önceden okuduklarınızı unutun ve lütfen okuyun açıklmadaki gibi basit değil. Normal ve sakin bi hayat yaşayan 17 yaşındaki ay' ın geçmişin kötülüklerinden annesi tarafından korunan 18 yaşına girmeden 1 hafta önce yurt dışında gizemli bir şekilde kazandığı okulda giderek hayatı boyunca ondan saklanan gerçekler ve sırlarla karşı karşıya gelerek kiminle karşı karşıya olduğunu öğrenmesi ve gerçekde kim olduğunu öğrenmesi ve geleceğin sadece onun elinde olması. Hiç bir zaman tanıyamdığı ablası... Tüm geleceğin onun ellerinde olması.... Dünyayı kurtarıcak son melek olması.... Peki onu bu yükten kim kurtarıcak..

Renkli boyalar ile kaplanmış yüzünü eğerek burnunu göğüslerimin etrafında gezintiye çıkardı, içine çektiği derin nefeslerin sonunda gri gözlerini gözlerime dikti. Kor ateşler içinde yanından grileri bedenimdeki en ücra noktaları uyarırken gözlerim dudaklarına takıldı. Ardından birbirine kenetlenen dudaklarımı araladım, kısık bir ses tonu ile düşüncelerimi önüne serdim. "Bana bu kadar yakınken aynı zamanda nasıl bu kadar uzak olabiliyorsun Sarper?" Dudaklarından alay dolu küçük bir tebessüm firar etti. Sonrasında dudakları yanağımdan kulağıma doğru bir yol çizerek ilerledi. İlahi gibi gelen sesi kulaklarıma ulaşırken kurduğu cümleler beynimin her köşesine kazındı. " Sen okyanusta batan küçük bir kayıkken ben seni içine çeken okyanusum Nyks. Bir damla ile seni boğabilecek güçlüyken kollarımı sana saracak kadar da merhametliyim. Senin elinde olan tek şey bu okyanusta son nefesini vermeden önce yaşamak için bir nefese tutunmak." O an anladım bu adamın benim nefsimin sınanışı olduğunu. Ona kapılırsam, günah... Ondan kaçarsam cehennem...

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."