1997 "Hadi Işıl seç birini." Onlarca misafir bir yaşındaki güzel bebeğe bakarken bu tatlı bebekse masanın üzerindeki nesneleri tanımak için uğraş veriyordu. Annesine göre bu tatlı kız tabikide steteskopu seçecekti. Ilerde başarılı bir doktor olup annesini gururlandıracaktı. Babası ise kitabı seçeceğini düşündü. Işıl küçük yaşına rağmen babasının onu kitap okuyarak uyutmasına alışmıştı. Ama Işıl herkesi yanıltarak bir deste parayı hiç zorlanmadan eline aldı. Misafirler kahkahalarla gülerken babası tekrar bir seçim yapması için para destesini kızın elinden almaya çalıştı. Küçük elleri parayı sımsıkı tutarken başını iki yana sallıyordu. "Hadi kızım tekrar seç." Babasının sözüne karşı sanki anlıyormuşçasına Işıl elindeki parayı daha sıkı tutup ağlamaya başladığında tüm salonu ağlama sesleriyle inletmeyi başarmıştı. Babası paradan elini çektiğinde Işıl nihayet susmuş ve gülümsemişti. Daha bebekken yolunu çizmişti. Para. 2020 Hayattaki en sevdiği renk dolar yeşili olan Işıl, beş parasız İzmir'e gönderilmesi sonucunda karşı komşusu doktor Kağan'la tanışır ve kendi içselliğiyle yüzleşip hayatı yeniden keşfeder. Peki tüm bu keşifler sonucunda ağır basan aşk mı olacak para mı? Kibirli, burnu havada ve açık sözlü olan bu sert kadının farklı hikayesi sizi hem güldürüp hem de ağlatacak. #Romantizm #1 14.03.2021 #Tutku #1 15.03.2021 #Genç Kız Edebiyatı #1 23.06.2022

"Gözlerin siyah olabilir fakat içinde yanan ateşi görebiliyorum." Dedi gülümseyerek. "Aynı şey gibi. Imm. İncir?" •••• Aşiret kurbanı iki insan. Fakat bu hikayede ne kuma ne de berdel yok. Mercan Salhan. Aslen yetimdir. Fakat sapık bir adamın eline düşüp Doğuya sürüklendiğinde, bütün yetimliğinin biteceğini bilmiyordu. Bir Türk askeri tarafından kendi himayesine alınmış, ailesini aile benimsemişti. Ta ki o asker ölene kadar. İşin sonuna geldiğini düşünmüştü ki Aşiret hükmü açıkladı; Nikahı damadın kardeşine düşecekti. Aksi takdirde kocası ölen kadın, artık o aileden sayılmayacak, eğer gitmemesinde diretilirse de öldürülecekti. Turan Ağa Mercan'ı kızı yerine koyduğu ve Baran ile aralarındaki nikahın gerçek olmadığını bildiği için izin verdi bu işe. Nikah kıyıldı. Fakat asıl kurban olan Hazar Salhan'ın hiçbir şeyden haberi yoktu. Kadını abisinin eşi biliyor, yanaşmak dahi yanaşmıyordu. Ama olur ya, kalp imkansızı ister... Aynı o misal, yavaş yavaş sevdi o kalbi güzel kadını. Sarı saçlarına tapacak kadar. Yine de ağzını açıp tek kelime edemedi. "Abimin karısıydı o! Nasıl dokunurdum onun dokunduğu yerlere?" Diye düşündü sürekli. İçi içini yedi, kendisi ile savaş yaptı. Ne için? Sırf hükmü kabul etsin diye. Ailesi biliyordu çünkü, Hazar'ın aşirete saygısını. Aşireti dinleyeceğini biliyorlardı fakat aslında böyle bir nikahın kıyılmadığını öğrenseydi kabul etmeyeceğini de biliyorlardı. Sonuçta olanlar oldu. Yalancının mumu yatsıya kadar misali her şeyi öğrendi Hazar. Terketti. Yıktı geçti. Kırgındı. Aşıktı. Sonunda buraya geri döneceğini bile bile gitti. Acısı geçene kadar uzaklaşacaktı buradan.

Herşey başlama noktasına geri döndü işte. Sevmek en büyük günahdı bu memleket için. Hedef olarak seçtiği kişiyi süründürene kadar bırakmazdı bu memleket. Ağlardı analar, feryat ederdi kızları için. Gecenin yarısı dağın başında siperde beklerken ay işığında ağlarlardı genç kızlar. Dua ederlerdi kendileri için. Bir başkası onları kurtarsın diye dua ederdi. Ama olmazdı, ne kadar çok dua ederlerse etsin. Bir fayda etmiyordu. Bir çığlık sesi bide silahın sesi inletirdi memleketi. Çığlık sesi kesilince, silah sesi durmazdı yine. Yüreği sızlar insanın ve yine ağlarlardı anne yüreği olanlar. Öldürmeye çalışmaları süründürmeleri filan hikaye, hiç ölüme bile isteye atarmı insan kendini? Sanki kanaması durmak bilmeyen bu memleket damarlarından birini kesmiş gibi, kanaması durmuyor ve her saniye daha çok acıtıyor.. Daha kötü olan ne biliyor musun? Ölmüyorsun.... O an ölmek istiyorsun ama ölmüyorsun, öldürmüyorlar. Ölmek için yalvarmak istersin onlara ama bir bakmışsın ki kendini elalemin kocasının yanında bulursun, ve en kötüsü ise sana zorla sahip olurken, ileriki zamanlarda o adama aşık oluyorsun..... Feryat koptu o an avluda " ne olur Berzana ağam.." dizinin üstüne çöküp boyun eğdi oan Berzana."yalvarırım ağam, onun bir suçu yok, hem o daha küçücük" ağlamaklı sesiyle feryat ediyordu karşısındaki vicdan sahibi olmayan adama... Bu memleketin büyüğü küçüğü yoktu. Hata onlar için en büyük suçtu. Susmak çare değildi, ama susmak zorunda kalıyordu insan. 'bir yandan erkek çocuğum olsun namımı sürdürsün. Bir yanda kız çocuğum olsun namusumuzu temizlesin' derlerdi bu vicdansız memleket adamları. Kız çocuklarını namus için, erkeklerin yaptığı suçları örtmek için kullanırlardı. İşte herşey bi mermi kadar kolaydı. Feryat içinde tekrar silah sesleri yükseldi avluda...

Hafıza kaybı yaşayan bir kız ve telefonunda Aşk diye kayıtlı tanımadığı bir numara. Bu onların birbirini bulma hikâyesi. ---------- Asena: Kimsiniz? Aşk: Bunu ben sormalıyım. Aşk: Kimsin? Asena: Ama numaranız bende kayıtlı. Aşk: Ama bende kayıtlı değil. Asena: Başıma bir olay geldi. Daha doğrusu bir kaza. Bu sebeple bazı sorunlarım var. Yanlış bir şey yapmak istemiyorum. Bu yüzden ismimi söyleyemeyeceğim. Asena: Rahatsız ettiğim için üzgünüm. Aşk: Eski sevgilim ve arkadaşlarımın birçoğu şu an beni engellemiş durumda. Anlayacağın hiç sevilmeyen bir tipim. Aşk: Ve sen beni tanımıyorsun ama sende numaram var? Aşk: Rehberinde ne diye kayıtlıyım onu söyle bari. Seni tanıyor muyum merak ettim. Asena: Rehberimde...Aşk diye kayıtlısınız.

BEDEL SERİSİ 2 Biz, hayatımızla ilgili planlarımızı yaparken kaderimizin, bize hiç ummadığımız yollar çizdiğinden habersizdik. Nazlı ve Harun.. Yıllardır birbirilerinden nefret ederken, kaderlerinin birlikte yazıldığından habersizlerdi. Yaşadıkları yürek kırıklıklarının ardından kendi mutluluklarından umudu kesip kendilerine emanet edilen en kıymetli varlıkları için birleşti onların yolları. BEDEL adlı hikayemdeki Nazlı ve Harun'un bazen eğlenceli bazen hüzünlü hikayesi. BEDEL'in devamı niteliğindedir. Spiritüel #1 #2 #3...

KİTAP İSMİ DEĞİŞTİRİLMİŞTİR!! Zorla evlendirilen iki genç. Zilan 'ın kaderi neydi? Abisinin hatasının bedelini ödemek mı ? Yoksa her şeye rağmen dim dik durup o yaşadığı hayatı güzel kılmak mi? Rezan Ağa ; Hırsı, korkusuzluğuyla cesaret timsali olan bu acımasız adam zorla evlendiği kadınla ne yapacaktı, Kadın'ın duygusallığı Adam'ın acımasızlığı. #88 İntikam #37 Hayat #45 hayat #54 Hayat #61 Hayat

"Beni hemen evime götür!" dedim sert yapmaya çalıştığım sesimle. Kaşları çatık bir şekilde bana bakmaya devam ediyordu, Allahım çıldırıcam. "Hayır!" dedi benim sesimi bastıran bi sesle. Sinirle dişlerimi gıcırdattım, "Babamın kim olduğunu biliyor musun?" dedim meydan okur gibi. Tek kaşını kaldırdı ve çalışma masasından kalktı, üstüme doğru gelirken yutkundum. "Evet biliyorum... Onur Gürsoy" dediğinde gözlerindeki hayranlığı gördüm, ona saygı duyuyordu. "O zaman nasıl birisi olduğunu da biliyorsundur" dedim ve her ne kadar korksam da ellerimi göğsümün altında birleştirdim, yanıma gelmişti ve bana yüksekten bakıyordu. Bilin bakalım boyum kaç? Annemden daha uzunum ama... Hemde 1 santim. "Evet babanın katil, hatta mafyaların bile korktuğu bir katil olduğunu biliyorum" dedi ve ifadesiz yüzüyle bakışlarını gözlerime çevirdi, "Ona benzeyen 4 abim var! Seni bulduklarında ölümden beter edecekler" dediğimde sırıttı, "En çok annenden korkarım.. Beste Gürsoy, katil olan adamı bile dize getiren asi kadın" dedi alayla, sözleri sinirlerimi zıplattırken ne yapacağımı bilemez haldeydim, en sonunda koyu kahverengi gözlerine baktım, "Seni gebertecekler" dedim emin bir şekilde, Gülümsedi, soğuk gülümsemesi bile ona yakışıyordu, "Biliyorum ama-" dedi ve elleriyle yüzümü kavradı, "Onu her düşündüğümde kalbimi titreten kızdan vazgeçmeyeceğim!"

"BUNU YAPAMAZSIN!" diye bağırdım karşımdaki adama doğru. Bi katile bağırmak ne kadar mantıklı onu da siz düşünün,ne kadar salak olduğumu anlayın. "Haklısın, aileni öldürmek kolay olur. Hm... Ailene acı çektirmek? İşte bu daha mantıklı" dedi adam ve oturduğu yerde daha da yayıldı. "Aileme acı falan çektiremezsin" dedim ağlamaklı sesimle. En iyi arkadaşımla kavga ettiğimde bile ağlamamıştım ama bu... fazla ağırdı. "Babanı işinden kovsam aslında olur, zaten işe senin sayende girdi" dedi adam ve sırıtması yüzüne yayıldı. "Babamı işinden kovsan ne olur? Yeni iş bulur" dedim içim hafifte olsa rahatlarken.Karşımdaki adamdan korkuyordum bunu inkar edemem ama o yara izi... Beni dehşete düşürüyordu. "Biliyor musun bilmiyorum ama çoğu şirket bana bağlı, bu yüzden babana iş verdirtmem" dedi, ben daha ağzımı açamadan oturduğu yerden kalktı ve bana doğru gelmeye başladı. "Hadi diyelim bana bağlı olmayan bi şirket buldu- tabi bu çok zor, bi iki tehditle ailen sefalet içinde sürünür" dedi adam. Sonunda yanıma gelmiş ve bana bakıyordu, ya da eğilmiş bana bakıyordu. Adam 1.95 di ben ise 1.63, evet 1.63. "Benden ne istiyorsun o zaman?" dedim gözlerim dolarken, bu fazlaydı. "Sadece benimle evlenmeni istiyorum" dedi ve yüzüme daha da yaklaştı, geriye kaçamadım çünkü şuan şoktaydım. "Beni kendine fena bağladın küçük cadı" dedi ve yanağıma bi öpücük kondurdu.Öptüğü yerin yanması iğrençti, bu duyguyu hiç sevmedim. "Ben daha 17 yaşındayım, reşit bile değilim, seninle evlenmem git kendine başkasını bul... Hem bi daha bana dokunma!" diye isyan ettim. Bi iki adım geriye kaçtım.Bunu kendisinden 9 yaş küçük birisinden istiyordu. "Reşit işini hallederim ama aileni dilenci olarak bulabilirsin" dedi adam ve bana yaklaştı. "Bende onlarla birlikte-" "Yo, hayır" dedi ve kahkaha attı. "Sen istesen de istemesende benimle kalacaksın zaten" Kitap kapağı

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

9 yaşında iken, annesi babasını aldattığı için hiç bir zaman annesini görmek istemeyen Çisil, şimdi 18 yaşında babası ile beraber harika zamanlar geçirir. Babası bir gün evlenmek için bir kadını sevdiğini Çisil' e söyler ve Çisil ile tanışmasını ister.İlk başta bunu istemesede kabul eder ve kadının iyi biri olduğunu hisseder.Babası için iyi bir fırsat olduğunu, babasına söyleyince babası bu duruma çok sevinir. Çisil okulundan, en akıllı ve yakışıklı olduğunu düşündüğü bi çocuğa kendini kaptırır.Ama çocuğu, babasının yeni evleneceği kadının oğlu olduğunu öğrenince üzülür.Ne de olsa o onun artık üveyde olsa abisidir. Arkadaşının abisi Çisil' den iki yaş büyük olup, Çisil' e âşık olmuştur. Çisil' i uzun zamandan beri sürekli takip eden Ulaş, kötü ve bi o kadarda tek gecelik ilişkiler kursada Çisil' den çok hoşlanmaktadır. Çisil bu duruma sevinecek mi, üzülecek mi bilemezken arkadaşının abisini gördüğünde nedense içinde bişeyler hisseder. Neyse bu kadarı yeterde artar.Eğer çok fazla merak ediyosanız yazdığım kitabı okumanızı öneririm.