"Mısır'ı istiyorum köle!" dedi mumya. Benim dilimi konuşmuştu! Şokla ona bakarken yine ve yine dilimi tutamadım. "Patlamış mısırı mı, haşlanmış mısırı mı? Ha bir de közde mısır seçeneğimiz var... Senin tercihin hangisi?" ~ Hüma genç bir arkeologtur. Tarihe aşık bir anne babanın çocuğu olmanın bütün getirilerine sahiptir. Antik Mısır'a ise takıntılı derece hayrandır. Bir gün Keops Piramidi'nde gizli bir oda keşfeder. Sonrasında hayatı tepetaklak olur. Antik Mısır Tanrıları ve canavarları ile dolu yepyeni bir dünyanın kapıları onun için açılır. Yoldaşıysa bin yıllardır bir lahidde uyuyan bir Mısır Tanrısından başkası değildir. ~ Küfür ve argo kelimeler barındırmaktadır.

Kavuşamadığı prensinin ardından ağlak gözlerle bakan o deniz kızı hikâyelerini unutun. Çünkü gerçekle yakından uzaktan hiçbir ilgisi yok. Bu sadece onları zayıf, duygusal ve güçsüz birer mitolojik varlık olarak düşünmeniz için bilinçli olarak yaratılmış bir yanılsamadan ibaret. Gerçek şu ki; binlerce yıl içinde av ya da avcı oldular. Ancak hiçbir zaman o masallarda bize anlatıldığı gibi duygusal bir prenses, yardıma muhtaç bir kadın, ya da sulu gözlü mitolojik yaratıklar olmadılar. Suda ya da karada fark etmez, onlar için bir tehditseniz eğer avlanırsınız ve kesinlikle acımazlar. Tıpkı biz insanların da binlerce yıldır onlara yaptığı gibi. İnsan teknolojisi takip edilemeyecek bir hızla gelişirken, bir süre sonra onların pençelerine karşı, insanların kalın çelikten makinaları vardı. Denizkızları için daha da korkuncu olanıysa; insanların artık modern tıptaki gelişmeler yüzünden onlara sadece değerli pulları için değil, ölümsüz bedenleri için de ihtiyaçları oluşuydu. Ta ki büyük tufana kadar... İşte gelişmiş teknolojiye olan bağımlılığımız ve doğa ile oynamamızın sonucu buydu. İklimsel değişiklikler, küresel ısınma, buzullardaki erime, deniz seviyesindeki artış... Ve kimsenin bunu bir tarafına takmaması başlarda sadece onların işine gelmişti. Ancak sonra insanların bir şekilde hayatta kalabildiğini öğrendiler. Hatta öncekinden çok daha tehlikelilerdi. Üstelik tüm bu olan bitenlere çoktan Tanrılar ve Tanrıçalar da dâhil olmuştu. Deniz kızlarının lideri ve bir Tanrıça olan Semiramis'in kızı Alina, kendisini tüm bu olayların ortasında bulduğunda, aslında kim olduğuyla ilgili bile hiçbir fikri olmadığını anlar ve kendisini; ailesini, dostunu ve düşmanını tekrar sorgulamak zorunda kaldığı bir fırtınanın içinde bulur. Üstelik karşısındaki düşmanlar, Tanrıların bile müdahale etmekten kork

Anwa'nın devam kitabıdır. İlk kitabı okumadan geçmemelisiniz. Kapak tasarımı: DiesLux

Karanlık Orman, asırlar boyunca gizliliğini korumuş olan bir sırdı. Hiçbir insan ormanın içine girememişti, içindeki güçlerden haberdar değildi. Valerie Raven, karanlık dumanların ardına gizlenmiş olan ormana üç yaşındayken bırakılmış ve on üç yıl boyunca tek başına orada yaşamıştı. Ormandaki canlılar ona yol göstermiş ve yetiştirmişti. Valerie, Karanlık Orman'ın kızı olmuştu. Fakat artık evi bildiği karanlığın içinden çıkması gerekiyordu. Aşkı tadacak, ayrılığın acısıyla boğuşacak, yol gösterecekti. Kapak Tasarımı: DiesLux 'a ayrıca teşekkür ederim.

•Yetişkin okurlar içindir• Kandan kıyafetlerimizi kuşanıp da, İçtiğimizde suyundan kehanetin, Biliriz hepimiz aslında, Ona ait bedenlerimiz. Apollon, Apollon. Gel de gör bizi, Kutsal bakirelerini. Al da götür bizi, Kutsal gelinlerini. Çıplak bedeni suyun içinden çıkarken biraz önce sunağa döktüğüm kanım ona doğru aktı. Önce damla damla sonra da bir nehir gibi hızla. Bedeni giderek görünür kılınırken kanımdan güç alıyor, yeniden hayat buluyor gibiydi. Güçlü bedeni tamamen görünür kılındığında dudaklarını araladı. "Konuş," dedi ölümsüz sesiyle. Sesi az önce damarlarımda akan kan kadar akışkan ve sıcaktı. "Bana sunduğun şey nedir?" Bu hikaye Kehanet Tanrısı Rae'ye adanmıştır. Not: Hikaye 18 yaş ve üstü okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çıplaklık içerdiğinden bu uyarıyı yapmak durumundayım. 1. Kitap 05.11.2022 tarihinde tamamlanmıştır. 2. Kitap güncel olarak yayınlanmaktadır.

--- Suya girdiğinde deniz kızı formu alabilen bir kız, Boynundaki inci içinde saklı olan bir parça ruh, Poseidon dışında üçlü yabanın gücünü kullanabilen tek kişi, Neredeyse ölümsüz bir melez, Tanrıların kanı olan ikor akıyor onun kanında, O kız Anastasia... Poseidon'un 16 yaşında melez kampına yolladığı kızı. Her şey aslında sanıldığı gibi miydi? Hiçbir şey aslında sanıldığı gibi değildi... --- Ruh İncisi --- Anastasia'nin sürekli boynunda taşıdığı kolye... Toz pembe bir ışık yayan Ruh İncisi. Bir parça ruh hayatını bu kadar etkiler miydi? Koruyucu ruhunu başkasına vermesi gerekecekti, Ya da sadece isteyerek verecekti. Başkalarına bu kadar değer vermesi doğru muydu? Değildi... Ve maalesef bunu öğrenecekti. --- -Başlangıç Tarihi 04.04.2020 - Canavar #1/03.07.2020 Fantastik #6/02.01.2020 Ruh #6/04.01.2020 Tanrı #8/04.01.2020 --- Instagram:phoenixkitapligi.wattpad

Ben Sofi. Yeraltının prensesi, Hades'in kızıyım. Yani bir zamanlar öyleydim. Kimi kandırıyorum ki Hiç olmadım. Ben Sofi. Gökyüzünün prensesi, Zeus'un kızıyım. Yani öyle olmam gerekiyordu. Kimi kandırıyorum ki Hiç olamayacağım. Fantastik #1 Yunanmitolojisi #1 BU HİKAYEDE PERCY JACKSON DAN ETKİLENİLMİŞTİR.

EJDERHALAR SERİSİ 1.KİTABIDIR ... Onlar Tanrıların yeryüzüne gönderdiği en güçlü, en kudretli, en korkunç katillerdi. Diz çökmek, yalvarmak bile canınızı kurtarmaya yetmezdi. Ben diz çökmeyi değil, aşık olmayı seçtim. Kendi sonumu, kendi ellerimle yazdım. Aşk bu kadar yakıcı olabilir miydi?

Tarih baştan yazıldı bu kez ölüler diyarının Kralı Hades ve Yılan başlı Medusa bu herkesi şaşırtmıştı kimse bu aşkı beklemiyordu aradan geçen zamandan sonra gelen ayrılık haberi ve ortaya çok sonradan çıkan karanlığın hükümdarı ortalık karıştı büyük bir kaos. " Burayı Başınıza yıkacağım!" diye bağırdım bu güne kadar başıma gelen her şeyden onlar sorumluydu benim ise hiçbir suçum yoktu. Yani vardı ama bu kadarını hak etmemiştim. Ayrıca anneme yapılanlar da vardı hepsinden intikamımı en acı şekilde alacaktım. Ben Melusina Medusa ve Hadesin kızı Karanlığın Tanrıçası.