Su gibiydi iki genç kız da. Öyle narin öyle güzellerdi. Birinin adı Zeynep'ti. Bakanlar gözlerini alamazlardı. Babasının en değerlisi, mücevheri, güneşiydi. Birde Mardin'in ağası vardı. Ömer Ağa. O bir şey isterse olurdu, kimse karşı gelemez gelmeye cüret bile edemezdi. Bütün aşiretlerin de Mardin'in de ağasıydı. Herkes bilirdi onun sözü sözdü. Adaleti kendisinden hep bir adım önde olan bir adamdı. ______________________________________________ "Berzan ağa vermezlerse kaçıracakmış seni hiç mi korkmuyorsun?" Kahkaha attı kardeş bildiği arkadaşının sözüne Zeynep. "Asla evlenmem onunla kaçırırsa da elbet yolunu bulur kaçarım kaçamazsam da canıma kıyarım yine de yar olmam ona." "Yine de bir düşünseydin babanın durumu zorda Paşaların oğlu o kurtarırdı sizi bu durumdan." "Sen delirdin mi Dilan asla evlenmem onunla dedim ya hem babam söz verdi okutacak beni. Değil Paşaların oğlu koskoca Mardin'in ağası Ömer Ağa bile gelse alamaz beni." Kararlılıkla konuştu genç kız kendinden çok emindi. İlerde çalıların arkasında biri daha vardı ama küçük kızın böbürlenerek konuşmasını kahkaha atmadan dinlemeye çalışan. Hele son sözlerini duyunca gözlerinde pırıltılar beliren. ---------------------------------- Diğerinin adı ise Dilan'dı. Korkusuz, cesur ve hep yüreğinin sesini dinleyen Dilan. Zeynep'ten daha zor bir davanın savaşını verecekti o. İki genç kız da Mardin'in ateşli topraklarında kendilerini bir anda hem var oluş mücadelisinin içinde bulacaklar hem de aşkın büyülü dünyasının içinde gururlarını kaybetmeden savaşı kazanmanın yollarını arayacaklardı.

X-18AB9 adında bir virüs..Kim bile bilirdi ki bu küçücük virüsün medeniyetin eşiğindeki Dünya 'nın sonunu getireceğini..Kaosun..Katliamın..Acı içinde haykırış ve çığlıkların kısacası vahşetin habercisi olduğunu.. Hayat ile ölüm arasındaki ince çizgide kıyasıya bir mücadele vererek bir o yana bir bu yana savruluyorsunuz..''Ölüm '' tüyleri diken diken eden soğuk ve sırlarla dolu bu kelime belki de tek kurtuluşunuz.. ''Şuanda bilmediğim dağların arkasında kuzeyde yaşam vardır umuduyla yürüyorum... '' Bilim kurgu #3 Zombi #1 Fantastik#10 Kitap tamamlanmıştır.Hakları saklıdır izinsiz kopyalanamaz ve çoğaltılamaz..!

|Yeşil gözler serisi~1| Küçüktü, etrafındaki yalanlar acı gerçekleri görmesini engelliyordu. Hayatına kaos etkisi yaratacak olan gerçekler, yalanların arkasına saklanmış bir şekilde kendisini bekliyordu. Acı gerçekler elbet bir gün açığa çıkacaktı. Büyüdü, öğrendiği şeyler ruhunu yavaş yavaş tüketmeye başladı. Koca bir boşluğun ortasında tek başına kaldı. Yanlış anlaşılma sandı, ona oynanan bir oyun olduğunu öğrendi. Doğru sandığı her şeyin, koca bir yanlıştan ibaret olduğunu gördü. Tüm bu acıların içinde, ela gözlü bir oğlan fark etti. Zümrüt yeşili gözleri, sadece onun için parladı. Bir aşk doğdu, adı Rüzgar'ın Öykü'sü oldu... "Evet, acı çektim. Bu acılar ben de bir iz bıraktı. Ta ki sen kalbimde ki tüm izleri tek bir bakışın ile yok edene kadar..." #wattys2019

"Aşk, düşmanı bir arkadaşa dönüştürebilen tek güçtür." Aynı Deniz ve Tolga'nın aşkı gibi ...

Arkamı dönüp ona bakmamak için, Sarılmamak için, beni bağımlısı yapan kokusunu içime çekmemek için kendimi zor tutuyordum. Aşk benim için oydu. O benim diğer yarımdı. Şimdi, değil yarım kalmak paramparçaydım. Sesinden perişan olduğunu anlayabiliyorum. Hıçkırıkları sırtıma bir bıçak gibi saplanıyor. Ama bilmiyor ki ben ondan daha çok acı çekiyorum. "Gitme Uygar dur nolur. Senin için gelip geçici bir heves miydim? Önce beni kendine alıştîrdın şimdide yokluğunla ceza mı vereceksin?" dedi. Ben onun için kendimden vaz geçmiştim. Beni hiçbir zaman anlamayacak anlasa daha çok acı çeker. Bu yağmurlu lanet günde. Bu lanetli sokak benim mezarım olmuştu. Ona acı çektirdiğim için kendimi hiç affetmeyeceğim. Arkamı döndüm en sonunda mavi gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuş. Durduğumda bana umutla baktı. "Anlamıyor musun? Eğlendik bitti." dedim. Umutla bakan gözleri yangın yerine döndü. Dizleri onu taşıyamıyormuş gibi îslak yere çöktü. Saçları, üstü sırılsıklamdı. Göğe bakarak konuşmaya başladı. "Eğlendik bitti öylemi." dedi. Artık ağlamıyordu. Çaresizce gökyüzüne bakıyordu. "Öyle." diyip arkamı dönüp yürüdüm. Artık peşimden gelmiyordu.

3.Hikaye Alize üniversite son sınıftayken Venedik'e gider. Poyraz ile yolları kesişir. İki rüzgar fırtına gibi bir aşk yaşar ve bir anda her şey biter. Poyraz Alize'ye haber bile vermeden bir anda ortadan kaybolur. Alize içindeki fırtına dinince Türkiye'ye ünlü bir marka olarak döner Di Alisei. Artık kendi ayakları üzerinde duran güçlü bir iş kadınıdır ve nişanlıdır. Yolları tekrar kesişen bu iki eski aşık neler yaşayacaklar. Okuyup öğreneceğiz. Umarım beğenirsiniz.... Sevgiyle kalın....