Derin, nişanlısı Tamer ile evlenmeyi planlamaktadır. Fakat Derin düğün gününde ilginç bir şekilde zaten önceden birisiyle evli olduğunu öğrenir. Nişanlısıyla beraber bu olayı araştırdığı zaman yaklaşık iki senedir Çağlar Özdemir adında bir adamla evli olduğunu öğrenir ve böyle bir şeyin nasıl mümkün olabileceğini anlayamaz. Bütün bu saçmalığı en kısa zamanda düzeltip sevdiği adam Tamer'le evlenmelidir. Derin kısa bir süre sonra Çağlar'ı bulmayı başarır ve olaylar başlar.

Bu hikaye Bade'nin kalp kırıklıklarıyla dolu. Onunla birlikte üzülüp onunla birlikte anırarak gülmeye var mısınız??

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Neymiş efendim dört aylık ömrüm kalmışmış... Sensin dört ay be! Bide tomarla para istemeleri yok mu? Alt tarafı kafamdan tümör alacaksın. Çok mu zor yahu!" Derin derin nefesler alarak sakinleşmeye çalışırken aklıma gelen fikirle sinsice gülümsedim. "Belki de zengin bir iş adamını kendime aşık etmeliyim. Ölümüme dayanamayacağı için beni tedavi ettirir ve ben de kurtulmuş olurum." Arkamda bulunan tuvalet kabininden gelen kahkaha sesiyle yerimden sıçradım. Gözlerim dehşetle açıldı çünkü gelen kahkaha sesi bir erkeğe aitti. Ben sertçe yutkunurken kabinin kapısı yavaşça açıldı ve sırıtmaktan ağzı kulaklarına varmış bir oğlanla göz göze geldim. Yirmili yaşlarında duran kişi beni görünce bir kahkaha daha koyuverdi. "Bu tiple mi kendine aşık edeceksin zengin iş adamını?" O kahkahalarına devam ederken gözlerimi kısıp lavabonun kenarında duran kalıp sabunu aldım ve ona fırlattım. Tam onikiden! "Ah! Alnım." "Utanmıyor musun kızlar tuvaletine girmeye pis sapık!" Diğer sabunları da alıp tek tek fırlatmaya başladım. Sert sabunların canını yaktığı belliydi. Son sabunu da sertçe fırlattıktan sonra "Umarım benim gibi çirkin bir kıza aşık olursun!" diye beddua etmeyi ihmal etmeden hızla oradan çıktım. Kapıyı sertçe kapattıktan sonra kapının üzerinde bulunan 'Bay WC' yazısına bakıp arkamı dönüp yürümeye başl- Bir dakika! Ne Gözlerimi ovalayıp yanlış görüp görmediğimi anlamak için tekrar yazıya baktım ama yanlış görmüyordum. Kapıda 'Bay WC' yazıyordu. Eyvah! [12.07.19 - 5. #Komik ] ~20.08.18~

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

TÜM BÖLÜMLERİYLE SİZLERLE TAMAMLANDI

Bana bakıp derin bir nefes aldı Ve bana baktı AĞLAMIŞ MI O? Koşarak yanıma geldi ve sarıldı "Süeda "ağladı"süeda " boynuma göz yaşı düştü "süeda ben" sustu sadece ağladı "süeda ben " nefes aldı konuşamıyordu zorluk çekiyordu " süeda ben ben ben çok özür dilerim" Dedi akıttığı son göz yaşlılar yanağımdan boynuma ordan köprücük kemiğime geldi . " ayrılmamız lağzım en iyisi bu olucak " Dedi . Ben sadece susuyordum nedenini bilmeden SUSUYORDUM "Sana bu eziyeti yaptığım için özür dilerim " Kapı tarafında olan göz bebeğimi ona çevirdim bana "özür dilerim" bakışları atıyordu . "Neden? Neden özür diliyorsun?"dedim. Ben bunu deyince tekrar ağlamaya başladı . Ve kapıya doğru yürüdü her adımında bir "özür dilerim " diyordu "hayatını hayatımı benim hayatımı boka çevirdiğin için özür dilerim " Dedi kapıyı açtı VE gözüken koridordaki siyah elbiseler içindeki adamları gördüm . Kapıyı tutan kolunun üzerinden baktı VE " bir robot olduğum için özür dilerim " Dedi . Neden hiç bişey hatırlamıyorum. BEN.İYİ.DEĞİLİM. Beynim beynim yanıyor duvarın soğukluğu tenime değiyor daha demin yanan vücudum şimdi beni kavuruyor soğuk tenime değsede İŞE YARAMIYOR. Boynum boynum önümdeki aynaya baktım boynumun damarları gözüküyor gözlerim kıpkırmızı ellerim deki tırnaklar SİZVRİ. Bana neler oluyor . Saçlarım gece gibi simsiyah Dudaklarım kan kadar kırmızı Gözümün etrafı siyah tenim kar kadar beyaz . Bana NE oldu boğazım öyle bir yanıyor ki . Beynim i eziyorlar mış gibi beynim acıyor . ☠️ MEYER BEN ÖLÜMÜ BEKLEMEK İÇİN YAŞIYORMUŞUM . Ölüm benim kendi kimliğim Şimdi gençlik eee diyer kitap ÖLÜMÜ BEKLEYEN (vampir) ajan Olucak beklerim süpere bir kitap olucak .