Tenim göz yaşlarıyla sırılsıklam oldu.Çenesinden veda ederek ayrılan her gözyaşı, göğüslerimin arasından süzülüyor. Yavaşça omuzlarından tutup bedenini vücudumdan ayırdım. Buğulu gözleri ve nemli kirpikleri güzelliğine güzellik katmıştı. İki elimle yanaklarından tuttum ve hafif tebessümle alnına küçük bir buse koydum. Dudaklarım tenine değdiğinde sanki sanki alev almıştı. Belime doladığı kollarını alıp yanaklarında duran ellerimi tuttu. Ona baktım uzunca. Öyle bir haldeydik ki ikimizin dilide mühürlüydü sanki, anlatacak onca şey olmasına rağmen sessizce birbirimize bakıyorduk. Dudaklarım kurumuştu, hafifçe ıslatıp kulağına zar zor fısıldadım. -Seni çok aradım ama bulamadım. Gözlerinde dünyamı saklayan kadın. Geç geldin ama hoş geldin. Bana o kadar manalı bakıyordu ki kaybolmuş gibi hissediyordum. Herkesin bize baktığını bile fark edemedim. Gözlerime baktı ve zorla dudaklarını açıp bir kaç cümlede o fısıldadı yüzüme doğru. -Seni hep merak ettim. Aradım ama bulamadım. O kadar özlemiştim ki seni. Her esen rüzgara ben senin adını fısıldadım. dedi Nefesim ritmini kaybetmişti, kalbimse fazla hızlıydı. Ellerimle bedenini sardım. Oda kollarını sıkıca belime doladı ısısını, tenini, özlemini hatta avuçlarında ki çizgilerini bile hissedebiliyordum. İkimizinde gözlerinden düşen yaşlar vardı, belki yılların özlemi gizliydi onlarda belkide kavuşmanın huzuru. Ve son cümleyi ben kurdum. -HASRETİNLE ERİDİM AMA VUSLATIN İÇİN ÖLMEDİM. GÜZEL KADIN TEKRAR HOŞ GELDİN...

GECE SERİSİ'NİN İLK KİTABIDIR! (TAMAMLANDI) (DÜZENLENİYOR!) Ayla sanki kafasına çivi çakıyorlarmış gibi ağrıyan başını zorla kaldırdı ve Alara'nın solmuş bedenine bakmaya başladı. Dolgun yanakları kemiklerine yapışmıştı, biçimli dudakları morarmaya başlamıştı. Eski güçlü duruşu yoktu. Sanki karşısındaki Karanlığın en korkulanı Gece değilde yeni doğmuş savunmasız bir bebekti. Bir kaç tane makine ötmeye başlarken genç kız ayaklanıp "Doktor!" diye acıyla çığlık atmaya başladı. Doktor ve peşinde hemşireler odaya doluştular. Büyük camın perdesini çektiler. Ayla içinden kocaman bir 'siktir' çektikten sonra o büyük camın yanındaki duvara sırtını dayadı ve hıçkırıkları arasında aşağıya doğru kaymaya başladı. En son yerde oturur pozisyona geldiğinde dizlerini kendisine çekip sarıldı. Neydi bu acı? Kalbini sanki biri kavramıştı ve sıkıyordu. Nedendi bu? Niye hep ailesini kaybediyordu? Göz yaşları yanaklarından usul usul iniyordu. Biliyordu işte gidiyordu Alara, gidiyordu kardeşi, gidiyordu ailesi.... en acısı da bunu anne ve babasına nasıl söyleyeceğiydi. Bu aklına gelince acı bir çığlık koptu Ayla'nın ağzından. ilk yayımlanma tarihi 1 Kasım 2015 21 Mayıs 2017 - Genç Kurgu içinde #785 23 Mayıs 2017 - Genç Kurgu içinde #736 3 Temmuz 2017 - Genç Kurgu içinde #894 21 Kasım 2017 - Genç Kurgu içinde #364 15 Ocak 2018 - Genç Kurgu içinde #768

Hikayeyi okurken ve okuduktan sonra hiçbir erkeği ve ilişkiyi beğenmemeniz, bu durum sonucunda da ebediyen yalnız kalmanız durumundan yazar kesinlikle sorumlu değildir. Ve önemli not; Mıçmıç, sulu bir aşk okumak istiyorsan, sevgili okuyucu; Lise hoşlantılarını veya dizilerde aşk olarak anlatılan saçma duygular var ya, işte onları konu alan bir kitabı incelemelisin.. Bu kitapta, sadakat var, fedakarlık var, özen var.. Bu kitapta sevdiğine dokunmaya kıyamayan bir adam var. Bu kitapta, sevdiği adamla büyüyen bir kız çocuğu var. Şimdi karar ver bakalım, Sana nasıl aşık olunacağını, nasıl sevileceğini öğretecek bir kitap okumaya, hazır mısın?

SABV nin ikinci kitabıdır

Bir kız okulu değişti diye hayatımı değişir. Eğer vampirlerin olduğu bir okula gidiyorsa evet değişir.

[tamamlandı] Uyanacaktı. Başını oynatıp yatış pozisyonunu değiştirdi. Sanırım gitme vaktim gelmişti. Ona son kez bakıp odasının açık kapısından koridora çıktım. Ses çıkarmamaya özen göstererek aşağı kata indikten sonra çıkış kapısına doğru adımladım. Çok az kalmıştı. Artık karşısına çıkmam gerekiyordu ve zamanı gelmişti. Bunun bilinciyle istemsizce kendi kendime mırıldanmama engel olamamıştım. "Çok yakında bebeğim...çok yakında!" ➰ Salona kısa bir göz gezdirirken birden kahkaha atmasıyla kaşlarımı çattım. Karşısındaki televizyona dikkatli dikkatli bakıyor, arada da kahkahalarla gülüyordu. Korkmaya başlıyordum. Bana televizyonu işaret ederek "Görüyor musun Perri? Kadın kayak yaparken düştü ve kocası da onu kurtarmaya çalışırken kara bulandı. Bu televizyonda bu kadar komik şeyler olduğunu tahmin etmiyordum," dedi. Tamam, bu sefer gerçekten korkmalıydım. Sorun şu ki; televizyon açık değildi ve burada ikimizden başka hiçbir kimse yoktu.

Sen zaten ne zaman benim oldun ki? Gökten ayaklarımın önüne düştüğünde mi? Ilk kurdelalarımı taktığında mı? Mektuplarının yolunu gözlediğim günlerde mi? Dudaklarımı ilk seninkilerle mühürlediğim anda mı? Yoksa tüm varlığımı sana emanet edip ruhumu seninle paylaştığımda mı? Galiba herkesin beni kırıp döküp parçaladığı anlarda, en büyük tekmeyi atıp gittiğinde benimdin. Aslında tarih hiç benim olmamış birinin gidişine şahit oldu. İşte ozaman anladım ki sen zaten hiç benim olmamışsın. Birine ait olmak ve ondan gitmemek benim kaderimmiş. *** 45 yıl önce yarım kalmış bir kalp ağrısı şimdiki gençlerin geleceklerini etkiliyor. Geçmişte kalan artık geçmişte kalmıcak. Gelecek artık geçmişten bağımsız var olamıcak.

Donmak üzereyken buldum onu, beyaz teni neredeyse tamamen morarmak üzereydi. Belkide geç kalmıştım... Çaresizlik içinde çırıl çıplak soyundum ve ölü gibi yatan kadının üzerine uzandım. Bedenime yayılan soğuğa inat Azrail ile savaşmaya başladım. Bana gelen bu mucizeyi ona vermeyecektim...

İlk hikâyedir umarım beyenirsiniz🙏🙏 1-klişe değil 2-aşırı smut içerir(rahatsız olan okumasın)