Meyusun gölgesiyle serpilmiş, zamanın soluklarında üşümüş bir kızın, ruhunu engereğin kollarına sermesinin hikayesi... Bu benim hikayem. Adelya'nın ruhuna son gülüşünün, inkisarlı elvedasının hikayesi.

Hayat onlar için zemheri kaderini örmek üzereydi. 05/07/2021

Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Kirpiklerimi darağacı yap boynuna. Ben gözlerimi senin vicdanına asıyorum...🥀 🍃 Ezel'in koyulaşmaya yüz tutmuş bakışları benim kahve çekirdeğini andıran gözlerimi abluka altına alırken ikimiz de susuyorduk. Konuşmak yasaktı sanki. Zaten konuştuğumuz an bu büyü bozulacak, yerini veryansın dolu sözcüklere bırakacaktı. Akan dakikalar boyunca sükunetin bile gürültüsü olduğunu öğretmişti bana bu bakışların sahibi. Gözleri bu defa ifadesiz bakmıyordu. Her zaman alayla parlayan gözlerinde yine parıltı vardı ama bu parıltının sebebi başkaydı. Birazdan lügatından dökülecek sözlerin ön izlemesi gibiydi bana olan bakışları. "Senin hakkında farklı düşüncelere sahip olduğumu düşünüyorsan ya da sana, Hümeyra ablaya bir zarar vereceğimi düşünüyorsan eğer" Duraksadı. Suratında bu düşünceden iğrendiğini belli eden bir ifade oluştu. "Düşünme!" Hayır, düşünmüyordum. Yani, ilk zamanlar öyle düşünüyordum ama artık öyle düşünmüyordum. Artık bana göre o, Levent Ecevit'in kendisini kurtarmaya çalıştığı süre boyunca burada kalacak birisinden ibaretti. Bedenen değil zihnen zarar verecek birisi... Ve zamanı geldiğinde buradan gidecekti. ~~~ Başlangıç : 05/12/2020 Bitiş: ?