Samotność. Cisza i spokój, które towarzyszą temu zjawisku są niezastąpione. Lecz czasem nawet największy introwertyk potrzebuje drugiej osoby. Chęć poczucia bliskości staje się zbyt silna. Silniejsza, niż kiedykolwiek. Osamotnienie powoli cię przerasta, a przygnębienie zdaje się być jedynym uczuciem towarzyszącym ci w twojej marnej egzystencji. W końcu nadchodzi dzień, który kończy pasmo niepowodzeń. Poznajesz ich. Ich obecność w twoim życiu wyciąga Cię z głębokiej rozpaczy po stracie bliskich osób. Stają się nie zastąpieni, a każdy dzień spędzony bez nich traci kolory. Pośród nich jest jednak ktoś wyjątkowy. Ktoś, kogo traktujesz inaczej, niż całą resztę. Całkowicie tracisz dla niego głowę, ale to uczucie wpędza cię tylko w głębsze poczucie beznadziei. Uczucia wymykają się spod kontroli. Smutek zostaje zastąpiony silnym gniewem, a z wesołej dziewczyny, która jeszcze jakiś czas temu tryskała życiem pozostał tylko wrak człowieka. Miłość nie jest jednak tak piękna, jak można było się spodziewać. W książce pojawiają się wulgaryzmy. Nic, co jest zawarte w opowiadaniu nie miało miejsca w rzeczywistości. Jezu jak ja nie umiem w opisy, no cóż. *Do 8 rozdziału jest to największy cringe całego tego opowiadania. Postaram się jakoś to zmienić, tzn. rozbudować to, żeby nie było tak chaotyczne itd ale nie wiem, czy uda mi się to w jakikolwiek sposób naprawić. Więc proszę nie zrażać się do tego, bo później jest (według mnie) lepiej🙃*

Gdzie Per i Øystein nie żyją, a zarówno Varg jak i Faust odsiadują w więzieniu. Tego drugiego czeka jednak niespodzianka, przyjaciółka zmarłego Euronymousa, wraz z jego dziewczyną (a raczej byłą, bo czy można być z kimś, kto nie żyje) wyruszają w podróż by go odwiedzić. Ingrid jest dręczona przez dziwne sny w których Aarseth i Ohlin zapewniają ją, że żyją. Chce opowiedzieć o tym więźniowi, bo jest on mentalnie najbliższą jej osobą, spośród tych, którzy pozostali żywi. Wraz ze swą towarzyszką podróży postanawiają pozostać w niezbyt dobrze znanym sobie mieście i zacząć życie od nowa. ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ Historia pisana z trzech perspektyw: -Trzecia osoba - Ingrid - Faust Ewentualnie czasem z perspektywy kogoś innego, ale to się zobaczy. Część postaci i wydarzeń przedstawionych w tej książce jest totalną fikcją wymyśloną przeze mnie samą;) Nie odpowiadam za uszczerbki na waszej psychice (wiem, niezbyt kreatywny opis)

Nie wiem w sumie czemu tu jesteś. Zabłądziłeś. Historia opowiada o dwóch chłopakach Jamesie Hetfieldzie i Davie Mustaine. Mam fazę na metal, więc stwierdziłam że to napiszę. Nie mam bladego pojęcia, dlaczego to udostępniam. Jestem dopiero amatorką w pisaniu takich rzeczy więc proszę weźcie to pod uwagę ^^' Opowiadanie nie za bardzo odnosi się do chronologii wydarzeń w świecie rzeczywistym. OSTRZEGAM--------.Tematyka opowiadania to boyxboy Zapraszam i miłego czytania (・‿・)

Młody siedemnastolatek z wyraźnym ADHD przybywa do Wielkiej Brytanii z zamiarem wstąpienia do armii, kończy jednak jako pomoc na lotnisku bojowym. Staje się tam bardzo popularny, a angielscy piloci mogą codziennie usłyszeć wesołe, polskie "Pierdolić Hitlera!". Wśród nich jest pan Dexter Brown. Co z tego może wyniknąć? Na pewno nic (nie)dobrego.