Peki ya biz? Açılmak üzere duran süslü bir kurdale miyiz? Yoksa açılması neredeyse mümkün olmayan gösterişsiz bir kördüğüm mü?

Burası kanın kızıllığının her karışına bulaştığı, gökyüzünün kana bulandığı yerdi . Burası ölümün insana nefesinden daha yakın olduğu yerdi . Gazze'de doğmak; doğuştan direnişçi olmaktı . Küfre, açlığa, susuzluğa, ölüme ve en çok da suskunluğa direnmek bir tür alın yazısıydı.. Burası Gazze; toprağın kanla buluştuğu yer. Burası Gazze; uçurtmaya hasret çocukluğun, gökyüzünün kızıllığında kaybolduğu yer.

Seni unutursam ey Kudüs! Sağ elim hünerini yitirsin. Seni anmaz, Kudüs'ü en büyük sevincimden üstün tutmazsam, dilim damağıma yapışsın! | Tevrat - Mezmurlar 137.

"Âsım'ın nesli...diyordum ya...nesilmiş gerçek: İşte çiğnetmedi nâmûsunu, çiğnetmeyecek." 🌙Sevgili Genç, 🌹Sen sadece sen değilsin. 🌹Sen aslında çok değerlisin! 🌹Sen olduğun kadar bu ümmetsin aynı zamanda. 🌹Ne mutlu sana aziz genç, ne mutlu. 🥀Umutsun inşallah. ° G E N Ç L İ K F O R E V E R ° ▶️Not/Kitap alıntılardan oluşmaktadır

Rollarda Dəniz:Sarışın Yaşıl gözlü 1.70 boylarında çox sevimli və bir o qədər də gözəl olan cavan bir qızdır.Atası və anasını maşın qəzasında itirdikdən sonra bir müddət qardaşı Arazla Xalası və Yoldaşının himayəsində qalmış Onlar da ölkədən çıxıb getdikləri üçün qardaşı və özünə baxmağ səbəbi ilə köhnə evlərini satmış və həm qardaşı həm də özü üçün rahat biryerlərdə yaşamağ isdəmişdir. Ardı isə hekayədə bilinəcək:) Araz:Uşağ olarkən ailəsini itirməsindən irəli gələn psixoloji prablemləri üzündən bacısı Dəniz'ə yük olduğunu düşünər. Ama Dəniz bu düşüncəni onun ağlından çıxarmağ üçün hər şeyi edər. Bir neçə psixoloq və həkim yanına gedən Arazın azda olsa geriyə qalan ömrünü normal insanlar kimi yaşamağa ümidi var. Zeynal:Haqqında ilərləyən bölümlərdə😊

Ve dağlar yankılandı Bir kurdun kükremesiyle Sükûnetin bozulduğu Zeyl kasabası, kan sürülmüş ruhlarında saklanmış pençesini çıkardı; Masum ruhların peşinde iz sürmüş tapınakçılar'a karşı. Ahzâb kasabasıyla eskiden beri süregelen bu iç çatışma iki kurdun arzusuyla tutkulu benliklerinde yankılandı. Yüreğinden ruhuna giden acımasızlık, dolunayın çevresinde dolandı. DOLUNAY'DA EFSANE YENİDEN CANLANIYOR... YENİ DOLUNAY... YENİ KAN..! [07.02.2017] Kapak tasarımı için, @bsudeee teşekkürler.🙏💙 *Dolunayın evlatları adlı ilk hikâyedir..

"Korhan git artık." Dudaklarından dökülen sözler ruhuna ağır geliyordu. "Kıyamıyor musun ona." Adamın sözleri birer zehir gibiydi. Korhan iğrenerek dudaklarını ayırdı. "Kıyamadığın için mi yok sayıyorsun sana yaşattıklarını!" Korhan artık ne söyleyeceğini şaşırtmıştı. Bedeni bir enkazdan farksızdı. Hâlâ nasıl birşey yok diyebiliyordu. Hicran adamın sözleriyle istemsizce gülümsedi. "Sen ne biliyorsun be!" Dudaklarının arasından çıkan ses oldukça sert ve toktu. "Sen benim neler yaşadığımı nerden biliyorsun!" "O cehennemden kurtulmak istemedim mi sanıyorsun?" Gözünden akan bir damla yaş çenesine doğru süzüldü. "Kaç kere polise şikayet ettim. Yalvardım! Beni canımdan edecek dedim anlamadılar!" Yüzünü kapatan uzun sarı saçları kadını daha kötü gösteriyordu. "Evime bir kere bile polis gelmedi. Ama öldürülseydim işte o zaman evimden çıkmayacaktı polis!" Boğazına takılan öyle büyük bir acı vardı ki, dudaklarını araladığı anda dökülmeye başlayacaktı sanki. "Yalnızca iki gün, o bana yaşattıklarını yalnızca iki gün nezarethanede kalarak ödedi." Korhan kadının gözlerindeki geçmişin acı yansımasıyla yutkundu. Boğazında öyle büyük bir acı takılmıştı ki, canının yandığını hissetti. "Sonra ne oldu biliyor musun?" Hicran'ın dudaklarını acı dolu bir gülümseme kapladı. "Dağıttığı suratıma yeni yaralar ekledi. Beni öldüresiye döverken neredeydi mazlumun yanında olacak devlet!" Hicran acıyan canını daha fazla gizleyemedi. "İnsanların o yere göğe sığdıramadıkları adalet neredeydi!" "Ben bu cehennemden kurtulmak istedim, ama kurtulmama izin vermediler."