Jessica sadece sıradan, uysal ve çalışkan bir kızdı. Taa ki babası ölene kadar. Jessica bunun sıradan bir ölüm değil bir cinayet olduğuna inanıyor. Ağabeyinin eve dönmesiyle gizemli kişiden gelmeye başlayan telefonlar Jessica'yı hiç ummadığı bir şeyin içine sürükleyecek.

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Birbirini canından çok seven iki arkadaşın hikayesi. Masal ve Su namıdeğer Masul Kardeşler üniversite hayatını yurtdışında geçirmek isterler. Ve bu şımarık kızların istedikleri olur. New York'ta harika bir hayatın onları beklediğini düşünen Masul Kardeşlerin hesaplarında yaşanan bir takım değişiklikler sonucu sizler de şaşıracaksınız. Kimi zaman sizi kahkahlara boğacak, kimi zaman bir duygu fırtınasına sokacak hikayelerini okumaya ne dersiniz? NOT: Tüm hakları hikayeyi yazan iki arkadaşın kalplerinde saklıdır.

''Adın ne?'' Oha oha oha!! Sesi çok tatlıydı. ''Yağmur seninki?'' dedim ve üstümden tır geçmişe döndüm. '' Sarp . Afedersin ama arkadaşının dediği doğru bana öküzün trene baktığı gibi bakma. İzlenmekten rahatsız oluyorum.'' ----------------------------------- ''Özür dilerim.'' ''Tabiki dileyeceksin.'' sesi kadife gibiydi.Ama sinirimi geçirmemişti.O sinirle: ''Özür diledim ya bi 'Önemli değil' ya da 'Tamam' deseydin? Ama olmaz, olamaz.Sana yakışmaz di mi? Azıcık da centilmen olsanız. Sanki gökyüzü parçalanacak.'' ------------------------------------ ''Ne arıyorsun burda?'' sesi güzeldi fazlasıyla. ''Ne mi arıyorum? Asıl sen ne arıyorsun benim gizli yerimde?'' ''Cidden mi ya?'' dedi şaka yapıyor gibi gözükse de yapmıyordu. ''Evet.'' ''Madem bir anlaşma yapıcaz.'' sırıtmaya başlamıştı.

"Kapımın önünden başka bayılacak yer bulamadın mı?" "Sen ne kadar kaba bir adamsın ya? Sanki ben seçtim bayılacağım yeri! Hatta inanır mısın? Kapının önünden geçerken dedim ki burası bayılmak için çok uygun bir yer. Burada bayılırsam dağdan inen bir takım elbiseli ayı gelir ve beni kurtarır! O ayı da sen oldun!" "Sen benimle dalga mı geçiyorsun? Bana ayı mı dedin sen?" "Ben sana takım elbiseli ayı dedim. Sadece niye bir kısmını alındın ki?" * "Bu yazı da ne?" "Dikkat! Mafya var!" "Hadi ya! İyi ki okudun! Benim okuma yazmam yoktu zaten" "Sen kültürsüz bir mafya mısın? Hiç yakıştıramadım! Çok ayıp! İstersen öğretebilirim!" "Hay Allah'ım sen bana sabır ver! Sülük gibi yapıştın bir de gitmiyorsun ya! Ben sana ne yazıyor demedim! Niye arabamın camındaydı bu?" "Hani bebek olan arabalara yazıyorlar ya 'dikkat! Bebek var!' ben de düşündüm ve dedim ki mafya olan arabaya 'dikkat! Mafya var' yazmak gerekir? Kötü mü düşünmüşüm?"

setrgfdg