Sonsuzluğa gözlerini dikmiş, sonsuzluk için gözlerini kapatmaya hazır bir genç.

Hazan ve Hakan… Hayatın acımasız pençesine takılmış iki kardeş… Et ve tırnak gibiydi ikisi. Birbirlerinden bir an olsun ayrılmazlardı. Ancak zamanla, büyüdükçe araya bambaşka bir engel girdi: Uyuşturucu… Bu beyaz illet insanı her geçen gün ruhunu esir alırken hiçbir şey gelmiyordu elinden Hazan'ın. Gün geçtikçe ismi siliniyordu bu yaşamdan. Ancak Hakan'ın başına gelenlerden sonra tekrardan yazdı baş harflerini inadına hayata. Fedakarlık kalbinde gün geçtikçe köpürdü, yerini yasak duygulara bıraktı. Araf'tayken Cennet'te, Cennet'teyken Cehennem'de buluverdi kendini. Ve bunun sebebi; kaybolduğu o safir mavisi gözlerin sahibiydi. Hazan, kardeşini kurtarmak için girdiği bu yolda hiç beklemediği durumlarla karşılaşacaktı. Ufukta bambaşka duygular belirirken belki de geçmişindeki acıları bir başkasının karanlığında silebilecekti. Bu amansız oyunda beyaz siyaha mı bulanacaktı? Yoksa siyah beyazla mı bulaşacaktı? Peki, beyazın yanında siyaha yer var mıydı? Raflarda Yerini Aldı!

Bir beden, iki kişi için çok fazladır. © Tüm Hakları Saklıdır. | 04. 04. 2014 | Kapak Tasarım - Ezgi Tülü.

Günlerden bir gün çocuk uykuya dalar ve rüyasında ailesiyle birlikte olduğunu görür. Her şey çok güzel ilerlerken çocuk bıçağı mutfaktan getirir ve ailesini öldürür. Bir başka aileyi de rüyasında görür ve onları da kendi doğum günü partisinde öldürür. Çocuk uykusundan kalktığında ailesinin yanına gider ve nefes almadıklarını görür. Hepsi bir tesadüf mü yoksa dahası mı var?.. Son bir şeyi eklemeliyiz ki, umarız onun rüyasına girmezsiniz, bu sizin için iyi olmaz...