+18 sahneler mevcuttur. "İsmin ile hitap etmemem seni diğerlerinden çok farklı konuma getiriyor." Koltukta iyice yayıldığında beni de kolumdan çekerek tek dizinin üstüne oturtmuştu. Bundan sonra ne kadar cesur davranabilirdim ki ? Belimi kavrayan kolu gayet rahat hareketler ile bedenim üzerinde gezinmeye başlamıştı. "Hiç yanmadan sönmek bu olmak gerek senin için" sert çıkan ses tonu gittikçe hoşuma gitmeye başlarken utançtan dolayı sadece gözlerinin en derinlerine bakmak ile yetinmiş , dudaklarımızın arasında milim fark kalana kadar ona yaklaşmıştım. "Siz yanmaktan ne anlarsınız ki?" Gittikçe koyulaşan gözleri önce dudaklarıma kaymış sonrasında gözlerim ile kesişmişti. Sanırım benim bu kadar cesur davranacağımı tahmin edememişti. "Yanmak istiyorum senin ateşinde papatya bana yapabileceklerini göster!" Koltukta geriye doğru yaslanırken beklenti dolu bakışlar ile bana bakmıştı. Ne yapacağımı çok merak ediyor gibiydi! Aslına bakılırsa ne yapacağımı bende çok merak ediyordum. Bir kaç saniye boyunca gözgöze bakışmış ardından kafamı iki yana sallayarak ayağa kalkmıştım. "Kül olduğumu görmeni isteyeceğini sanıyordum." Küllerimin tekrardan alevlenmesi normal miydi ? Her gördüğümde nefesimi kesecekmiş gibi gelen sözleri fazlasıyla beni kendine çekerken onun evli olması ile kendimi durdurmaya çalışıyordum. Buna daha fazla ne kadar tahammül edebilirdim bilmiyordum! Canımı yakan parmakları bu sefer şevkatle dokunuyor ittirdiği duvara sırtımı dayayarak sıcak nefesini boynuma üflüyordu. "Artık benim olmanın zamanı gelmedi mi minik papatya" SADİSTPATRONUM ismini

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."