Kısa hikaye | Tamamlandı 'Adını aklımdan geçirirken dahi ruhumu sızlatan o kadın, Züleyha. Söylerken sesimi titreten güzel Züleyha. Söyle bana ne zaman işledin bu kadar içime? Yoksa ben mi gömdüm seni bu kadar derine...'

Biz iki dengesiz; Adalet terazisinde denge arıyorduk. ㅡㅡㅡ Genç kız Rusya'dan kaçıp Türkiye'ye geldiğinde her şeye sünger çekmek zorunda kalmıştır. Gerçek adı dahil. Lena, dünyaca ünlü bir grafiti sanatçısıdır ve lakabı Van Kızı'dır. Kendisi grafiti yaparken gözlerinden birisine lens taktığı için çift renkli gözleri ile ünlüdür, ayrıca bu yaptığı grafitilerde de kendi imzasıdır. Lena'nın içinde bulunduğu ekipte ise iki grafiti sanatçısı, bir hacker ve bir de sokak dansçısı bulunmaktadır. Kimliklerini halktan gizleyen ekibin ensesinde polis vardır ve onları bulmaya çok yakındırlar, zira başkasının malı olan duvarları boyamak bir suçtur. Keza hack de. Oysa Neon şehri polis geçirmez bir şehirdir ve tüm suçlar - cinayet hariç - orada serbesttir. Ve Neon şehrine gitmeye karar veren ekip ile dengeler alt üst olmaya başlayacaktır. Neon şehrinde yaşayan bir başka ünlü grafiti sanatçısı Lex ile tanışacak olan Van Kızı, ona galip mi gelecek, yoksa mağlup mu? Aşkın, ölümün pençesinde olan ve aileleri tarafından kovalanan bu iki kişi birbirinden kaçamazsa ne olurdu? Hadi gelin beraber öğrenelim! ㅡㅡㅡ ～ VI-IX-MMXVIII

''Edrian, alacağın cezanın ne olacağını kestirebiliyor musun?'' Edrian, dudakları hafifçe yukarı kıvrılırken düz bir sesle yanıt verdi ''Umursadığım söylenemez.'' Konsey üyeleri onun lakayt tavırları karşısında öfkelenseler de sakinliklerini korumayı başardılar. Aralarında en yaşlıları olan adam ellerini önünde birleştirerek hafif öne eğildi ve dikkatlice Edrian'a baktı. ''Bedenin ve ruhun bir kürenin içinde hapsolacak ve sen insanların dünyasında kurtarıcının gelip seni özgürlüğüne kavuşturmasını bekleyeceksin.'' 🍷 [ibangtanyou & illegalbiryazan ortak yapımıdır] 🍷 ⚰️ 250419

"Toprak, yağmura..." "Ben, sana." ～ Vera, yalnız büyümüştü ancak yine de mutsuz değildi. Çünkü, o sevdiği sporu yapıyordu. Kendisine boş zaman bırakmayarak, mutluluğun peşinden koşuyordu. Evet, o koşuyordu. O bir atletizmciydi ve şöhreti tüm Türkiye'de duyulmuştu. El üstünde tutulurdu, herkes severdi ve hayran olurdu. Yaptığı işte çok iyiydi. Zirveye ulaşmıştı, belki de çok yaklaşmıştı. Ancak zirveye ulaşmanın bir kötü yanı vardı ki, düştüğünde canın daha çok yanardı. Öyle de olmuştu. Düşmüştü. Geçirdiği kazada bacağı sakat kalmıştı ve desteği olmadan yürüyemez olmuştu. Etrafındaki herkes bir anda yok oluvermişti... Sevdiği sporu yapamayan, hoplamak, zıplamak ve koşmaktan başka bir şey bilmeyen Vera topallamak zorunda kaldığında herkes tarafından dışlanmıştı. Aynı zamanda peşinde bir bela daha vardı ki, sevinse mi üzülse mi şaşıyordu. Kampüste kimden alay işitse ertesi gün o kişi bilinmeyen bir sebepten yaralanıyordu. Üstelik bunlar çok absürt biçimde gerçekleşiyordu. Ve kısa zaman sonra 'Lanetli Vera' diye anılmaya başlamıştı. Hatta kendisi de kendisini lanetli görür olmuştu. Herkes onu suçluyor ve dışlıyordu. Ta ki o güne kadar... Aslında o hiç sakat kalmamıştı. Mühürlenmişti. ➳ 010419