzel demiş...'' Kaşları çatıldı. Dudaklarını açıp bir şey söyleyecekken durdurdum. ''Ne yaparsan yap,ne söylersen söyle ben babam gibi olmayacağım... Ben ağlatmayacağım yetimi,ağlatmayacağım hiçbir anneyi...'' Gözleri kısık ama tehditle öyle bir kaynıyordu ki... ''Ne zamana kadar...senin tohumun kötü be evlat...Ne yaparsan yap sonun bizim yanımız olacak...'' Arkamı dönüp depodan çıkmak için yürümeye başladım... Ben kim miyim??? Ben namı-ı değer Aksak... Annem bir fahişe ,babamsa bir yeraltı çakalı... Çocukken babamdan intikam almak isteyen bir hasmının bacağından sakat bıraktığı adam... Ben yeri gelip çaycılık yapan yeri geldiğinde ayakkabı boyayan,siz görmeseniz de her daim yanınızdan geçen bir ayağı aksak adam... Evet ben aksağım...namım gibi ayağım da aksak...ama üzülmeyin... Yüreğim değil aksak olan ayağım...zira ben bedeni değil yüreği aksak olandan korkarım... Peki ya siz???

3.YY, Bilge Druidler zamanı, İskoçya... Rosenwyn'i Beyaz Orman'a bağlayan zincir, Duncan Mckenna tarafından koparıldığında, Druid Mannis'e ulaşmak genç kadının tek hedefi haline gelmişti... "Beni bir hapis hayatına mahkum eden şey o zincir değildi, bedenimdeki bu kontrol edilemez güçtü..." Bir çok insanın elde etmek için çekinmeden ruhunu şeytana satabileceği bu güç, Rosenewyn için kurtulması gereken bir prangadan başka bir şey değildi... "Elimi sürdüğüm her yer ölümün karanlık rengine boyanıyor oysa içimdeki ruh, çiçekler açmak istiyor..." Bu içimizdeki iyilik ve kötülüğün savaşı, Bu umudun ve sabrın hikayesi, Bu imkansız bir aşkın öyküsü... " Özgür olmak istiyorum, çocuklara dokunabilecek ve çiçekleri koklayabilecek kadar özgür...Bana bir yuva ver Duncan Mckenna, karşılığında bu gücü sana vereyim..." Gerçek tarihi mekanlar ve efsanelerden esinlenerek yazılan bu romanda, 3.YY İskoçya'sında, Aşkın ve Büyünün zamanında, Bir kez daha tarihe farklı bir yolculuk yapacaksınız... (Serinin ilk kitabı Orman Büyücüsü'dür.) Kitap kapak tasarımı için "Muallime8272" ye, "sinemmgkce"e ve "sdamlaergenç" e teşekkürler. Hikaye noter onaylı ve tamamen özgün olup, tüm hakları şahsıma aittir. İzinsiz kopyalanması ve ya çalınması halinde, çalan şahıs veya şahıslar hakkında yasal işlem başlatılacaktır.

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

Hiç bir aşk böylesine tutkun, böylesine adanmış olmadı... Ne seneler silebildi yakıcı hasretini, ne katlanılmaz acılar bastırabildi yokluğunu... Anlaşma basitti oysa... Yalnızca ona ait bir kız için edilen dualar ve karşılığında sunulacak bir can... Kefareti kendiydi... *** "Her yeminin, her sözün bir bedeli vardır... Benim ödeyeceğim bedel seninkine karşılık, benim hayatım... Bu ne pahasına olursa olsun kabul ettiğim, razı geldiğim bir anlaşma. Rabbimle benim aramdaki anlaşma! Girme aramıza! N'olur girme! Seni bana verene yüzümü kara çıkarma!"