Ölen karısının ardından vicdanını siyah perdeler ardına saklamış, merhametine kilit vurmuş bir adam. Hala eski karısının yasını tutan, kalbinin kapılarını mühürleyen acımasız bir yaralı... Mahkum olduğu evliliğe bir sene katlanmak zorunda olan, hırçın bir kadın! Siyahlar içindeki kalbi kazıyarak gün ışığına kavuşturan, tutsak bir kuş... Yalanları ezen, harabelerden çıkan ve nefretten aşka teslim olan, anlaşmalı bir evlilik. Karanlık adamın kalbine güneş gibi doğan, kanatlarını sadece Beyazıt'a uçmak için çırpan Hüma Kuşu... Peki, o kalbin eski sahibi ölmediyse... Yakan bir adam, tutuşan iki kadın! Etrafa savrulan külleri toplamaya korkan kalpler. Harmanlanmış bir doğu klasiği...

Üç kişi hayal edin. Üç birbirinden farklı karakter. O üçünün de kendine ait farklı fikirleri var ve sizin birinin yolundan gitmeniz gerekiyor. 1) "Bazı anlarda kalbinde olan kişinin, hayatında olamayacağını anlarsın." 2)"Gelmeyeceğini bile bile beklemek saflık değil, aşktır güzelim." 3)"Sevmediğim bir şeyi seviyor gibi yapabilirim. Zor olan; sevdiğim bir şeyi sevmiyormuş gibi yapmak." Sen o üç kişiden hangisi olursun? Yanıtını bulmak istiyorsan, İmkansız'a benimle ulaş... Bir çöldeyim ben. İhtiyacım olan sadece bir damla. Küçücük bir damla su... İçimdeki o sonsuz sussuzluğu gidermek için istediğim tek şey o damla. Hayatıma dönüş biletim belki de. Karanlığa mahkum olan ben yaşadığım o sonsuz çöl gecelerinden sonra hiç beklemediğim anda çölün ortasında bir kaktüs bulmuştum. Herkes bilir kaktüslerin dışı dikenler ile kaplıdır. Doğru yerden tutmazsanız elinizi parçalayabilecek niteliktedir ama ben o kaktüsü düzgün bir şekilde tutmuştum. İlk başta anlamak için küçük yaralar almıştım ama o yaralara değen bir sonuç ile karşılaşmıştım. İçini açtığım anda aylardır istediğim şeye kavuşmuştum. Ben hayata döndürecek o küçük damla suya. Kana kana içmek isteyeceğim o bir damlaya kavuşmuştum. O yıldızlı çöl gecesinde yolumu bulmamı sağlamıştı o damla. Hiç beklemediğim bir anda pusulam olmuştu. Mahkumiyetinin acılı olduğu o dipsiz yerden kurtarmıştı beni. Wattys 2015 kazananı Sevgili minnoş okuyucum, Bu benim ilk hikayem ve en başta hatalarım olabilir ama lütfen unutma ; her yeni bölümde kendime bir şeyler katıyorum ve limitlerimi zorluyorum :) İ

Ateşin Oğlu Hikayesinin devam kitabıdır. Hikayeyi ve karakterleri anlayabilmek için, önce, onu okumanız gerekmektedir. Tanıtım: Her ateş bir gün söner; külleri yeniden doğacağı günü bekler. Eylül Avcı karanlık bir gecede Aras Karahanlı'yla karşılaştığında hayatının ortasına bir bombanın düştüğünü hissetmişti. Ancak o bomba patladığı zaman duyulacak tek şeyin birbirleri için atan kalplerinin sesi olacağını düşünememişti. Lakin yaşadıkları dünyanın karanlığında bu sesi bastırmaya çalışan kötülükler gizliydi; silah, kan, kirli eller, içinden vicdanın sökülüp çıkarıldığı yürekler... Ateş sönüp küle evrildi, sönmüş bir yangının emaresi olan küller ise kızgın bir lavın iziydi. Peki bu Lav, kanla karışık yağmurlara, güç fırtınalara rağmen coşup yükselebilecek miydi?

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

TANITIM Delfin ve Serdar için hikaye ilk görüşte aşkla başlamadı. İkinci görüşte de değildi onları içine alan yangının ilk kıvılcımlarının oluşması. Üçüncü ve dördüncü görüşte bu aşkı doğurmadı. İkisi içinde büyük bir soru işaretiydi kalplerinin yıllar sonra biranda dile gelişi. Kim inanırdı ki çapkın Serdar'ın gerçekten aşık olacağına ya da sivri dilli Delfin'in kalbinin ona kayacağına? İnanmak bu yüzden kolay olmadı ama gerçeklerin inkarı da uzun sürmezdi. "Yan yana büyüdük. İki arkadaş gibiydik. Ne oldu da her şey değişti? Bu kalp ne zaman sana kaydı? Yanlış görülerim ne ara aydınlandı? Delfin sen hangi ara sızdın kalbimin en derinlerine?" "Kuzen arkadaşından sevgili olur mu? Eski çapkın gerçekten uslanır mı? Hey hain kalbim yıllar sonra bu yaptığın ne? Gerçekten inanıyor musun ondan gelen aşk itirafına? Güvenebilir misin ömür boyu ellerini sıcacık tutacağına?"

Jeden Sommer fahren zehntausende Familien aus Europa nach Asien, in die Türkei. Schweden, Schweiz, Niederlande, Österreich, Dänemark, Deutschland, aus ganz Europa - mit einem Ziel - Ab in die Heimat. Einige von euch werden schon dort sein und das hier lesen, wieder zurück sein und das hier lesen, gerade die Koffer packen, in paar Tagen los fahren und das hier lesen. Egal wo, jeder von euch kennt dieses Gefühl ins Auto zu steigen und zu wissen, nach nur ein paar Grenzen könnt ihr die Heimat begrüßen. So wie wir alle, fährt auch Zehra in die Türkei mit dem Auto. Doch sie fährt alleine, seit ihre Eltern wieder in der Türkei leben, hat sie niemand anderes zu fahren. Das ist aber schon okay, denn nach dem zweiten Mal alleine fahren, wird das dritte mal wie eine Routine vorkommen. Ganz anders für Ates, dieser fährt das erste Mal alleine und auch nicht sein Auto. Sondern das Auto das sich sein Onkel aus Deutschland von seinem Vater bestellt hat. Doch Ates sieht kein Problem darin. Tausende von Familien schaffen es von Deutschland in die Türkei, also warum sollte es Ates nicht schaffen? --- Cover Model: Alperen Duymaz

*TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR* Kınalı ellerim tutundu önce kulaklarıma. Kurşuni bir ses çınlattı yüreğimi. . . Sevdiğim adamın, sevdiği kadının kanı; usulca süzülüp yapıştı gelinliğimin eteklerine. Benim düğünümde, benim kocam. Ama kollarında sevdiği kadın... Parmağında adımı taşıyan bir alyans ama gözlerinde sevdiği kadının mührü... Bir AZAP kuyusuna düştüm. Ne kurban edildim, ne kurban seçildim. Aşk uğruna kendimi kurban ettim. Ben, Asya! Ateş oldum, sadece kendimi yaktım. Yandım ama hiç sönmedim. Kül oldum, hiç doğmadım. Ben, Asya! Ölü bir kadının, gölgesinde bir ölü. Hep ölen ama hiç gömülmeyen. Gönlü hep kış, gözleri hep yağmur, gölgesiz bir kadın. Sevdiği adamın, kirpiklerine takılıp gözlerinde boğulan kadın. Ve şimdi hiç tanımadığı bir çocuğa ANNE olan kadın... ACI BİR AŞK HİKAYESİDİR! BİR 'AZAP' HİKAYESİDİR!

Gül ve onun baş gardiyanıyla tanışın. Gül için Mardin artık bir kafes haline gelmiştir ve bu kafesin baş gardiyanı Azat'tır. Peki ya Gül yanılıyorsa ya Azat kafesin değil de kalbinin efendisiyse? Azat Gül için özgürlüğünde olmuştu. O artık Mardin'e tutsaktı, abisi yüzünden ağalık ona dayatılmıştı. Azat bu kadar fedakarlık yaparken Gül ne yapmıştı? Bazı aşklar büyük nefretler eşiğinde başlar bazıları ise hayallerle. Ama kimseler bilmez nefretin bıraktığı o keskin bıçak darbeleri hayallerden ile daha fazla insan da etki bırakır. Tıpkı Azat gibi, ve tabi ki de Gül. Onların aşkın da büyük hayaller yok. Onlar hiçbir zaman yaşayamadı özgürce, kurtulamadılar zincirlerden ve gölgelerden. Azat kalbini sonsuza kadar Gül'e bırakabilirdi, onun için her şeyi yapabilirdi peki ya Gül? Yabani bir gülü bilir misiniz? Dikenleri yüzünden kimseler ulaşamaz onun o güzel görüntüsüne, lakin o dikenleri aşmak için her bir dikenin yüreğinize bakması gerekir. Azat'ta onu yaptı işte, Gül'ün bütün o zehirli dikenlerini bir bir batırdı kalbine, oradan beynine ve tekrar kalbine..

Dikkat! Bu hikayede geçenler Yaban Gülü adlı hikayemin devamıdır. Yaban Gülünü okumadan bu hikayeyi okumanız olanaksızdır.. “Balca..” dedi adam geceye doğru fısıltıyla. Bir tek o duyuyordu onu. Bir tek o anlardı halini. Elini kızın alt dudağında gezdirirken oldukça sessiz konuştu. “Bal gibi, balımsı güzellik. Dudaklarında bal tadı var sevgilim..” --

"Bırak artık!" diye bağırdım. Canım burnumdaydı, korkudan gözlerimi kocaman açmıştım. O derin yeşil gözleri beni her saniye daha da öldürüyordu, nefes nefese kalmıştım. "Bırakınca gideceksin! Beni bırakacaksın!" "Olması gereken de bu, bu ben değilim! Olmak da istemiyorum" dedi fısıltıyla. Bana vereceği şeyler umrum da değildi. Ben yalnızca onun aşkını istemiştim, nefretini değil! Kolumu aniden bıraktı ve hırlar gibi bana döndü. "Beni suçluyorsun değil mi? Bütün olanlar benim suçum!" "Senin değil" gözlerimden akan yaşlar onu da üzmüş olmalı ki aniden yumuşadı ve bana uzanmaya çalıştı. Tek elimi kaldırdım ve mırıldandım. "Benim suçum, hayatıma seni almamalıydım. Ben ailemi kaybettim Chis! Babam beni istemiyor! Kerem bile yüzüme bakmıyor! Canımdan çok sevdiklerim beni tanımıyor, istemiyor! Seni seçmemeliydim.." Dudaklarımdan öfkeyle firar eden sözler canını yakmıştı bana inanmayan gözlerle baktı. Yerde duran yağmurluğumu aldım ve ona hiçbir zaman söylememem gereken şeyi söyledim. "Ben evleniyorum.." ---- Dikkat! Bu hikaye Eyvah Benim Sevgilim Bir Mafya da yer alan Chistian Atos ve Hilal'in evlenmeden önce ki hayatlarını konu almıştır! Hikaye EBSBM önceleri anlattığı için ilk bunu da okuyabilirsiniz!!